Trudna droga

Kubik Władysław SJ TRUDNA DROGA Rozalia Celakówna Apostołka Miłości objawionej w Sercu Jezusa ISBN: 978-83-277-0089-6 wyd.: Wydawnictwo WAM 2014

Książka zapoznaje czytelników z postacią niezwykłej świętości, z osobą świecką, pielęgniarką szpitala św. Łazarza w Krakowie, mistyczką - Rozalią Celakówną. Bardzo skłania do tego fakt, że rozpoczęty 5 listopada 1996 r. na szczeblu diecezjalnym jej proces kanonizacyjny, zakończył się w dniu 17 kwietnia 2007 roku decyzją Arcybiskupa ks. Kardynała Stanisława Dziwisza. Na mocy wydanego przez niego dekretu z dnia 16 kwietnia 2007 roku, do księży jezuitów należy dalsza troska o kult Służebnicy Bożej Rozalii i przebieg procesu kanonizacyjnego w Rzymie. Wprowadzenie / Środowisko rodzinne Rozalii Celakówny...

WPROWADZENIE

Cel publikowanej książki, jej źródła oraz okoliczności ich powstania

Książka ma zapoznać czytelników z postacią niezwykłej świętości, z osobą świecką, pielęgniarką szpitala św. Łazarza w Krakowie, mistyczką — Rozalią Celakówną. Bardzo skłania do tego fakt, że rozpoczęty 5 listopada 1996 r. na szczeblu diecezjalnym jej proces kanonizacyjny, zakończył się w dniu 17 kwietnia 2007 roku decyzją Arcybiskupa ks. Kardynała Stanisława Dziwisza. Na mocy wydanego przez niego dekretu z dnia 16 kwietnia 2007 roku, do księży jezuitów należy dalsza troska o kult Służebnicy Bożej Rozalii iprzebieg procesu kanonizacyjnego w Rzymie.

Przypomnijmy, że proces kanonizacyjny Rozalii Celakówny pielęgniarki szpitala św. Łazarza w Krakowie na oddziale chorób wenerycznych, został otwarty przez Arcybiskupa ks. Franciszka kardynała Macharskiego, Metropolitę Krakowskiego w dniu 5 listopada 1996 roku. Autor niniejszego opracowania znalazł się wówczas w zespole trzech teologów, którym powierzono zadanie napisania opinii teologicznej o pismach i życiu osoby, której zupełnie nie znał. Otrzymał w maszynopisie jej pisma¹i starannie je przeczytał. Po rzetelnym przemyśleniu ich treści i napisaniu opinii, tak ją zakończył.

Jestem przekonany, że Rozalia Celakówna bez cienia wątpliwości zasługuje na wyniesienie do chwały ołtarza. Jej konsekwentne oddanie się Bogu, poddanie się wyłącznie Jemu przy równoczesnym zstąpieniu w głębie prawdy o sobie, o własnej nicości to pierwszy argument przemawiający za takim postawieniem sprawy. Następny argument to jej heroiczna miłość bliźnich mimo nieraz okrutnych zachowań się wobec niej ze strony jej otoczenia, miłość ofiarna wyrażająca się w posłudze po ludzku najbardziej trudnej, zwłaszcza gdy zważy się stan medycyny i warunków w szpitalach w okresie jej życia (międzywojennym). Jest to zarazem miłość apostolska pełna gotowości na ofiarę dla nawrócenia i zbawienia grzeszników w duchu najgłębszego oddania się Bogu i wynagradzania Miłości Boga.

Całe życie Rozalii promieniuje anielską czystością i mistycznym zjednoczeniem z Bogiem na drodze nieustannej służby ludziom przesyconej modlitwą. Istotnym rysem jej duchowości jest życie ukryte na wzór Świętej Rodziny. Stąd też jej wielkie nabożeństwo do Matki Najświętszej i św. Józefa oraz św. Teresy od Dzieciątka Jezus. W przedziwny sposób Rozalia urzeczywistnia to życie ukryte w życiu świeckim. Staje się świecką karmelitanką czynną ale zarazem zanurzoną w nieprzerwanej kontemplacji Miłości Nieskończonej, objawionej w Sercu Pana Jezusa, otwartej na działanie Ducha Świętego, który wprowadza Rozalię w głębie tajemnicy Trójcy Świętej.

Zadziwia i porusza do głębi działanie Boga w tej prostej dziewczynie a także zdumiewające, wierne, niemal ponadludzkie jej otwarcie się na działanie Boga. Poczytuję sobie to za wielką łaskę, że danym mi było wniknąć w głębie życia wewnętrznego tej Służebnicy Bożej Rozalii Celakówny.

Po zakończeniu procesu na szczeblu diecezjalnym przypadło mi w udziale jako vicepostulatorowi procesu kanonizacyjnego bardziej dokładne i odpowiedzialne zajęcie się postacią tej Służebnicy Bożej. Należy żywić nadzieję, że wyniesienie Rozalii Celakówny do chwały ołtarzy może w sposób znaczący przyczynić się do ożywienia życia sakramentalnego wiernych, a przede wszystkim do ożywienia właściwie pojętego kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa jako odwzajemnienia niepojętej miłości Boga miłością ze strony człowiekaoraz do głębszego dowartościowania godności człowieka, zwłaszcza człowieka chorego. Rozalia jako pielęgniarka na oddziale wenerycznie chorych dawała heroiczny przykład miłości człowieka cierpiącego. „Dla polskiego narodu, pisze Roman Łobaczewski, który zatracił swój etos pracy, Rozalia pozostanie gwiazdą przewodnią i wzorem pokory, ofiarności i cierpliwości, zwłaszcza dla służby zdrowia i szpitalnictwa, a dla całego świata jest rozpaczliwym wołaniem o miłość prawdziwą, która nie może stać się sloganem albo filozoficzną rozprawą”².

W niniejszym opracowaniu będziemy czasem korzystać z maszynopisu opracowanego w roku 1962 przez ojców paulinów: o. Sykstusa Szafrańca io.Zygmunta Dobrzyckiego, noszącego tytuł: Rozalia Celakówna. Pielęgniarka szpitala św. Łazarza w Krakowie(Zarys biograficzny i dowody wybraństwa). Władze komunistyczne nie zgodziły się na ukazanie się tego pisma drukiem, a jak podajemy poniżej praca ta miała wszelkie zatwierdzenia ze strony zakonu i diecezji. Oto treść kościelnych pozwoleń:

Ex parte Ordinis
NIHIL OBSTAT
In Claro Monte, die 19 Julii 1962 L. 151/62/G
/-/ P. LUDOVICU NOWAK Prior Generalis
Ordinis S. Pauli I Eremitae

NIHIL OBSTAT
Ks. J. Tomaszewski
Cenzor
Częstochowa, 19 VII 1962 r. CURIA DIOECESANA CZĘSTOCHOVIENSIS Die 19 m. Julii 1962 a.
Nro 3390

IMPRIMATUR
/-/ + STEPANUS BAREŁA, EPPUS Vicarius Generalis
L. s.
Curia Dioecesana Częstochoviensi /-/ Dr Joannes Walicki
Notarius

Korzystając zmaszynopisu będziemy stosować skrót: Maszynopis z roku 1962. Autorzy maszynopisu³podają, że „R. Celakówna pozostawiła po sobie sporą spuściznę pisarską, chociaż o niej jako takiej nigdy z pewnością nie pomyślała ani przez chwilę. Tę spuściznę stanowią 1122 strony maszynopisu⁴. Na tak poważną całość złożyły się jej notatki duchowe, sprawozdania z przeżyć wewnętrznych oraz korespondencja. Wykaz tych cennych dla dziedziny mistyki katolickiej pism, przedstawia się następująco:
1. Notatki i wspomnienia z życiacz. I-III, razem str. 173.
2. „Listy do kierownika sumienia”, O. Władysław Całka CSsR. str. 224.
3.Wyznania z przeżyć wewnętrznych, str. 594.
4. „Odpowiedzi na pytania”, str. 131. Wszystkie wyżej podane pisma Rozalii Celakówny traktowane jako „źródła” treści maszynopisu, atakże niniejszego opracowania ukazały się już drukiem w Wydawnictwie WAM księży jezuitów w Krakowie wroku 2007 i 2008⁵. W związku z tym wszystkie przypisy zostały dostosowane do pism wydanych drukiem. Poza tym po przeszło 50 latach od ukazania się maszynopisu obecna treść opracowania przyjmie nieco inny układ. Teksty pisane przez samą Rozalię będą dokładniej eksponowane, a pewne treści z uwagi na toczący się proces beatyfikacyjny w Rzymie uzupełnione. Poza tym na końcu będą podane aktualne podziękowania za otrzymane łaski za wstawiennictwem Służebnicy Bożej Rozalii — już z XXI wieku.
Na tym miejscu trzeba jeszcze wspomnieć opracowaną przez wymienionych już autorów, kolejną książkę⁶.
Jak widać z podanego wyżej zestawienia pism Rozalii najwięcej treści zawierają Wyznania z przeżyć wewnętrznych, dlatego też zostały wydrukowane w oddzielnym tomie. Są to listy lub inne teksty pisane na polecenie ostatniego spowiednika Rozalii ks. Z.K. Dobrzyckiego — paulina. Pozostałe pisma mieszczą się w kolejnym tomie podogólnym tytułem: Pisma. Zawierają one „Notatki i wspomnienia z życia”; „Listy do kierownika sumienia ks. Władysława Całki CSsR” oraz „Odpowiedzi na pytania dla ostatniego kierownika sumienia”. Na tym miejscu pragnę wyraźnie zauważyć, że Komisja Historyczna procesu kanonizacyjnego Rozalii Celakówny przebadała wszystkie dostępne archiwa i nie znalazła w nich żadnych innych pism Rozalii Celakówny.
Z kolei podam jeszcze informację o powstaniu pism Rozalii Celakówny, które świadczą dobitnie o jej wybraństwie przed Bogiem⁷. Przede wszystkim pisała je na polecenie trzech jej kolejnych kierowników sumienia: O. Henryka Jakubca OP, O.Władysława Całki CSsRiO. Zygmunta Dobrzyckiego OSPPE. Wszyscy oni, zdając sobie sprawę z prawdziwości mistycznych stanów ich penitentki i przewidując przyszły jej proces informacyjny celem wyniesienia jej do chwały ołtarza, pod posłuszeństwem zobowiązywali ją — wbrew jej ogromnej do tego niechęci — pisanie notatek duchowych. Posłuszna, pisała, lecz kilka razy w życiu korzystając z okazji paliła je. Nadto przy sporządzaniu notatek przyświecały i towarzyszyły Rozalii najczystsze intencje, najpokorniejsze mniemanie o sobie oraz niezwykłe, wynikające z jej pokory — cierpienia.

Do ostatniego spowiednika, odpowiadając na jego pytania, pisze, „notatki pisałam z natchnienia wewnętrznego, a później z polecenia Przew. Ojca Henryka, dominikanina. On mi kazał pisać i pisałam, apóźniej oto mnie nie pytał ija wszystkie notatki spaliłam. Miałam je napisane dla siebie wtym celu, by się pobudzać do wdzięczności Panu Jezusowi za tyle łask i darów od Niego otrzymanych. Pamięć na otrzymane łaski była dla mnie podporą w ciężkich chwilach życia. Przew. Ojciec Henryk zawsze mi to przypominał, że Pan Jezus daje mi bardzo dużo łask, żebym się przez to mogła do Niego upodobnić, zwłaszcza przez miłość i to ślepe poddanie się Woli Jego Najświętszej, że Pan Jezus chce uświęcić moją duszę”⁸.

¹Należą do nich wydane już obecnie przez Wydawnictwo WAM Księża Jezuici:

Rozalia Celakówna , Wyznania z przeżyć wewnętrznych (Listy do ostatniego spowiednika Rozalii O.Z Dobrzyckiego). Wydawnictwo WAM, Kraków 2007; w dalszym cytowaniu tej publikacji posłużę się skrótem: Wyznania z przeżyć wewnętrznych.

Rozalia Celakówna, Pisma, na które składają się: Notatki iwspomnienia z życia Rozalii; Listy do kierownika sumienia ks. Władysława Całki CSsR oraz Odpowiedzi na pytania dla ostatniegokierownikasumienia, Wydawnictwo WAM, Kraków 2008; w dalszym cytowaniu posłużę się skrótami: Notatki część i strona; List nr i strona oraz Odpowiedzi na pytania i strona.

² R. Łobaczewski, Rozalia Celakówna, Apostołka Serca Jezusowego, Zarys dziejów duszy, Dzieło osobistego poświęcenia się Najświętszemu Sercu jezusowemu, Kraków 1994.

³ Tekst maszynopisu otrzymał autor niniejszego opracowania od członków Dzieła osobistego poświęcenia się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa.

⁴ Poza tym, niestety, 745 stron maszynopisu zaginęło podczas okupacji niemieckiej.

⁵ Zob. przypis nr 1.

⁶ O. Z. Dobrzycki OSPPE, O. S. Szafraniec OSPPE, Wielkie wezwanie Serca Jezusa do Narodu Polskiego, Wydawnictwo WAM, Kraków 1995. Wydano na podstawie: Rozalia Celakówna Apostołka Intronizacji Najświętszego Serca Pana Jezusa, Arcybractwo Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa, Chicago 1994.

⁷ Podane treści na temat genezy pism zostały zaczerpnięte: Maszynopis z roku 1962, s. 64-68.

⁸ Rozalia Celakówna, Pisma, Odpowiedzi na pytania, dla ostatniego kierownika sumienia, s. 320. Odtąd, jak zaznaczyliśmy już, stosujemy skrót: Odpowiedzi na pytania.

opr. ab/ab