Dary Ducha Świętego

Marek Paweł Tomaszewski Albert Marvelli. Pełnia życia ISBN: 978-83-7516-448-0 Wydawnictwo Święty Wojciech 2012

Wybrane fragmenty Zamiast wstępu... Konferencje — wybór Liturgia Dary Ducha Świętego Szczęście Jak zdobyć szczęście? Kochając Boga! Służyć i kochać

Dary Ducha Świętego

Wspaniała jest liturgia Zielonych Świąt, która przywołuje dary Ducha Świętego! Piękne responsorium tej liturgii odpowiada na pytania, jakie powinny zostać w nas zainspirowane faktem zesłania Ducha Świętego i podsumowuje: „Zstępuje Boski Ogień, który nie spala, lecz oświeca, nie pochłania, lecz rozjaśnia. I zastał on serca uczniów w ukryciu i czystości. Rozdzielił pośród nich dary w swoich charyzmatach. Zastał ich zjednoczonych w miłości, oświecił ich, napełniając i zalewając Bożą łaską”. Te dary są przypominane przez Biskupa podczas udzielania sakramentu bierzmowania [...]

Izajasz następującymi słowy zarysował te dary:

[...] Według świętego Tomasza z Akwinu dary są czymś różnym od cnót. By zrozumieć ich podobieństwa i różnice, posłużmy się pewnymi porównaniami.

Dary mogą być porównane do żagli statku, cnoty natomiast do wioseł. Kiedy statek, będący obrazem życia chrześcijańskiego, jest napędzany tylko wiosłami, jego postęp jest wolny i bardzo męczący. Gdy natomiast wiatr dmie w żagle, wtedy postęp jest łatwy i bardzo szybki.

Innym porównaniem może być sytuacja małego dziecka, które zaczyna stawiać pierwsze kroki. Jeśli nie jest podtrzymywane przez silne ramię ojca lub matki, idzie wolno, często się przewracając. Podobnie droga życia chrześcijańskiego oparta na samych tylko cnotach jest wolna i niepewna. Gdy jednak człowiek jest podtrzymywany przez ramię Boże, czyli przez dary Ducha Świętego, postępuje naprzód pewnie, bezpiecznie i szybko.

Kolejnym porównaniem może być harfa, której struny są wprawiane w wibracje bądź przez nasze palce, bądź przez podmuchy łagodnego wietrzyku — a w tym drugim przypadku powstaje doskonała harmonia spontanicznych dźwięków inspirowanych tylko wiatrem, bez wpływu ludzkiego. Tak samo Duch Święty, gdy przybywa ze swoimi darami, wprawia w ruch władze naszej duszy i serca. W ten sposób dary podnoszą cnoty na wyższy, doskonalszy poziom.

Zaprezentujmy teraz krótko kilka z darów.

Dar Mądrości jest darem najdoskonalszym. Święty Bernard określa go jako pełną rozkoszy znajomość spraw Bożych. Mądrość czyni wiarę bardziej jasną, daje rozkosz spraw Bożych i niechęć do spraw ziemskich.

Dar Wiedzy jest znajomością stworzeń w ich odniesieniu do Boga. Polega na odróżnieniu prawdy od fałszu, dobra od zła. Wiedza ta jest wiedzą świętych. Przykładowo święty Franciszek z Asyżu uznaje stworzenia za wznoszące się stopniowo do Boga. Wiedza w rozsądny sposób oddziela nas od stworzeń i pomaga nam w dobrym ustosunkowaniu się do nich, według ich odniesienia do Boga Stwórcy.

Dar Rozumu nie przewyższa tajemnic wiary i nie rozstrzyga ich do końca, lecz odkrywa przed nami sens zdarzeń i, do pewnego stopnia, sens słów ukrytych oraz tajemnice świata postrzeganego. Ze zjawisk pozwala poznać fakty, pomaga poznać skutki różnych spraw. Rozum jest pożyteczny zwłaszcza dla tych, którzy nauczają innych.

Dar Rady przemawia do nas niczym przyjaciel, gdyż udoskonala cnotę roztropności, która pozwala wyróżnić dobro i zło w naszym postępowaniu. Dar Rady jest jak głos Jezusa, gdy doradzał On swoim Apostołom. Wielu świętych miało bogactwo tego daru, zwłaszcza wszyscy święci doradcy, jak na przykład św. Antonino z Florencji, św. Katarzyna ze Sieny, św. Joanna d'Arc, św. Filip Nereusz. Dar Rady pozwala odkryć słuszną drogę, a jego brak jest zawsze przyczyną wielkiego zła.

Podsumowując, trzeba stwierdzić z całą stanowczością, że dary Ducha Świętego powinny coraz bardziej rozjaśniać nasz umysł prawdą wiary: im wyżej postępujemy, tym rozleglejsze dostrzegamy horyzonty. Z kolei bez darów tracimy prawdziwe wyobrażenie życia.

opr. ab/ab