Dyrektorium homiletyczne

Abp Marc Benedict Coleridge

Ordynariusz Canberry-Goulburn (Australia)

Dyrektorium homiletyczne

Sobór Watykański II wezwał do odnowy kaznodziejstwa, co wiązało się z przejściem od kazań rozumianych głównie jako przedstawianie katolickiej doktryny, kultu i nauki do homilii pojmowanej przede wszystkim jako wykład i zastosowanie w praktyce Pisma Świętego. Zmiana ta dokonała się jedynie częściowo. Jedną z przyczyn tej sytuacji jest fakt, że w głoszeniu Słowa często zakłada się, iż kerygmat jest czymś zrozumiałym samo przez się, i to w chwili, kiedy w kulturze zachodniej kerygmat nie może być uważany za coś oczywistego. Gdyby tak było, groziłoby nam niebezpieczeństwo sprowadzenia kaznodziejstwa do moralizowania, co mogłoby wzbudzać zainteresowanie lub podziw, ale nie wiarę, która zbawia. Głoszenie słowa nie byłoby doświadczeniem mocy Chrystusa.

Nowa ewangelizacja wymaga nowego formułowania i głoszenia kerygmatu — dla dobra bardziej wyrazistego przepowiadania misyjnego. W celu promowania takiego nauczania można by opracować Generalne Dyrektorium Homiletyczne, na wzór Generalnego Dyrektorium Katechetycznego i Ogólnego Wprowadzenia do Mszału Rzymskiego.

Dyrektorium to wykorzystałoby doświadczenie Kościoła powszechnego do stworzenia podstaw, nie gasząc ducha Kościołów partykularnych czy poszczególnych kaznodziejów. Pomogłoby ono zapewnić w seminariach i ośrodkach formacyjnych bardziej solidne i systematyczne przygotowanie kaznodziejskie w chwili, kiedy wszyscy są zgodni co do tego, że niezwykle ważne jest głoszenie Słowa Bożego, ponieważ jedynym rodzajem kontaktu ze Słowem Bożym dla większości katolików jest uczestnictwo w niedzielnej Eucharystii, połączone ze słuchaniem homilii.

opr. mg/mg