Przedstawiciel papieski jest znakiem obecności i miłości Następcy Piotra

Benedykt XVI przyjął na audiencji przełożonych i alumnów Papieskiej Akademii Kościelnej. Akademia ta przygotowuje przyszłych dyplomatów kościelnych, których zadaniem jest udział w posłudze Biskupa Rzymu, troszczącego się o wszystkie Kościoły lokalne. Reprezentowanie Papieża nie jest tylko czymś formalnym, lecz jest dbaniem o głęboką jedność z Następcą Piotra i jego nauczaniem oraz troską o kościelną komunię. Dyplomaci są «kanałami komunikacji» między Kościołami lokalnymi a Stolicą Apostolską. W Papieskiej Akademii Kościelnej przygotowywało się w tym roku do watykańskiej służby dyplomatycznej 36 księży z kilkunastu krajów świata. Przedstawicielstwa Stolicy Apostolskiej znajdują się obecnie w ponad 150 państwach. Poniżej zamieszczamy przemówienie Ojca Świętego do uczestników audiencji.

Czcigodni bracia w biskupstwie, drodzy kapłani!

Zawsze z radością przyjmuję was na naszym tradycyjnym spotkaniu, które jest dla mnie sposobnością, by was pozdrowić, zachęcić do dalszej pracy, a także podzielić się paroma refleksjami na temat sensu pracy w przedstawicielstwach papieskich. Witam prezesa abpa Beniamina Stellę, który z oddaniem i wyczuciem kościelnym czuwa nad waszą formacją, i dziękuję mu za słowa, które do mnie skierował w imieniu wszystkich. Wyrazy wdzięczności składam jego współpracownikom oraz siostrom franciszkankom misjonarkom Dzieciątka Jezus.

Chciałbym poświęcić parę słów pojęciu przedstawicielstwa. Nierzadko jest ono w dzisiejszych czasach rozumiane w sposób niepełny; panuje bowiem tendencja do kojarzenia go z czymś czysto zewnętrznym, formalnym, mało osobistym. Tymczasem posługa przedstawicielstwa, do której wy się przygotowujecie, jest czymś znacznie głębszym, gdyż jest uczestnictwem w sollicitudo omnium ecclesiarum, która znamionuje posługę Biskupa Rzymu. Ma zatem charakter zasadniczo osobisty i wywiera głęboki wpływ na tego, kto jest powołany do wykonywania tego szczególnego zadania. Postrzegane właśnie w tej perspektywie kościelnej, pełnienie funkcji przedstawiciela wiąże się z wymogiem przyjęcia i pielęgnowania ze szczególną troską we własnym życiu kapłańskim pewnych aspektów, które chciałbym, choćby pobieżnie, wskazać i poddać wam pod rozwagę na waszej drodze formacyjnej.

Przede wszystkim dbałość o całkowite wewnętrzne utożsamienie z osobą Papieża, z jego Magisterium i uniwersalną posługą; a zatem pełne utożsamienie z tym, który otrzymał zadanie utwierdzania braci w wierze (por. Łk 22, 32) i «jest trwałym i widzialnym źródłem i fundamentem jedności zarówno kolegium biskupów, jak wszystkich wiernych» (Sobór Watykański II, Lumen gentium, 23). Po drugie, troska — jako styl życia i priorytet na co dzień — będąca prawdziwą «pasją» — o komunię kościelną. I dalej, reprezentując Biskupa Rzymu, trzeba umiejętnie pełnić funkcję solidnego «mostu», niezawodnego «kanału» komunikacji między Kościołami partykularnymi i Stolicą Apostolską: oznacza to, z jednej strony, przedstawianie Papieżowi i jego współpracownikom obiektywnej, rzetelnej i pogłębionej wizji rzeczywistości kościelnej i społecznej, w której przedstawiciel żyje, a z drugiej, przekazywanie norm, wskazań i wytycznych wydanych przez Stolicę Apostolską nie w sposób biurokratyczny, lecz z głęboką miłością do Kościoła i w klimacie osobistego zaufania, cierpliwie budowanego, z poszanowaniem i zarazem uznaniem dla wysiłków biskupów i drogi Kościołów partykularnych, do których przedstawiciel jest posłany.

Jak można się domyślić, służba, do której pełnienia się przygotowujecie, wymaga pełnego oddania i wielkodusznej gotowości do rezygnacji, jeśli to konieczne, z własnych koncepcji, projektów oraz innych możliwości pełnienia posługi kapłańskiej. W perspektywie wiary i konkretnej odpowiedzi na Boże powołanie — które trzeba zawsze umacniać poprzez silną więź z Panem — nie ujmuje to nikomu oryginalności, lecz przeciwnie, jest niezwykle wzbogacające: trud dostosowania się do uniwersalnej wizji i posługi jedności owczarni Bożej, właściwych posłudze Piotrowej, pozwala w istocie wykorzystać w sposób szczególny dary i talenty każdego, zgodnie z logiką, którą św. Paweł trafnie przedstawił chrześcijanom z Koryntu (por. 1 Kor 12, 1-31). W ten sposób przedstawiciel papieski — w łączności z tymi, którzy z nim współpracują — staje się rzeczywiście znakiem obecności i miłości Papieża. I o ile ma to dobroczynny wpływ na życie wszystkich Kościołów partykularnych, o tyle zwłaszcza w szczególnie delikatnych lub trudnych sytuacjach, w których znajduje się z rozmaitych przyczyn wspólnota chrześcijańska, wpływ ten jest wyjątkowy. Jest to, jak można się przekonać, autentyczny rodzaj posługi kapłańskiej, który cechuje bliskie podobieństwo do reprezentowania Chrystusa, typowego dla kapłana, z jego nieodłącznym wymiarem ofiarniczym.

To właśnie kształtuje osobliwy styl również posługi reprezentowania, którą będziecie pełnić przy władzach państwowych czy międzynarodowych organizacjach. Również w tych środowiskach obecność i sposób posługiwania nuncjusza, delegata apostolskiego, stałego obserwatora warunkowane są bowiem nie tylko przez środowisko, w którym działa, lecz w pierwszej kolejności i głównie przez tego, do którego reprezentowania jest powołany. Z tego powodu pozycja przedstawiciela papieskiego względem innych ambasadorów lub wysłanników jest szczególna. On bowiem będzie zawsze głęboko utożsamiony, w sensie nadprzyrodzonym, z tym, kogo reprezentuje. Pełnienie funkcji rzecznika Zastępcy Chrystusa może być trudne, niekiedy wymaga niezmiernego wysiłku, ale nigdy nie będzie upokarzające czy depersonalizujące. Przeciwnie, jest oryginalnym sposobem realizowania własnego powołania kapłańskiego.

Drodzy alumni, życząc wam, aby wasz dom był — jak mawiał mój poprzednik Paweł VI — «wyższą szkołą miłości», zapewniam, że będzie wam towarzyszyła moja modlitwa. Zawierzam was wstawiennictwu Najświętszej Maryi Panny, Mater Ecclesiae, i św. Antoniego Opata, patrona Akademii. Wam wszystkim i drogim wam osobom udzielam błogosławieństwa.

opr. mg/mg