Umacniajmy porozumienie i więzy miłości

«Modlę się gorąco, aby nasze wysiłki zmierzające do umacniania wzajemnego zrozumienia i zaufania przyniosły obfite owoce i pomogły światu uniknąć konfliktu. (...) Pracujmy wspólnie i módlmy się o taki pokój». Z tym wezwaniem Jan Paweł II zwrócił się do członków delegacji międzyreligijnej z Indonezji, których przyjął na audiencji w czwartek 20 lutego. W skład delegacji wchodzili kard. Julius Riyadi Darmaatmadja, arcybiskup Dżakarty, przywódcy głównych organizacji muzułmańskich tego kraju oraz zwierzchnicy wspólnot protestanckiej, hinduistów i buddystów. Obecni byli również ambasador Indonezji przy Stolicy Apostolskiej Widodo Sutiyo oraz przedstawiciel ministerstwa spraw zagranicznych Y. Kristiarto S. Legowo.

Eminencjo, szanowni Przyjaciele!

Z wielką radością witam członków międzyreligijnej delegacji z Indonezji. Wasza obecność budzi we mnie żywe wspomnienia wizyty duszpasterskiej, którą złożyłem w Indonezji w 1989 r. Przebiegała ona w atmosferze wzajemnej życzliwości i szacunku i pozwoliła mi osobiście zapoznać się z waszym bogatym dziedzictwem kulturowym i religijnym.

Przybywacie do Rzymu w chwili, gdy świat doświadcza wielkich napięć. Cieszę się, że mogę do was skierować tych parę słów. W obliczu realnej groźby wybuchu wojny nie możemy pozwolić, by polityka stała się przyczyną kolejnych podziałów między religiami świata. Nie wolno nam dopuścić, aby zagrożenie wojną, czy nawet sama wojna wprowadziły nieprzyjaźń między chrześcijan, muzułmanów, buddystów, hinduistów czy wyznawców innych religii. Jako zwierzchnicy religijni oddani sprawie pokoju musimy pracować razem z naszymi współwyznawcami, a także z osobami innych wyznań oraz z wszystkimi ludźmi dobrej woli na rzecz budowania porozumienia, współpracy i solidarności. Jak powiedziałem na początku tego roku: «Wojna zawsze jest porażką ludzkości» (przemówienie do korpusu dyplomatycznego akredytowanego przy Stolicy Apostolskiej, 13 stycznia 2003 r., n. 4; «L'Osservatore Romano», wyd. polskie, n. 3/2003, s. 22); jest ona również tragedią dla religii.

Modlę się gorąco, aby nasze wysiłki zmierzające do umacniania wzajemnego zrozumienia i zaufania przyniosły obfite owoce i pomogły światu uniknąć konfliktu. Kultury i religie, dzięki szczeremu zaangażowaniu oraz ciągłej współpracy, będą mogły przyczynić się do «zburzenia dzielących ich barier, umocnienia więzi wzajemnej miłości, zrozumienia innych, przebaczenia wreszcie tym, którzy wyrządzili im krzywdę» (por. Pacem in terris, V). Oto droga wiodąca do prawdziwego pokoju na ziemi. Pracujmy wspólnie i módlmy się o taki pokój.

Wam wszystkim oraz umiłowanemu narodowi Indonezji udzielam swojego błogosławieństwa.

opr. mg/mg