Na drodze budowania wzajemnego zaufania

W czwartek 13 lutego Jan Paweł II przyjął na audiencji w swojej bibliotece prywatnej głównego rabina Rzymu dr. Riccarda Di Segniego. Zwracając się do Papieża, rabin podkreślił pozytywne przemiany, jakie zaszły w relacjach między Kościołem katolickim i wspólnotą żydowską w Wiecznym Mieście. «Dziś, jak nigdy dotąd — powiedział — otwierają się możliwości konstruktywnej i partnerskiej wymiany. Jest to możliwe dzięki znaczącym gestom papieża Jana XXIII. Żaden jednak papież nie dokonał w tym względzie tak wiele, jak Jan Paweł II. Dobrze o tym wiemy i z wdzięcznością pamiętamy. (...) Świadectwo o jedynym i objawionym Bogu oraz dążenie do świętości inspirują naszą działalność, a zarazem nakładają na nas odpowiedzialność względem wszystkich. Z tego właśnie powodu uważamy, że wpółpraca między żydami i chrześcijanami jest niezbędna tak dla nas, jak i dla całego świata; stanowi ona życiodajny znak pokoju i błogosławieństwa. Dotyczy to zwłaszcza takich dziedzin, jak obrona życia, ludzkiej godności i pokoju, wciąż zagrożonych i pozbawionych należnego poszanowania, albowiem według naszego Pisma człowiek został stworzony na Boże podobieństwo i dlatego należy mu się poszanowanie. Musimy być czujni i walczyć z ksenofobią, uprzedzeniami, antysemityzmem i jakąkolwiek inną formą wrogości względem innych ludzi». W swym przemówieniu Jan Paweł II wyraził nadzieję, że «przebyta do tej pory droga budowania wzajemnego zaufania pozwoli rozwijać relacje między wspólnotą katolicką i wspólnotą żydowską Rzymu (...) i że nie zabraknie inicjatyw korzystnej współpracy w dziedzinie społecznej, kulturalnej i teologicznej».

Szanowny Główny Rabinie Rzymu, drodzy Bracia w wierze Abrahama!

1. Z radością spotykam się z panem, szanowny panie dr. Riccardo Di Segni, z okazji wyboru pana na głównego rabina Rzymu. Serdecznie pozdrawiam pana oraz towarzyszących panu przedstawicieli wspólnoty. Raz jeszcze składam gratulacje z okazji powierzenia panu tej ważnej funkcji; w tych znaczących okolicznościach z przyjemnością i z głębokim szacunkiem wspominam też pańskiego znakomitego poprzednika prof. Elia Toaffa.

Dzisiejsza wizyta pozwala mi przypomnieć, że Kościół katolicki żywo pragnie pogłębić więzi przyjaźni i wzajemnej współpracy ze wspólnotą żydowską. Synagoga, będąca symbolem wiary synów Abrahama, tu w Rzymie znajduje się bardzo blisko Bazyliki św. Piotra — centrum Kościoła; jestem wdzięczny Bogu, że 13 kwietnia 1986 r. pozwolił mi przebyć tę krótką drogę dzielącą obydwie świątynie. Ta historyczna, niezapomniana wizyta była darem Wszechmogącego i stanowi ważny etap na drodze porozumienia między żydami i katolikami. Mam nadzieję, że pamięć o tym wydarzeniu nadal będzie rodziła dobre owoce i że przebyta do tej pory droga budowania wzajemnego zaufania pozwoli rozwijać relacje między wspólnotą katolicką i wspólnotą żydowską Rzymu, najstarszą w Europie Zachodniej.

2. Trzeba uznać, że w przeszłości nasze obydwie wspólnoty żyły obok siebie, pisząc niekiedy «burzliwą historię», w niektórych przypadkach niewolną od wrogości i nieufności. Dokument Nostra aetate Soboru Watykańskiego II, stopniowe wprowadzanie w życie postanowień soborowych, gesty przyjaźni ze strony jednych i drugich przyczyniły się jednak w tych latach do ukierunkowania naszych relacji ku coraz lepszemu wzajemnemu zrozumieniu. Ufam, że te wysiłki będą kontynuowane i że nie zabraknie inicjatyw korzystnej współpracy w dziedzinie społecznej, kulturalnej i teologicznej, a także wzrastać będzie świadomość duchowych więzi, które nas łączą.

3. W tych dniach słychać w świecie groźne zapowiedzi wojny. My, żydzi i katolicy, zdajemy sobie sprawę, że naszą nie cierpiącą zwłoki misją jest błaganie Odwiecznego Boga Stwórcy o pokój i o to, byśmy sami wprowadzali pokój.

Shalom! To piękne wyrażenie, bardzo wam drogie, oznacza zbawienie, szczęście, harmonię i podkreśla, że pokój jest darem Bożym; darem delikatnym, złożonym w rękach ludzkich, którego trzeba strzec, między innymi dzięki zaangażowaniu naszych wspólnot.

Niech Bóg uczyni nas budowniczymi pokoju, świadomymi, że kiedy człowiek wprowadza pokój, staje się zdolny ulepszać świat.

Shalom! Takie jest moje serdeczne życzenie dla pana i dla całej wspólnoty żydowskiej Rzymu. Niech Bóg w swej dobroci chroni i błogosławi każdego z nas. Niech błogosławi w szczególności tych wszystkich, którzy wytyczają drogę przyjaźni i pokoju między ludźmi wszystkich ras i kultur.

opr. mg/mg