Wielkie jest powołanie małżeńskie i rodzinne

W dzisiejszą niedziele wspólnota wierzących tego pięknego i chrześcijańskiego kraju, nie bez powodu dumnego z Ewangelii, która ukształtowała jego duszę, śpiewa radośnie pieśń proroka Izajasza.

Cała historia ludzkości jest wędrówką od mroków do światła zbawienia, jaśniejącego na obliczu Syna Bożego, małego Dzieciątka, które dziś czcimy. Gdy nadeszła pełnia czasów, niczym owoc dojrzewający pod czułym okiem Boga, z kobiety, w rodzinie, narodziło się dla nas Dziecię, Dziecię zostało nam dane! Słowo Wcielone w łonie Maryi przyjęło nasze ludzkie życie w ubóstwie, jak niewolnik aż po udrękę Krzyża. Narodziło się w Świętej Rodzinie, ukazało się w ramionach Maryi, w Betlejem — miejscu, z którego króluje Zbawiciel świata i Książę Pokoju.

Wcielenie i narodziny Jezusa odmieniły całą historię, a ludzkość otrzymała pełną odpowiedź na wszystkie swoje pytania i aspiracje. W Bogu-Synu, Ikonie Ojca, wszystko zostało nam dane. W Nim została nam objawiona pełnia tajemnicy i otrzymaliśmy klucz do odkrycia naszej wielkości i wzniosłej godności, płynącej z podobieństwa do Boga. Nie ma większego zaszczytu ani większej godności nad podobieństwo do Boga w Chrystusie, godności dzieci Bożych, które rodzą się w wodach chrzcielnych.

Kiedy stajnia betlejemska napełniła się światłem, okrzykami alleluja, śpiewem pasterzy, w życiu ludzi zapanowały radość i nadzieja, które rodzą się z daru i czułej miłości Boga. Od pierwszej chwili poczęcia każda osoba ludzka ma prawo być przyjęta, kochana i wychowywana z oddaniem i czułością w rodzinie.

Drogie rodziny! Bóg kocha każdą z was. Wszystkie osoby zostały ukształtowane przez kochające ręce Boga i narodziły się z Jego tchnienia życia. Wiara o wiele bardziej niż rozum pozwala nam podziwiać tę tajemnicę i jej piękno.

Życie jest świętym darem Boga! Nikt nie może zadać śmierci temu, kto jest kochany i powołany do życia przez samego Boga. Dziecko jest dla każdej rodziny — podobnie jak Dzieciątko Boże dla Rodziny Nazaretańskiej — najwyższą wartością, radością i nadzieją. W niej zostało poczęte, w niej się rodzi i wzrasta «w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi» (Łk 2, 52).

Ojciec Święty w swej historycznej encyklice nazwał tę podstawową prawdę Evangelium vitae. Ta Dobra Nowina dotyczy rodziny chrześcijańskiej, która sama jest wspaniałą nowiną, Ewangelią miłości i darem z siebie małżonków.

Kochajcie wasze dzieci i wychowujcie je tak, aby wzrastały na obraz Boga, jako Jego dzieci! Wasze dzieci zasługują na całkowite poświęcenie, dobry przykład, troskę i ofiary z waszej strony. One są miarą waszej odpowiedzialności. W nich odnawiacie swoje życie. Nie zamieniajcie w grób matczynego łona, które jest źródłem życia! Stanowione na całym świecie prawa powinny szanować dar życia, a nie sprzyjać śmierci przez legalizowanie okrutnej i hańbiącej aborcji. Nie wolno nienawidzić ani eliminować kogoś, kto jest kochany przez Boga niezależnie od okoliczności.

Drogie rodziny, czy wierzycie, że dzieci są cennym darem? Chrońcie je, tak jak czynili to Maryja i Józef, brońcie świętego Dzieciątka przed rzezią niewiniątek! Z całą mocą przeciwstawiajcie się tym, którzy traktują Msza św dzieci jak rzeczy, jak przedmioty. Przeciwstawiajcie się tym, którzy zabijają dzieci, skazują je na karę śmierci. Przeciwstawiajcie się tym, którzy uważają dzieci za intruzów, za ciężar, zagrożenie dla rozwoju, i którzy sądzą wręcz — jak stwierdza Ojciec Święty — że zło, że zbrodnia aborcji jest prawem. Czyż można mieć prawo do zabicia owocu matczynego łona? Zawierzajcie wasze dzieci Świętej Rodzinie! Każdy, kto niszczy niewinne życie w rodzinie, która jest i powinna być sanktuarium życia, niszczy rodzinę i rujnuje własne życie przez nieodpowiedzialną przemoc!

Opiekujcie się waszymi dziećmi i otaczajcie je miłością! Ubóstwo, którego wielu doświadcza, powinniśmy odważnie zwalczać — przeciwdziałając szerzeniu się niesprawiedliwości na tym świecie. Jest rzeczą tragiczną, gdy dzieci są porzucane lub stają się ofiarami nieodpowiedzialności rodziców, którzy obiecywali, że będą się kochać aż do śmierci.

Dla rządu, dla prawodawców nie istnieje lepsza inwestycja jak popieranie rodzin, umacnianie ich jedności, wspieranie ich, nieutrudnianie pełnienia misji i realizowania praw małżonków. Parlamenty, które przyjmują niesprawiedliwe i szkodliwe ustawy, depczą prawa rodzin, ich prawo do poszanowania życia oraz prawo do pełnego wychowania swych dzieci. Jest przejawem wielkiej nieodpowiedzialności, stanowiącej zagrożenie dla integralności człowieka i dla życia ludzkiego, gdy politycy i prawodawcy ulegają kulturze śmierci, a lekarze stają się wspólnikami w zamachach na osobę ludzką, zamiast rzeczywiście zwalczać choroby i przyczyniać się do łagodzenia cierpienia! Wielu ludzi, zwiedzionych przez naukę i technikę, uważa się za arbitrów życia przy wszelkiego rodzaju niebezpiecznych manipulacjach, które mogą stać się wręcz koszmarem dla ludzkości. Jakże szczęśliwe są kraje, które wprowadzają ustawy prorodzinne oraz na rzecz życia, uwydatniając tym samym godność i szlachetność powołania politycznego!

Chrześcijaństwo nie jest planem powziętym z woli człowieka czy mądrości rozumu ludzkiego. Apostołowie, męczennicy chrześcijańscy nie mogliby oddać swego życia za jakiś mit, za urojenie, za kłamstwo, za bożki, które nie mogą mówić ani oddychać, za bożki ziemskie, pozłacane — przedmiot pogardy proroków. Nie można zrozumieć chrześcijaństwa, jeśli się nie uzna, że jest ono wylaniem miłości Boga w dziejach — Tego, który rozbił swój pielgrzymi namiot pośród ludzkości. Wszystko prowadzi nas ku wielkiej radości i wielkiej wolności w tajemnicy miłości Bożej. Wiara chrześcijańska, która powinna szanować i napełniać wasze życie oraz życie waszych dzieci, rodzi się z jedynego, niepowtarzalnego i oryginalnego doświadczenia. Dlatego właśnie św. Jan walczył z agnostykami, którzy odrzucali szaleństwo Krzyża i jego zgorszenie, byli bowiem niezdolni pochylić się przed biednym i bezbronnym Dzieckiem, leżącym w żłobie. Jedynie wiara pozwala nam odkryć Słowo Wcielone w słabości Dziecka urodzonego w stajni, które rosło w nic nie znaczącym mieście, pracą własnych rąk zarabiało na chleb, tak jak Józef, i oddało swe życie w straszliwej agonii na krzyżu!

Kościół i rodziny karmią się tą prawdą i radośnie głoszą tę Ewangelię: «[To wam oznajmiamy,] co było od początku, cośmy usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce» (1 J 1, 1). To doświadczenie przekazuje Matka Boga, Ona, przez Niego stworzona, która «chowała wszystkie te sprawy w swym sercu» (Łk 2, 51). Takie jest również doświadczenie przeżywane i odkrywane w domach chrześcijańskich. W Jezusie i w dzieciach, które wzrastają na obraz Boga w miłości, mogą rzeczywiście znaleźć potwierdzenie słowa: «Nowina, którą usłyszeliśmy od Niego i którą wam głosimy, jest taka: Bóg jest światłością, a nie ma w Nim żadnej ciemności» (1 J 1,5).

Bądźcie ewangelizatora-mi w duchu tej wielkiej tajemnicy, głosząc światu miłosierdzie Boga, nieustanny cud Jego miłości w waszym małżeństwie, w waszej wspólnocie wiary i miłości, w rodzinie.

Umiłowane rodziny świata, jakże jesteście wielkie! Jak wielkie jest wasze powołanie! Jak widzicie, to nasze Światowe Spotkanie stało się wielkim świętem wiary, radości, które wyrażają śpiew i szczęśliwe twarze waszych dzieci.

Święte Dzieciątko, Odkupicielu ludzkości, pobłogosław, umocnij, zbaw i oczyść miłość rodzin!

Święta Rodzino z Nazaretu, chroń, napełniaj radością i ewangelizacyjnym zapałem rodziny świata!

Święty Józefie, Opiekunie Odkupiciela, Redemptoris custos, noś dzieci na ramionach, tak jak Jezusa, jak na obrazie Świętej Rodziny! One są darem Boga.

Matko Boża, Królowo Rodzin, ora pro nobis — módl się za nami!

Święte Dzieciątko, pobłogosław wszystkie dzieci świata!

opr. mg/mg