Śladami umęczonego Zbawiciela

Obecna Bazylika Grobu Pańskiego administrowana jest przez trzy wyznania: katolickie, prawosławne i ormiańskie. Ponieważ w swoim czasie nie uregulowano spraw prawnych w zakresie tytułów własności, stąd nadal obowiązuje dekret sułtański z roku 1757, tzw. dekret status quo. Na mocy tego dekretu nic nie może być zmienione w stanie posiadania ani w sprawowaniu kultu. Dotyczy to również napraw i remontów. Prace remontowe powierza się architektom wybranym przez każdą ze wspólnot. Odzwierciedleniem tej sytuacji może być skomplikowana ceremonia otwierania czy zamykania Bazyliki.

Przy wejściu do Bazyliki Grobu Pańskiego naszym oczom ukazuje się kamienna płyta koloru różowego upamiętniająca obrzęd namaszczenia Ciała Chrystusa. Ewangelia mówi też, że Marie z pewnej odległości obserwowały przebieg aż do momentu, gdy Ciało Chrystusa zostało złożone w grobie. Miejsce to upamiętnia kapliczka, a w niej kamień przy którym stały niewiasty. Na prawo wznosi się Sanktuarium Golgoty. W tym miejscu pielgrzymi zwykli kończyć stacje Drogi Krzyżowej. Tutaj obnażono Jezusa z szat i przybito do krzyża. Tu umarł Chrystus, a następnie zdjęto Go z krzyża, aby złożyć w grobie. Częścią tegoż sanktuarium (kapliczką) opiekują się synowie duchowi św. Franciszka. Kaplica ozdobiona jest obrazami męki Pańskiej. Kaplica z lewej strony jest w posiadaniu prawosławnych. W środku pomiędzy kaplicami usytuowany jest ołtarzyk poświęcony Matce Bożej Bolesnej, który odpowiada XIII stacji Drogi Krzyżowej, kiedy Ciało Chrystusa zostało zdjęte z krzyża i spoczęło na łonie Matki Bolesnej.

Na uwagę zasługuje miejsce zwane Kaplicą Adama, która mieści się przy Kalwarii. Legenda głosi, że tu został pochowany Adam, praojciec ludzkości. Kiedy Chrystus został ukrzyżowany, wówczas Jego krew miała spłynąć na czaszkę Adama, zmazując grzech pierworodny. Stąd wywodzi się zwyczaj, że na krzyżu, pod stopami Chrystusa, umieszcza się czaszkę. Przy tej okazji warto wspomnieć i o innej legendzie. W pobliżu biblijnego Ain Karim, w dolinie, usytuowany jest prawosławny monastyr Świętego Krzyża. Pobożne podanie głosi, że w tej dolinie rosło drzewo, które osobiście zasadził Adam, a pielęgnował je Lot. Potem to drzewo posłużyło jako materiał do konstrukcji świątyni Salomona, a w końcu z tego drzewa przygotowano krzyż na którym „zawisło Zbawienie Świata”.

Miejscem centralnym w Bazylice Grobu Pańskiego jest Rotunda — Anastasis. Wewnątrz znajduje się Grób Chrystusa. Do miejsca, gdzie spoczęło Ciało Jezusa, wchodzi się przez przedsionek zwany Kaplicą Anioła, a stąd przez ciasne wejście do właściwego Grobu Świętego, gdzie po prawej stronie znajduje się ława kamienna, na której spoczywało Ciało Chrystusa aż do świtu pierwszego dnia po szabacie, kiedy Jezus zmartwychwstał. Tu także trzy wspólnoty wyznaniowe sprawują pieczę nad tym świętym i wszystkim nam drogim miejscem.

Na prawo od Grobu Pańskiego po kilku stopniach wchodzi się do chóru, czyli kaplicy Franciszkanów. Kaplica zwana jest Kaplicą Ukazania się Zmartwychwstałego Jezusa swojej Matce. Ewangelie nic nie mówią na ten temat, ale tradycja chrześcijańska podpowiada, że byłoby rzeczą niestosowną, żeby Chrystus, który ukazywał się w różnych miejscach i wielu osobom, nie ukazał się swojej Matce.

Charakterystyczny jest fakt, że ze śmiercią i zmartwychwstaniem Chrystusa ustają ofiary zwierząt, bo ofiarą doskonałą jest Jego Ofiara. Przestała obowiązywać Tora — Prawo Mojżeszowe, bo Jezus zostawił nowe przykazanie: „Nowe przykazanie daję wam, abyście się wzajemnie miłowali”. Przestała istnieć świątynia jerozolimska, bo Chrystus ustanowił nową społeczność, Kościół święty.

Ks. Lucjan Kamieński
salezjanin

opr. mg/mg