Niełatwo Jezusowi rozmawiało się ze starszyzną Izraela. Wielu z nich nie pojmowało tego, o czym Chrystus do nich mówił. Ich serca były niejako na uwięzi. Relacja Janowa jest głęboko mistyczna i również dla nas może być niełatwa do przyjęcia i zrozumienia.

Jezus mówi nam dziś o Abrahamie, który rozradował się z nadejścia dnia Pańskiego, dnia ukazania się Mesjasza. Kiedy wrócimy do opowiadania o narodzinach umiłowanego syna – Izaaka, ujrzymy Abrahama rozradowanego szczęściem nie tyle z narodzin upragnionego potomka, ale z obietnicy, że właśnie z tego potomka Bóg wyprowadzi Zbawiciela świata. Bóg złożył Abrahamowi większą obietnicę niż tę dotyczącą syna – to obietnica Mesjasza.

„Zanim Abraham stał się JA JESTEM”. Użyta tutaj fraza „JA JESTEM” przywołuje na myśl imię Boga. To znamienne, że w Ewangelii Janowej Jezus wielokrotnie odnosi święte Imię Boga do samego siebie. Jezus jest tym samym Bogiem, z którym Mojżesz rozmawiał na Synaju i któremu objawił swoje imię. Jezus jest Bogiem, który nie ma początku ani kresu swego istnienia.

„Zanim Abraham stał się JA JESTEM”. Kiedy ortodoksyjny Żyd słyszy takie słowa, jest zmuszony albo uznać w Jezusie Syna Bożego, albo ukamienować Go za bluźnierstwo. Nie może obok takich słów przejść obojętnie. A jaka jest moja postawa wobec tych słów Chrystusa? Czy staram się przyjąć je ze względu na autorytet Chrystusa jako prawdziwe i godne wiary oraz, czy staram się je zrozumieć, aby owocniej nimi żyć na co dzień?