Nieraz mówimy, że przyszło nam żyć w trudnych czasach. Różne osoby w różny sposób definiują trudności aktualnego czasu. Ci, którym sprawa wiary leży na sercu, widzą liczne niepokojące zjawiska: pustoszejące kościoły, na Zachodzie Europy zamykane świątynie, odejście wielu ludzi, szczególnie młodych, od Boga. W przestrzeni publicznej próbuje się niszczyć dziedzictwo kulturowe ojczyzny oraz wartości chrześcijańskich. Wróciły silne tendencje, chcące zalegalizować aborcję oraz dążące do zmiany definicji małżeństwa jako związku mężczyzny i kobiety. Wszystko to sprawia, że mówimy, iż „nastały ciężkie czasy” albo że „nadchodzą jeszcze gorsze”.

Dzisiejsza liturgia słowa także pokazuje „złe czasy” i „złe wydarzenia”. W pierwszym czytaniu słyszymy opis pierwszej części historii Józefa, syna Jakuba. Widzimy nienawiść braci, przygotowywany przez nich spisek na jego życie. Można nawet zapytać, po co właściwie taka historia znalazła się w liturgii słowa. A odpowiedzi są dwie.

Po pierwsze, kolejne życia Józefa Egipskiego wskazują tak naprawdę na Opatrzność Bożą. Pobożni Żydzi po latach medytowali tę historię, bo widzieli w niej działanie Boga. Przedstawili to wszystko w Psalmie 105, który dziś śpiewamy jako psalm responsoryjny: „Pan przywołał głód na ziemię i odebrał cały zapas chleba. Wysłał przed nimi męża: Józefa, którego sprzedano w niewolę” – Żydzi dostrzegali działanie Boga zarówno w głodzie, który nastał, jak i w uwięzieniu Józefa. „Kajdanami ścisnęli mu nogi, jego kark zakuto w żelazo, aż się spełniła jego przepowiednia i poświadczyło ją słowo Pańskie” – Izraelici rozumieli, że w zdolności Józefa do przepowiadania przyszłości zawarta jest potęga słowa Bożego. „Król posłał, aby go uwolnić, wyzwolił go władca ludów. Ustanowił go panem nad swoim domem, władcą całej posiadłości swojej” – Faraon uczynił Józefa zarządcą majątku na czas wielkiego głodu w Egipcie, co ocaliło życie także rodzinie Józefa. Można prowokacyjnie powiedzieć, że po to Józef został poniżony i sprzedany przez braci, by potem mógł im ocalić życie. Ze złych wydarzeń Pan Bóg ma moc wyprowadzić dobro. Nieraz pytamy siebie, dlaczego spotykają nas różne przeciwności. Po jakimś czasie dostrzegamy, że nad tym wszystkim czuwała Opatrzność Boża i że wiele dobra wynikło z naszych złych doświadczeń.  

Po drugie, historia Józefa Egipskiego żyje w tradycji chrześcijańskiej, ponieważ zapowiada inne jeszcze bardziej przejmujące wydarzania: odrzucenie Jezusa przez Naród Wybrany. Dziś w Ewangelii Jezus opowiada przypowieść, w której przedstawia to, co się z Nim stanie: „rolnicy, zobaczywszy syna, mówili do siebie: «To jest dziedzic; chodźcie, zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo». Chwyciwszy go, wyrzucili z winnicy i zabili”. Winnica jest w przypowieści obrazem Izraela, a rolnicy zabijający syna właściciela są obrazem tych, którzy doprowadzili do śmierci Syna Bożego. Jezus zapowiadając swoją śmierć, zapewnia równocześnie o swoim ostatecznym zwycięstwie: „Jezus im rzekł: «Czy nigdy nie czytaliście w Piśmie: Ten właśnie kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła. Pan to sprawił, i jest cudem w naszych oczach»”.  I znów: ze złych i smutnych wydarzeń, jakimi były męka i śmierć Jezusa, Bóg wyprowadza dobro, najwyższe dobre: nasze zbawienie.

To wszystko napełnia nas nadzieją. Być może pod pewnym względami można nazwać chwilę obecną „złymi czasami”. Choć przyznajmy, że i inne czasy nie były łatwe. Jednak ponad tym wszystkim czuwa Boża Opatrzność. Wiara w jej istnienie nie zachęca nas do bierności. Jezus, wiedząc o nadchodzącej śmierci, nie wycofał się, ale konsekwentnie realizował swoją misję. Wiara w Opatrzność Bożą daje nam wewnętrzny pokój i mobilizuje nasze duchowe siły. Z upokorzeń i cierpień Bóg w swojej łaskawości może wyprowadzić dobro.