21
marca
czwartek
V Tydzień Wielkiego Postu
Rok liturgiczny: B/II
Pierwsze czytanie:
Rdz 17, 3-9
Psalm responsoryjny:
Ps 105 (104), 4-5. 6-7. 8-9 (R.: por. 8a)
Werset przed Ewangelią:
Ps 95 (94), 8a. 7d
Ewangelia:
J 8, 51-59

Patroni:

  • św. Serapion,
  • św. Męczennicy z Aleksandrii za Konstancjusza w Pięćdziesiątnicę,
  • św. Lupicyn,
  • św. Endeus,
  • św. Jakub Wyznawca,
  • św. Jan,
  • św. Mikołaj z Flüe,
  • św. Tomasz Pilchard,
  • bł. Wilhelm Pike,
  • bł. Mateusz Flathers,
  • św. Benedykta Cambiagio Frassinello

Liturgia na dzień 2024-03-21:

Pierwsze czytanie

Rdz 17, 3-9
Czytanie z Księgi Rodzaju

Abram padł na oblicze, a Bóg tak do niego mówił:

«Oto moje przymierze z tobą: staniesz się ojcem mnóstwa narodów. Nie będziesz więc odtąd nazywał się Abram, lecz imię twoje będzie Abraham, bo uczynię ciebie ojcem mnóstwa narodów. Sprawię, że będziesz niezmiernie płodny, tak że staniesz się ojcem narodów i pochodzić będą od ciebie królowie.

Przymierze moje, które zawieram pomiędzy Mną a tobą oraz twoim potomstwem, będzie trwało przez pokolenia jako przymierze wieczne, abym był Bogiem twoim, a potem twego potomstwa. I oddaję tobie i twym przyszłym potomkom kraj, w którym przebywasz, cały kraj Kanaan, jako własność na wieki i będę ich Bogiem».

Potem rzekł Bóg do Abrahama: «Ty zaś, a po tobie twoje potomstwo przez wszystkie pokolenia zachowujcie przymierze ze Mną».

Psalm responsoryjny

Ps 105 (104), 4-5. 6-7. 8-9 (R.: por. 8a)
Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu

Rozmyślajcie o Panu i Jego potędze, *
zawsze szukajcie Jego oblicza.
Pamiętajcie o cudach, które On uczynił, *
o Jego znakach, o wyrokach ust Jego.

Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu

Potomkowie Abrahama, słudzy Jego, *
synowie Jakuba, Jego wybrańcy.
On, Pan, jest naszym Bogiem, *
Jego wyroki obejmują świat cały.

Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu

Na wieki pamięta o swoim przymierzu, *
obietnicy danej tysiącu pokoleń,
o przymierzu, które zawarł z Abrahamem, *
przysiędze danej Izaakowi.

Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

Ps 95 (94), 8a. 7d
Chwała Tobie, Słowo Boże

Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych,
lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

Chwała Tobie, Słowo Boże

Ewangelia

J 8, 51-59
Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus powiedział do Żydów: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeśli ktoś zachowa moją naukę, nie zazna śmierci na wieki».

Rzekli do Niego Żydzi: «Teraz wiemy, że jesteś opętany, Abraham umarł, i prorocy – a Ty mówisz: „Jeśli ktoś zachowa moją naukę, ten śmierci nie zazna na wieki”. Czy Ty jesteś większy od ojca naszego, Abrahama, który przecież umarł? I prorocy pomarli. Kimże Ty siebie czynisz?»

Odpowiedział Jezus: «Jeżeli Ja sam siebie otaczam chwałą, chwała moja jest niczym. Ale jest Ojciec mój, co otacza Mnie chwałą, o którym wy mówicie: „Jest naszym Bogiem”. Lecz wy Go nie poznaliście. Ja Go jednak znam. Gdybym powiedział, że Go nie znam, byłbym podobnie jak wy kłamcą. Ale Ja Go znam i słowo Jego zachowuję. Abraham, ojciec wasz, rozradował się z tego, że ujrzał mój dzień – ujrzał go i ucieszył się».

Na to rzekli do Niego Żydzi: «Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?»

Rzekł do nich Jezus: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, Ja jestem».

Porwali więc kamienie, aby rzucić w Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni.

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

Ja Jestem

ks. Przemysław Krakowczyk ks. Przemysław Krakowczyk

Niełatwo Jezusowi rozmawiało się ze starszyzną Izraela. Wielu z nich nie pojmowało tego, o czym Chrystus do nich mówił. Ich serca były niejako na uwięzi. Relacja Janowa jest głęboko mistyczna i również dla nas może być niełatwa do przyjęcia i zrozumienia.

Jezus mówi nam dziś o Abrahamie, który rozradował się z nadejścia dnia Pańskiego, dnia ukazania się Mesjasza. Kiedy wrócimy do opowiadania o narodzinach umiłowanego syna – Izaaka, ujrzymy Abrahama rozradowanego szczęściem nie tyle z narodzin upragnionego potomka, ale z obietnicy, że właśnie z tego potomka Bóg wyprowadzi Zbawiciela świata. Bóg złożył Abrahamowi większą obietnicę niż tę dotyczącą syna – to obietnica Mesjasza.

„Zanim Abraham stał się JA JESTEM”. Użyta tutaj fraza „JA JESTEM” przywołuje na myśl imię Boga. To znamienne, że w Ewangelii Janowej Jezus wielokrotnie odnosi święte Imię Boga do samego siebie. Jezus jest tym samym Bogiem, z którym Mojżesz rozmawiał na Synaju i któremu objawił swoje imię. Jezus jest Bogiem, który nie ma początku ani kresu swego istnienia.

„Zanim Abraham stał się JA JESTEM”. Kiedy ortodoksyjny Żyd słyszy takie słowa, jest zmuszony albo uznać w Jezusie Syna Bożego, albo ukamienować Go za bluźnierstwo. Nie może obok takich słów przejść obojętnie. A jaka jest moja postawa wobec tych słów Chrystusa? Czy staram się przyjąć je ze względu na autorytet Chrystusa jako prawdziwe i godne wiary oraz, czy staram się je zrozumieć, aby owocniej nimi żyć na co dzień?