Znaleziono 7788 wyników
Dominikanka z Kamerunu: Posługa misyjna to najpiękniejsza rzecz, jaka mnie w życiu spotkała
„Gdy patrzę na radość dzieci, które przybiegają i pokazują co udało im się napisać w zeszycie, to czuję, że życie moje ma sens, że więcej nic mi nie potrzeba. Posługa misyjna to najpiękniejsza rzecz, jaka mnie w życiu spotkała. Mam świadomość tego, że jest to moja droga, którą żyję tu i teraz. Dziękuję Bogu za to, że kieruje moim życiem i nadaje mu głębszy wymiar” – mówi Family News Service s. Rachela Kaczmarek, misjonarka ze Zgromadzenia Sióstr św. Dominika.
Generał zakonu kamedułów: Święty to nie VIP z okładki, ale bohater gestów miłosierdzia
Jest też coś takiego jak świętość anonimowa, codzienna, wyrażona przez wiele kobiet i mężczyzn. Są oni wierni Ewangelii, pokonują próby, czynią miłosierdzie bez żadnego rozgłosu. Święci nie są VIP-ami. Żyją w zupełnej odwrotności do tego. Są bohaterami gestów miłosierdzia – mówi w rozmowie z KAI o. Alessandro Barban OSB Cam, generał zakonu kamedułów.
Siostra Wspomożycielka Dusz Czyśćcowych: najbardziej pomagamy zmarłym, gdy sami zbliżamy się do Boga
Pomaganie zmarłym nie polega na automatycznym wypełnianiu pewnych praktyk. Chodzi o duchowy dar. Najbardziej pomagamy duszom, kiedy sami zbliżamy się do Boga – mówi s. Anna Czajkowska ze Zgromadzenia Sióstr Wspomożycielek Dusz Czyśćcowych. Jak podkreśla, w pomocy duszom nie tyle trzeba myśleć o zmarłym – o tym, czego on konkretnie potrzebuje – ale trzeba myśleć o Bogu. Zwraca też uwagę, że po „tamtej stronie” nic nie wygląda tak jak po naszej i możemy mówić o rzeczywistości po śmierci jedynie poprzez pewne podobieństwo do tego, co znamy.
„Pan nigdy nas nie opuszcza”. Papież o umiejętności odczytywania smutku w życiu
„Pan nigdy nas nie opuszcza, a mając Go blisko siebie, możemy pokonać każdą pokusę” – powiedział papież podczas audiencji ogólnej. Franciszek zwrócił uwagę, że rozeznanie jest związane ze sferą uczuć i emocji, ponieważ Bóg przemawia do naszego serca. W tym kontekście podjął temat strapienia nazywanego przez św. Ignacego „ciemnością w duszy”, która pozostaje „smutna i jakby odłączona od swego Pana i Stwórcy”.
