Opowiedz mi o Panu Bogu. Wiara

Josef Osterwalder

Opowiedz mi o Panu Bogu

Wiara

ISBN: 978-83-7502-421-0
Format: 114x190 mm
Ilość stron: 80
Rodzaj okładki: miękka

Jorge Mario Bergoglio, od 13.03.2013 r. papież Franciszek stojący na czele Kościoła, który ma być blisko ludzi nie tylko w modlitwie i nauce, ale też w życiu. Świat katolicki jest Nim oczarowany, no może poza ochroną papieską, której trudno nadążyć za papieżem. Czy otwiera nowy rozdział papiestwa? Co naprawdę warto o Nim wiedzieć? „Paweł VI powiedział kiedyś: „Współczesny człowiek chętniej słucha świadków niż nauczycieli, a jeśli słucha nauczycieli, to dlatego, że są świadkami”. Franciszek wie, że jeśli chrześcijaństwo ma głosić światu miłość, troskę o ubogich i umiłowanie sprawiedliwości, jego pasterze muszą pokazać, że hołdują tym wartościom we własnym życiu (…)”. Przesłanie nowego papieża można zawrzeć w 10 punktach, które ukazują program działania Kościoła kierowanego przez dawnego prymasa Argentyny: ubogi Kościół ubogi dla ubogich, pokora, nieuleganie pesymizmowi, zbliżenie się do ludzi, proponowanie, a nie narzucanie wiary – to niektóre z nich.

Fragment książki:

W rękach Ojca

Wierzę w Boga
Ojca Wszechmogącego,
Stworzyciela nieba i ziemi.
początek Wyznania wiary

Czy "Bóg" to imię?

– Jak to naprawdę jest? – pyta Marcin. – Czy Bóg to imię, czy nazwisko?

Drapię się z zakłopotaniem w głowę. „No tak, jak to właściwie jest?" – myślę dopiero teraz.

– Wiesz – odpowiadam po chwili – u Boga wszystko jest inaczej niż u nas.

– Oczywiście – mówi Marcin – wiem o tym. Ale – nie ustępuje – jak jest z tym imieniem?

Na szczęście przypomniała mi się pewna historia. O tym, jak Bóg otrzymał imię.

O tym, jak Bóg otrzymał imię

Było to bardzo dawno temu, w czasach kiedy ludzie znali tylko jedno słowo na określenie Boga. Było to właśnie słowo Bóg.

Pewnego dnia ktoś zadał pytanie:

– Czy nie ma On jakiegoś innego imienia?

I ludzie zaczęli się nad tym zastanawiać. Ostatecznie umówili się, że za tydzień spotkają się znowu, a do tego czasu każdy wymyśli jakieś imię. Na wspólnym spot­kaniu wybiorą najpiękniejsze z nich i uroczyście nada­dzą je Bogu.

Gdy upłynęło siedem dni, zebrali się znowu. Jako pierwszy wystąpił na środek człowiek, który przyniósł ze sobą skorupę dużego orzecha. Płonął w niej ogień. Powiedział on:

– Imię Boga to »Słońce«. Ono daje nam światło i ciepło, ono odpędza noc.

Także drugi przyniósł ze sobą łupinę, w którą – jak się okazało – zaczerpnął wody.

– Powinniśmy – rzekł dostojnie – nazywać Boga »Wodą«, albowiem tylko woda daje życie – przekony­wał zgromadzonych.

Teraz trzeci człowiek wystąpił z tłumu. Pochylił się, wziął garść ciemnej, żyznej ziemi i pozwolił przesypywać się jej przez palce.

– Patrzcie! – powiedział – Oto jak powinniśmy nazy­wać Boga: »Ziemia«. Ona nosi nas wszystkich i daje nam pokarm na pożywienie.

Z kolei wystąpił czwarty. Ten przyniósł ze sobą żagiel. Podniósł go wysoko, a wiatr dmuchnął i wypełnił żagiel, tak jakby chciał porwać go ze sobą w dal.

– Oto moje imię dla Boga – powiedział. – »Powietrze«, »Wiatr«. Albowiem wiatr niesie statki przez rozleg­łe morza, a powietrzem żyjemy, oddychając nim na co dzień.

Wśród zebranych znajdował się człowiek, który pod­czas całego zebrania nie odezwał się ani słowem. Był pełen skupienia. Milczał. Na ręku trzymał małe dziecko. Kołysał je łagodnie.

– A ty? – zagadnął go jeden ze zgromadzonych – jakie przyniosłeś imię dla Boga?

Człowiek ten nadal milczał. Może nie słyszał po­stawionego pytania? Może nie przyniósł żadnego imie­nia? Nie wiadomo, bo wciąż kołysał śpiące dziecko. Lecz nagle wszyscy umilkli. I gdy tak stali zapatrzeni, ktoś cicho powiedział:

– To jest najpiękniejsze imię, jakie można nadać Bogu: »Ojciec«.

– Tak – potwierdzili wszyscy. – »Bóg jest naszym Ojcem«

Josef Osterwalder (ur. 1940), szwajcarski teolog katolicki i dziennikarz z Sankt Gallen, autor m.in. biografii św. Galla (560-650), irlandzkiego pustelnika, który w Sankt Gallen założył słynne opactwo benedyktyńskie.

opr. aś/aś