Duchowość życia konsekrowanego

Czym jest duchowość życia konsekrowanego? W dokumentach Soboru Watykańskiego II zostało ono określone jako głębsze i bardziej radykalne życie w konkretnych okolicznościach konsekracją chrztu św. Kościół mówi, że rzeczywiście istnieje specyficzna duchowość życia konsekrowanego. Jest to szczególny styl życia Ewangelią, określony i kształtowany przez doświadczenie pewnej grupy osób usiłującej żyć w Kościele specyficznym charyzmatem: „W tradycji Kościoła uznaje się profesję zakonną za »szczególne i owocne pogłębienie konsekracji chrzcielnej «” (Jan Paweł II, Vita consecrata, 30). A skoro tak, to widać od razu, że duchowość życia konsekrowanego nie jest czymś poza duchowością chrześcijańską, czymś niezależnym od niej. Podobnie jak część ciała pozostaje w relacji do tego ciała, tak i duchowość życia konsekrowanego jest ściśle związana z duchowością chrześcijańską, tyle że kształtuje się na właściwej sobie drodze.

Zatem duchowość życia konsekrowanego można widzieć jako zestaw żywotnych wartości i postaw nadających jej szczególny charakter. Nie jest to przepis, który można by stosować mechanicznie, ale droga życia określona w konstytucjach i tradycjach poszczególnych zakonów i zgromadzeń zakonnych. Jest ona zatem kształtowana i biegnie przez żywe doświadczenie zakonników3 w ich misji, modlitwie, życiu wspólnotowym i powierzeniu się Jezusowi Odkupicielowi: „Ostateczną normą życia zakonnego jest naśladowanie Chrystusa ukazane w Ewangelii” (Sobór Watykański II, Perfectae caritatis, 2).

Oczywiście podstawowymi tekstami, w których wyrażone jest doświadczenie życia specyficzną duchowością różnych grup zakonnych, są ich konstytucje i statuty. Poprzez sięganie do źródeł tradycji danej grupy i żywe świadectwo jej członków kształtują one ich życie. Jednak podobnie jak teksty Biblii, nie mogą one być zrozumiane w oderwaniu od siebie, tworzą bowiem organiczną całość. Dogłębne studium konstytucji – są one drogowskazami życia każdego zakonu lub zgromadzenia zakonnego, przyjętymi na zasadzie powszechnego porozumienia – jest konieczne dla ożywienia na nowo ducha danego niegdyś każdej z tych grup.

(...)

Jest to fragment książki:

Ronald J. McAinsh CSsR, Żyć jako osoba konsekrowana w trzecim tysiącleciu, Wydawnictwo Homo Dei, Kraków 2015

Książka skierowana do wszelkiego rodzaju wspólnot zakonnych powstała z myślą o odnowie wewnętrznej tychże w Roku Życia Konsekrowanego. Zawiera praktyczne wskazówki rekolekcyjne w postaci dziesięciu sesji, których tematami są najważniejsze aspekty indywidualnego i wspólnotowego życia konsekrowanego, bogaty wybór tekstów biblijnych i dokumentów Magisterium Kościoła przeznaczonych do rozmyślań oraz konkretne propozycje wspólnotowych celebracji dla podkreślenia i utrwalenia owoców rekolekcji.

opr. aś/aś