Człowiek wielki i zagrożony

Człowiek jest wielki, bo Bóg kocha każdego z nas dosłownie nad życie.

Niezwykłością człowieka jest to, że potrafi myśleć, kochać i pracować.

Świat jest bezradny wobec tych, którzy myślą i kochają na wzór Chrystusa.

Tylko ten, kto kocha, może zrozumieć człowieka. Sama inteligencja nie wystarczy, gdyż człowiek został stworzony na podobieństwo Inteligencji, która kocha.

Życie zaczyna się od poczęcia, a radość zaczyna się od miłości.

Żeby się rozwijać, dziecko potrzebuje spotkań z kimś większym od samego siebie.

Rozwój człowieka prowadzi do odkrycia, że miłość i świętość nie jest tylko marzeniem.

Dzieci wierzą, że szklanki same się tłuką, a rodzice wierzą, że dzieci same się rozwijają.

To, co najbardziej różni ludzi, to wymagania, jakie sobie stawiają.

Wychowanie chrześcijańskie to nie troska o duszę po śmierci, ale całego człowieka tu i teraz.

Wołanie o pomoc to zawsze wołanie o moc.

Fakty są postrachem dla błądzących i radością dla uczciwych.

Myśli, które nie wynikają z obserwacji rzeczywistości, mogą być wzruszające i piękne, ale nie są prawdziwe.

Najlepiej "dobrana" i najbardziej "poprawna" politycznie para to bezmyślne myślenie i bezmyślne postępowanie.

„Liberalne” poglądy to ucieczka od prawego myślenia, a „liberalna” moralność to ucieczka od prawego postępowania.

Symbolem zagrożeń człowieka jest biblijny Jozef sprzedany do niewoli przez własnych braci oraz syn marnotrawny, który sam siebie oszukał i skrzywdził.

Fakty są postrachem dla błądzących i radością dla uczciwych.

Nic tak mocno nie łączy ludzi, jak miłość i dlatego „wolne” związki są największym zaprzeczeniem miłości.

Kobieta jest jak saper, bo wystarczy, że raz pomyli się w wyborze mężczyzny swego życia, by cierpieć do śmierci.

Celem politycznej „poprawności” jest „wychowanie” bezmyślnego obywatela, którym łatwo rządzić i na którym łatwo zarobić.

Ludzie cyniczni udają, że nie widzą powagi zła, a ludzie naiwni naprawdę powagi zła nie dostrzegają.

Kto szuka przyjemności zamiast radości, ten jest okrutny wobec samego siebie i wchodzi na drogę śmierci.

Niemowlęta i dzieci są najbardziej zagrożone ze strony cynicznych czy naiwnych ludzi, ale młodzież i dorośli są najbardziej zagrożeni przez samych siebie: przez własną naiwność, słabość i grzeszność.

Człowiek uzależniony to ktoś, kto czyni to, czego nie chce, gdyż dotychczas czynił to, co chciał.

Przyjemność jest pospolita, czyli osiągalna dla wszystkich, a radość jest arystokratyczna, czyli osiągalna jedynie dla tych, którzy kochają.

Większość ludzi uzależnionych tak długo oszukują samych siebie, że z tego powodu umierają.

Jak bardzo nieszczęśliwi musi być ten człowiek, dla którego chwila seksualnej przyjemności jest ważniejsza niż zdrowie, życie i sumienie?

Człowiek naiwny ubóstwia siebie, bo nie widzi zagrożeń w sobie i dlatego ubóstwienie siebie prowadzi do samozniszczenia.

Cywilizacja, która na czele wartości nie stawia miłość lecz przyjemność, staje się cywilizacją śmierci.