Powitanie

Yves Boulvin Powtórnie się narodzić isbn: 978-83-7580-371-6 Yves Boulvin proponuje czytelnikowi wędrówkę, wychodząc z założenia, że wewnętrzne przeobrażenie wymaga czasu i może się dokonać jedynie dzięki codziennym ćwiczeniom i pogłębionej refleksji. Książka jest więc oparta na rocznej progresji, zawierającej cztery etapy, z których każdy przypada na kwartał (wyzwolenie się od przeszłości – powtórne narodziny – nabieranie zaufania do siebie – otwarcie się na życie wieczne). Autor w swojej wędrówce proponuje jeden temat na miesiąc i jeden przedmiot medytacji na każdy dzień roku. Książka łączy zagadnienia psychologiczne i duchowe, aby pomóc czytelnikowi w budowaniu własnego życia opartego o nowe, szczęśliwsze podstawy. Wybrane fragmenty: Wprowadzenie / Pierwszy kwartał - Wyzwolenie się od przeszłości - STYCZEŃ - Zrozumienie swojej przeszłości / Powitanie / Bądź błogosławiony! / Powtarzamy to, co już przeżyliśmy / Czy nauczono cię smakować życie? / Czy pokładano w tobie wiarę? / Co mówisz o sobie? / Czy znasz swoje zalety? / Brzydkie kaczątko / Jakie jest twoje prawdziwe imię? / Mieszka w tobie kilka osobowości / Czy masz poczucie humoru?

Pierwszy kwartał
Wyzwolenie się od przeszłośc
STYCZEŃ
Zrozumienie swojej przeszłości

1 stycznia

Powitanie

Czytelniku, chciałbym, żebyś na kartach tej książki odnalazł siebie. Chciałbym, żeby ta książka do ciebie przemawiała, wzruszała cię, pomagała w twej wędrówce. Jednocześnie chciałbym ci powiedzieć: „Witaj u siebie samego! Witaj w twoim domu!”, nie tylko tym duchowym czy też tym, w którym mieszkasz. Mówiąc „witaj w domu”, mam na myśli także cud, jakim jest zamieszkiwane przez ciebie ciało.

Często krytykujesz swą fizyczność. Lekceważysz ją, deprecjonujesz, zmieniasz, ponieważ — jak uważasz — nie odpowiada ona twoim pragnieniom lub estetycznym kryteriom mody. I przestajesz być sobą. Zastanów się więc, czy w tych okolicznościach naprawdę mieszkasz we własnym domu? Co z nim zrobiłeś do tej pory?

Ogarnij przez chwilę swoje ciało nowym spojrzeniem. Zdobądź się na odwagę, by w jego najmniejszym ruchu, w wyciągniętej dłoni, w myślącej głowie, w krążeniu krwi, w kochającym sercu dostrzec niezwykłe dzieło stworzenia oddane ci do dyspozycji. I teraz odkryj swoje ciało takie, jakim jest.

Niezależnie od tego, czy jesteś chory, czy niepełnosprawny, poświęć swojemu ciału chwilę uwagi i spojrzyj na nie z podziwem, by poczuć wdzięczność za wszystko, co ci ono daje, i by mu pobłogosławić. Nawet sobie nie wyobrażasz, jak dobroczynny wpływ mogą na nie mieć wysyłane mu przez ciebie pozytywne sygnały.

Lekarze, pielęgniarki czy terapeuci wiedzą, że w naszym ciele zapisują się gorzkie myśli o innych ludziach, samym sobie lub własnej przeszłości. Przywołajmy choćby takie powiedzenia, jak: „napsuć sobie krwi”, „zalać się żółcią”, „zaznać goryczy”.

Czy wiesz, że ciało jest przystosowane do pełnienia powołania człowieka? Zostało stworzone, by pełnić misję, którą sobie wybrałeś. Każdy z nas ma swoją misję do spełnienia, ty również. Niektórzy ludzie mają powołanie, do którego niezbędna jest siła fizyczna; inni pełnią misję bardziej intelektualną, która wymaga mniejszego wysiłku fizycznego; życie jeszcze innych osób będzie bardziej zinterioryzowane, bardziej duchowe.

Ale ciało, dusza i umysł są zawsze nierozerwalnie ze sobą związane. To powinno nas zachęcać do zrównoważenia między sobą tych trzech płaszczyzn, które wykorzystujemy w niejednakowym stopniu.

Naucz się więc doceniać swój dom takim, jaki jest. Nawet jeżeli nie masz silnie rozwiniętego poczucia własności, twoje ciało jest należącym do ciebie dobrem. Zostało ci ofiarowane. Może się zdarzyć, że uważasz się wyłącznie za jego lokatora, oczekując na wejście do twego duchowego ciała w wieczności.

Ale kochaj je mimo wszystko, ponieważ im bardziej będziesz je kochał i im dłużej będziesz w nim zamieszkiwał, tym lepiej będzie ci służyło. Jeżeli promieniuje z ciebie miłość, jeżeli miłość Boga rozświetla twój byt, w tym lepszym będziesz zdrowiu, a twoja uroda rozkwitnie.

Ciało do ciebie przemawia. Obudź swoje zmysły, by zrozumieć, jakim językiem mówi.

opr. ab/ab