"Tak" dla rozwoju

Gloria, o której już wcześniej wspominaliśmy i która cierpi na niepełnosprawność lekką, ma dziś czterdzieści lat. Zanim trafiła do naszej wspólnoty, była prostytutką. Kiedy przybyła do nas, wykazywała poważne zaburzenia emocjonalne. Powoli zaczęła się przywiązywać do asystentów w swojej wspólnocie, odnajdując szczęście i względny spokój. Jednak nadal pociągało ją dawne życie. Pewnego razu osoba odpowiedzialna za jej wspólnotę powiedziała mi: „Teraz Gloria musi wybrać pomiędzy zakorzenieniem się u nas a powrotem do swojego poprzedniego życia. My nie możemy dokonać za nią tego wyboru”.

Nie można na siłę rozbijać wewnętrznych barier, jakimi otoczyła się dana osoba. Oczywiście miłość, dobroć i wytrwałość dorosłych, którzy dają oparcie i poczucie bezpieczeństwa są nieodzowne, jednak najważniejsza jest zgoda osoby, nawet jeśli jest to osoba bardzo głęboką niepełnosprawnością intelektualną. Dotykamy tu kwestii wolnej woli. Niektóre osoby przywiązują się do własnych blokad i więzień wewnętrznych, ponieważ wolą to niż lęk przed nieznanym. Łatwiej jest im pozostawać w stanie smutku, depresji i niewoli, niż podjąć ryzyko i ruszyć w nieznane, czyli wkroczyć na drogę ku wolności. Niektóre przyjemności działają jak narkotyk: na chwilę dają poczucie żywotności, odprężenia, odsuwają niepokój. Wyzwolenie się z tych zwodniczych przyjemności, które nie prowadzą do życia, lecz do śmierci, jest niezwykle trudne.

Życie u boku osób, które zostały głęboko zranione, które zabarykadowały się „za zamkniętymi drzwiami”, jest prawdziwym wyzwaniem! Nie wolno opuszczać rąk, trzeba nieustannie walczyć z tymi blokadami, które więżą osobę, wykazując się niezwykłą cierpliwością, nie ustając w dialogu i trwając na gorącej modlitwie. Wymaga to więcej prawdy, wytrwałości, kompetencji i zaangażowania ze strony specjalistów! Tej walki nie sposób prowadzić w pojedynkę. Tu potrzeba pracy zespołowej, solidarnego współdziałania grupy zjednoczonej wokół tego jednego celu, jakim jest pomoc osobie w tym, by zdecydowała się wybrać życie.

opr. aw/aw

Jean Vanier Mężczyzną i kobietą stworzył ich Wydawnictwo Święty Wojciech 2010

wybrane fragmenty: WSTĘP 1. ZRANIONE SERCE Rozczarowanie rodziców / Cierpienia dziecka / Niepokój i stany lękowe / Uzdrowienie serca / Rola pośrednika / Doznanie Bożej miłości / Strata, żałoba i miłość Boga 2. WYCHOWANIE I WYMAGANIA Potrzeba atmosfery jedności i zgody / „Tak” dla rozwoju / Czułość nie wystarczy / Wyzwania procesu edukacji / Nie bójmy się stawiania wymagań / Edukacja serca