33 spotkania z ministrantami - do wykorzystania także w pracy z dziećmi i młodzieżą w szkole
W czytaniach liturgicznych w okresie Adwentu przypomnianych zostaje wiele osób ze Starego Testamentu: Abraham, Dawid, Eliasz, Jeremiasz, Jan Chrzciciel, Anna... Może to być okazją, by intensywniej zająć się pierwszą częścią Pisma świętego.
I. Medytacja przed krzyżem na rozpoczęcie (zob. Wprowadzenie III, 1).
1. Pan stoi przed drzwiami i kołacze.
Może się zdarzyć, że nie otworzę drzwi, ponieważ jestem w drodze, zajęty kupowaniem prezentów; ponieważ zagłuszyłem pukanie głośną muzyką; ponieważ zajęty jestem tysiącem innych rzeczy. Pan stoi przed drzwiami i kołacze. Stoi każdego roku. Stoi każdego dnia.
2. (do wyboru) Adwent. Czekamy na Pana.
Kiedyś przyszedł, by przebaczyć. Tam, gdzie dzisiaj ludzie przebaczają, tam jest Bóg. - Kiedyś przyszedł, by cierpieć. Tam, gdzie dzisiaj ludzie cierpią, tam jest Bóg. - Kiedyś przyszedł, by nam pomóc. Tam, gdzie dzisiaj ludzie kochają, tam jest Bóg. -
II. Osoby ze Starego Testamentu
(Proszę odbić strony 20 - 23 na kserokopiarce, rozciąć je i podzielić na trzy części; 10 biblijnych postaci podzielić na dwie grupy po 5. Cyfry, które odpadną po odcięciu, wskazują prawidłowe przyporządkowanie). Cała grupa zostaje podzielona najwyżej na 4 grupy, z których jedna rozwiązuje małą szaradę.
Polecenia:
Rozwiązanie szarady: 1. Abraham, 2. Mojżesz, 3. Noe, 4. Abel, 5. Jan Chrzciciel, 6. Elżbieta, 7. Dawid.
Zależnie od wieku i poziomu wykształcenia grupy można teraz dokładniej porozmawiać o znaczeniu proroków, o symbolicznych postaciach, takich jak Abel, Kain, Noe, albo o innych osobach jak na przykład Abrahamie, Dawidzie lub świętym Janie Chrzcicielu.
Godnym polecenia jest, by nawiązując do Nowego Testamentu, kontynuować historię wielkiego proroka Starego Testamentu, świętego Jana Chrzciciela, który „jedną nogą stoi” w Nowym Testamencie. W tym celu można wykorzystać obydwie części Pisma świętego. Każdy, kto zechce, czyta po kolejne wersy z Nowego Testamentu: Mk 1, 1 - 9; 6, 14 - 29 lub dłuższe: Łk 1, 5 - 25. 57 - 80; 3, 1 - 22. Jeśli mamy wystarczającą ilość egzemplarzy Starego Testamentu, interesującym może być czytanie w kolejności fragmentów z Księgi Jonasza lub Księgi Daniela (Dn 3; 5; 6).
III. Zabawa na zakończenie
a/ Rzucanie śnieżkami. Ktoś, kto potrafi rzucać najwyżej, wyrzuca wysoko w powietrze śnieżną kulę. Pozostali uczestnicy zabawy starają się trafić te kulę wcześniej przygotowanymi śnieżkami.
b/ Na płocie stoją puszki, w które uczestnicy zabawy rzucają śnieżkami.
c/ Po zapadnięciu zmroku można ustawić w śniegu lub w bałwanie zapalone świece, w które uczestnicy zabawy rzucają śnieżkami, starając się je zgasić.
Do spotkania 2, II/1: „wizytówki” wielkich postaci biblijnych ze Starego Testamentu.
[1]
Był pierwszym człowiekiem na ziemi. Jego imię znaczy „Człowiek”. Jest postacią symboliczną, pozwalającą odpowiedzieć na istotne pytania dotyczące ludzi.
[2]
Ludzie śmiali się z niego. Jednak budował dalej: statek pośrodku lądu. Na koniec uratował całą swoją rodzinę i zwierzęta.
[3]
Miał być złożony w ofierze. (W tamtych czasach ofiary z ludzi nie należały do rzadkości). Jednak Bóg chciał w ten sposób wypróbować posłuszeństwo jego ojca Abrachama, który później miał jeszcze bliźniaków: Ezawa i Jakuba.
[4]
Adam
[5]
Zabił swojego brata Abla. Potem włóczył się po świecie. Ta symboliczna historia uczy, że grzechy ojców „działają” dalej. Prowadzą do morderstwa i wojny. Ten diabelski krąg, niczym płomienie ognia, prowadzi całe narody ku zniszczeniu. - podobnie jak opowiada to kolejna opowieść w Starym Testamencie o potopie.
[6]
Był już bardzo stary. Jednak poszedł za głosem Bożego powołania: udał się do obcego kraju. Po wielu latach urodził mu się syn. W pewnym widzeniu zobaczył: jego potomstwo będzie tak liczne jak gwiazdy na niebie. Żył około 2000 lat przed Chrystusem.
[7]
Jego bracia nie lubili go, dlatego że się chełpił czy też może dlatego, że miał inną matkę? Bracia sprzedali go. Został wywieziony do Egiptu. Jednak Bóg potrafi krzywe drogi prostować: później człowiek ten uratował życie wszystkich swych jedenastu braci i swego ojca.
[7A]
Kain
[8]
W młodym wieku zabił pewnego Egipcjanina i musiał uciekać na pustynię. Po czterdziestu latach stanął przed Faraonem: pragnął wyprowadzić swój naród przez pustynię do kraju Kanaan (dzisiaj Izrael). Zmarł tuż przed osiągnięciem tego celu.
[9]
Był największym królem Izraela, chociaż miał też swoje wady: odebrał żonę swego podwładnego i ożenił się z nią. Z tego powodu nie mógł wybudować świątyni w Jerozolimie. Był wielkim śpiewakiem i poetą. Żył około 1000 lat przed Chrystusem.
[10]
Znany był w świecie jako król pełen mądrości. Był synem króla Dawida i wybudował w Jerozolimie wspaniałą świątynię.
[11]
Po Jozuem tzw. „Sędziowie” rządzili narodem Izraela, który jednak domagał się króla, podobnie jak miały go inne mieszkające wokół ludy. Prorok Samuel długo się przed tym wzbraniał, jednak w końcu namaścił go na pierwszego króla. Przewyższał wszystkich o głowę.
[12]
Noe
[13]
Abracham
[14]
Izaak
[15]
Józef
[16]
Mojżesz
[17]
Dawid
[18]
Salomon
[19]
Saul
[20]
Był największym prorokiem Starego Testamentu i stał już na progu Nowego Testamentu. Ochrzcił Jezusa. Żył bardzo ascetycznie na pustyni. Na koniec ścięto mu głowę, ponieważ powiedział królowi Herodowi, że nie powinien mieć przy sobie Herodiady, żony swego brata. Herodiada nigdy mu tego nie wybaczyła i zemściła się na nim podstępem.
[21]
Uciekł przed pewnym królem na pustynię. Usiadł pod krzakiem janowca i chciał umrzeć. Jednak w cudowny sposób był karmiony chlebem i wodą, i przez czterdzieści dni i nocy wędrował do góry Synaj.
[22]
Otrzymał od Boga polecenie, by przepowiedzieć miastu Niniwie jego upadek. Podczas podróży morskiej sztorm miotał statkiem, z którego chciał uciec. Marynarze wyrzucili go do morza. Wieloryb wyrzucił go po trzech dniach na brzeg, by mógł wykonać Boże polecenie.
[23]
Był jednym z młodzieńców w piecu ognistym. Był też raz rzucony lwom na pożarcie. Uratował młodą, piękną Zuzannę przed dwoma pożądliwymi złoczyńcami. W dobrych i złych dniach pozostał wierny Bogu.
[24]
Był bity rózgą, postawiony pod pręgierzem; był wrzucony do cysterny ponieważ bez ogródek głosił słowo Boga. Ponieważ lud i władza nie słuchali jego słów, zostali uprowadzeni około 600 roku przed Chrystusem do niewoli babilońskiej.
[25]
Miała już 84 lata. Służyła Bogu poszcząc i modląc się dniem i nocą w świątyni Jerozolimskiej. Gdy Jezus miał 40 dni, a Jego Rodzice przynieśli Go do świątyni, wyszła naprzeciw, wychwalała Boga, a o Dzieciątku powiedziała: „Oto Zbawiciel ludu Izraela!”
Pytania: Odpowiedzi:
Sylaby: a - a - bra - bel - cham - da - e - el - jan - moj - no - ta - żbie - żesz - wid
Kartki z imionami proroków
[A]
Jan Chrzciciel
[B]
Eliasz
[C]
Jonasz
[D]
Daniel
[E]
Jeremiasz
[F]
Anna
opr. ab/ab