Czas jest bardzo cennym skarbem. Niekiedy wykorzystujemy go we właściwy sposób, a niekiedy odchodzi, niewykorzystany
Cykl rozważań na Wielki Post 2014: "Duchowe inspiracje".
Czas jest bardzo cennym skarbem. Niekiedy wykorzystujemy go we właściwy sposób, a niekiedy odchodzi, niewykorzystany. Chwila obecna jest momentem, w którym się obecnie znajduję. Sama w sobie, zawiera ta chwila bardzo wiele. Lecz, aby to wykorzystać, trzeba otworzyć się na to, co ona sama w sobie przynosi. Są takie momenty, w których wydaje nam się, że wszystko się zatrzymuje. Nie zmieniamy swojej pozycji – ani nie przemieszczamy się do przodu, ani nie cofamy. Problem tkwi często w tym, że taka sytuacja – zawieszenie, wydaje się czynić z chwili, wydarzenia, pustym. Puste są te chwile, które albo niewłaściwie wykorzystujemy, albo te, które całkowicie tracimy. Zaprzepaszczone szanse sprawiają, że w naszym życiu pojawiają się „wyrwy”. Im ich więcej, tym bardziej pusta staje się nasza codzienność. Mamy wybór: albo wybrać właściwy kierunek i podążać za tym, co zostało nam zadanie przez kolejne chwile, albo odwrócimy się od tego sprawiając, że chwila stanie się pusta.
Możemy starać się wypełniać każdą chwilę w bardziej pozytywny sposób. To znaczy, możemy włączyć się w daną nam chwilę, próbować zrobić ze swojej strony wszystko na co nas stać i czuć, że faktycznie próbowaliśmy wykorzystać szansę. Puste chwile to te, w których coś brakuje. Brak naszego zaangażowania, brak chęci, lenistwo, obojętność, brak miłości – to wszystko zamyka nas na chwilę, którą obecnie przeżywamy. Wybór – nasza osobista decyzja, może sprawić, że to, w czym uczestniczymy stanie się czymś pozytywnym, wnoszącym coś w rzeczywistość. Czymś ubogacającym i w jakiś sposób też przemieniającym. Starajmy się aby nasze życie – kolejne chwile, były bardziej pozytywne, a nie puste.
opr. aś/aś