Miłość, która zdumiewa

Bóg stworzył nas z miłości, dlatego życie poza miłością jest dla człowieka agonią.

Nie ma miłości bez Miłości.

Życie zaczyna się od poczęcia. Radość zaczyna się od miłości.

Przyjaciel słyszy także mój wewnętrzny głos i dlatego wie, że rozmawiam z nim także wtedy, gdy milczę.

Miłość tak szeroko otwiera oczy, jak szeroko otwiera się drzwi przyjacielowi

Najpiękniejsze w człowieku, który kocha, są jego oczy, bo w nich ogniskuje się miłość tak, jak kolory ogniskują się w tęczy.

Im bardziej ciebie kocham, tym więcej mam odwagi, by powiedzieć ci o tym, co mnie niepokoi w twoim zachowaniu.

Bóg nas rozumie i kocha bardziej niż my rozumiemy i kochamy samych siebie, dlatego im bliżej jestem Boga, tym bliżej jestem siebie i ciebie.

Język miłości rozumieją wszyscy, którzy kochają i którzy tęsknią za miłością.

Nawet jeśli przyjaciel mieszka daleko ode mnie, to i tak jego serce mieszka tak blisko, że słyszy moje marzenia.

Nikt z nas nie został stworzony na podobieństwo drugiego człowieka, lecz na podobieństwo Miłości.

Miłość nie ma nic do ukrycia.

Poza miłością czystość jest niezrozumiała i nie ma sensu. Życie też nie.

Miarą obecności nie jest bliskość lecz miłość. Ci, którzy kochają, są zawsze obok nas — na wyciągnięcie ręki lub serca.

W świecie rzeczy największą siłą jest przemoc, a w świecie osób — miłość.

Miłość ma tylko jedno „ograniczenie”: nie potrafi nikogo skrzywdzić.

Mądrość wskazuje drogę świętości, ale tylko miłość daje siłę, by tą drogą iść.

Bóg rozumie i kocha człowieka bardziej niż człowiek rozumie i kocha samego siebie, podobnie jak rodzice rozumieją i kochają własne dzieci, dopóki te są jeszcze w wieku rozwojowym.

W obliczu Boga jesteśmy w wieku rozwojowym przez całą wieczność

To, czy kocham ciebie, zależy od mojej dojrzałości. To, w jaki sposób wyrażam miłość, zależy od twojego postępowania.

Bezinteresowna i dojrzała miłość nie jest poświęceniem, lecz zyskiem.

To, że kocham ciebie, nie daje ci prawa, byś mnie krzywdził.

Tych, którzy chcą nas krzywdzić, można kochać jedynie na odległość. Tak kochał ojciec marnotrawnego syna, dopóki ten nie zastanowił się i nie stał synem powracającym.

Zakochanie jest właściwym sposobem na przeżycie dzieciństwa i młodości, ale fatalnym sposobem na resztę życia.

Zakochanie prowadzi do miłości albo do rozczarowania, bo nie oczarowanie lecz miłość daje siłę, by żyć.

Zakochanie ma sens wtedy, gdy uczy miłości. Inaczej jest jak wschód słońca, który nie kończy się dniem, lecz nocą.

Tęsknota to cena za pewność, że miłość pozostaje także wtedy, gdy kończy się fizyczna obecność.

Zazdrość to cena za traktowanie drugiej osoby jak swojej własności.

Cierpienie z miłości przybliża do Chrystusa. Cierpienie z naiwności od Niego oddala.

Przyjaciel kocha tutaj i teraz a nie „tam” czy „jutro”.

Przyjaciel cieszy się mną także wtedy, gdy ja nie mam siły cieszyć się moim istnieniem

Dzięki przyjacielowi szare dni stają się świętem, a smutek okazuje się radością, która się na chwilę ukryła, żebym tym bardziej cieszył się wtedy, gdy wróci.

Mądrość to korzystanie z inteligencji i wiedzy wyłącznie po to, by kochać.

Nie ma radości bez miłości tak, jak nie ma plonu bez zasiewu.

Najsilniejszym znakiem miłości między ludźmi jest zaufanie.

Przyjaciel to ktoś, z kim czasami czuję się bezpieczniej niż z samym sobą.

Radość może być czasem smutna, ale nie przestaje przez to być radością. Podobnie jak dzień nie przestaje być dniem, gdy się zachmurzy.

opr. mg/mg