Pojęcie "stola"

Jarosław Superson SAC HISTORIA STUŁY ISBN: 978-83-7505-727-0 wyd.: WAM 2011

Wybrane fragmenty Wstęp Pojęcie stula Problematyka stula w świecie antycznym

Pojęcie stola

Pojęciem stola (pol. stuła) w Dizionario pratico di liturgia romana, wydanym przed Soborem Watykańskim II, określa się insygnium władzy, którą ma biskup, prezbiter i diakon. Otrzymują ją oni z chwilą wejścia w ordo — stan kapłański. Jest używana przez nich podczas sprawowania pewnych funkcji liturgicznych. Stuła nie jest insygnium ich jurysdykcji i jako taka nie może być noszona przez proboszcza na terenie jego parafii⁵. Także Mario Righetti, ceniony przedsoborowy liturgista, wskazuje, że stuła jest insygnium, które przynależy do wyżej wskazanych osób, ale zarazem dodaje, że w Kościele Zachodnim jest ona nazywana orarium, a we Wschodnim ỏθόνη, ώράριον⁶. W polskim Leksykonie liturgii Bogusław Nadolski definiuje stułę jako „znak święceń biskupa, prezbitera i diakona”, który pochodzi z insygniów noszonych niegdyś przez cesarskich urzędników⁷. Czy historyczne rezultaty badań są w stanie tę wypowiedź poprzeć dowodami?

⁵ Por. R. Lasage, S. Marsili, „stola”, [w:] Dizionario pratico di liturgia romana, R. Lesage, red. Editrice studium. Roma 1956, s. 424.

⁶ Por. M. Righetti, Manuale di storia liturgica. Introduzione generale. T. 1. Editrice Ancora. Milano 19552, s. 520.

⁷ Leksykon liturgii, B. Nadolski, opr. Pallottinum. Poznań 2006, s. 1478.

opr. ab/ab