Doniosła rola posługi Piotrowej w dzisiejszym świecie

Od kiedy istnieje telewizja satelitarna, munus petrinum stał się bardziej «widzialny» na całej planecie. Wierzący i niewierzący, zwłaszcza katolicy, mogą oglądać de visu — choć tylko na obrazie telewizyjnym — Następcę Piotra, któremu Chrystus powierzył przewodzenie Kościołowi, czyniąc go widzialnym znakiem jedności i gwarantem prawowierności.

Liczne podróże apostolskie Jana Pawła II, a przed nim jeszcze Pawła VI, pozwoliły narodom całego świata widzieć, słyszeć, gościć — choćby tylko przez krótki czas — Biskupa Rzymu, który przez tyle stuleci mógł być fizycznie obecny tylko w Rzymie lub w niektórych miastach Europy.

Trudno jest w kilku słowach wyrazić, jakie jest i jakie będzie znaczenie tej zwiększonej «widzialności» posługi Piotrowej. Zadaniem historyków i komentatorów wydarzeń będzie zbadanie tej sprawy i przedstawienie jej w świetle faktów, a także sformułowanie przewidywań na przyszłość.

Nie ulega wątpliwości, że w ostatnich latach tego wieku i u progu trzeciego millennium chrześcijaństwa wzrósł prestiż i wiarygodność papiestwa. Jednocześnie poszerzył się zakres jego nauczania i stało się ono głębsze. Dzisiaj — czy ktoś tego chce, czy nie — posługa Piotrowa jest rzeczywistością, która przekracza granice geograficzne i kształtuje sumienia. Staje się dziedzictwem kulturowym, a wręcz doktrynalnym dla wszystkich; dla wierzących ma od zawsze znaczenie normatywne, fundamentalne dla wyznawanej wiary i dla działania w sferze prywatnej i publicznej.

Posługa Piotrowa odgrywa doniosłą rolę w kluczowych momentach historycznych. We wspólnocie katolickiej jej wpływ i autorytet najwyraźniej objawia się podczas soborów ekumenicznych, zgromadzeń synodalnych i biskupich. Dotyczy to także uroczystych proklamacji prawd wiary. Ale także posługa zwyczajna — ta, którą Papież jako głowa Kościoła katolickiego pełni każdego dnia, przyjmując współbraci w biskupstwie, kapłanów, diakonów i grupy wiernych — ma charakter apostolski i autentyczny.

Kto uczestniczy w audiencjach w Watykanie, w dawnej siedzibie Piotra, odnosi zaskakujące wrażenie. Bezpośrednio i naocznie może oglądać Papieża, który w swej białej sutannie ewangelizuje, katechizuje, utwierdza w wierze i prawdzie zarówno członków kolegium biskupów, jak i wszystkich wiernych. Bazylika św. Piotra staje się ogromnym areopagiem, na którym rozbrzmiewają prawdy Ewangelii, głoszone współczesnym językiem i przypominane w postawie wierności Chrystusowi i całkowitej uległości Duchowi. Dzięki temu zabezpieczona jest prawda i ortodoksja wiary Kościoła.

Posługa Piotrowa zyskała też niezwykle doniosłe znaczenie w łonie wspólnoty międzynarodowej. Zupełnie bez precedensów i wyjątkowy jest fakt, że zarówno Paweł VI, jak i Jan Paweł II zostali zaproszeni do ONZ i na forum tej prestiżowej organizacji, gromadzącej przedstawicieli wszystkich narodów, wygłosili orędzia, które pozostawiły głęboki ślad w sumieniu ludzkości, wzywając do sprawiedliwości i pokoju, do solidarności, braterstwa i postępu człowieka.

Posługa Piotrowa włącza się — za pośrednictwem delegatów i przedstawicieli — w obrady zgromadzeń międzynarodowych, które podejmują decyzje dotyczące teraźniejszości i przyszłości ludzkiej wspólnoty. Prowadzi też niezależny dialog z poszczególnymi państwami. Jej nauczania nie mogą odrzucić nawet reżimy totalitarne, gdyż głosi ono wartości wpisane w naturę człowieka i stanowiące cel dążeń ludzi na wszystkich kontynentach.

Troska o świat, o narody i ich problemy to bardzo potrzebna forma głoszenia ewangelicznego orędzia, którego żywotność jest zapewniona przez Ducha. Najbardziej charakterystycznym wyrazem tej misji są liczne dokumenty społeczne: encykliki, adhortacje apostolskie, orędzia. Poruszają one i omawiają problemy wszystkich dziedzin życia społeczeństwa i wspólnoty międzynarodowej: sprawy pokoju i wojny, solidarności i sprawiedliwości społecznej; prawa i obowiązki pracowników oraz pracodawców i przedsiębiorców; obowiązki i prawa obywateli oraz powinności państwa. Nie ma dziś takiej dziedziny życia indywidualnego, rodzinnego, społecznego, politycznego, ekonomicznego, związkowego, kulturalnego czy cywilnego, która nie byłaby przedmiotem nauczania Kościoła.

Tylko «ślepi» z wyboru nie dostrzegają jego światła i tylko «głusi» z powołania nie słyszą jego doniosłego głosu. Posługa Piotrowa stała się gwarantem wolności i fundamentalnych praw ludów uciśnionych przez imperializm ekonomiczny i militarny. Cała planeta pozostaje w zasięgu jej oddziaływania. Ludzie zwracają się do Papieża, do Biskupa Rzymu, jako do «ojca», o którym wiadomo, że jest pozbawiony środków materialnych i militarnych, ale bogaty w prestiż i autorytet moralny.

Posługa Piotrowa nieustannie prowadzi zgodny i owocny dialog z innymi Kościołami i wyznaniami religijnymi. Wobec wciąż postępującej sekularyzacji i gwałtownego zaostrzenia się bratobójczych walk, podsycanych przez fałszywą wizję religii, posługa Piotrowa przypomina wszystkim narodom, wszystkim przywódcom religijnym i politycznym o obowiązku poszanowania ludzkiej osoby, jej praw i godności, budowania społeczeństwa na fundamencie sprawiedliwości, wolności i wzajemnego zrozumienia.

opr. mg/mg