Ważniejsze daty z życia i pontyfikatu Jana Pawła II

Kalendarium biograficzne Jana Pawła II (od 1920 do 2000 r.)

18 maja 1920 r.	w Wadowicach urodził się Karol Józef Wojtyła, syn Karola i Emilii z Kaczorowskich. 20 czerwca został ochrzczony w kościele parafialnym w Wadowicach.
1926 r.	rozpoczęcie nauki w męskiej Szkole Powszechnej im. Marcina Wadowity w Wadowicach.
1929 r.	śmierć matki.
1930 r.	rozpoczęcie nauki w Państwowym Gimnazjum Męskim im. Marcina Wadowity.
1932 r.	śmierć brata Edmunda.
1938 r.	egzamin dojrzałości, przeprowadzka wraz z ojcem do Krakowa i rozpoczęcie studiów polonistycznych na Uniwersytecie Jagiellońskim.
1940 r.	rozpoczęcie pracy w fabryce Solvay, najpierw w kamieniołomach w Zakrzówku, a następnie na tzw. oczyszczalni wody.
1941 r.	śmierć ojca.
1942 r.	rozpoczęcie studiów na tajnych kompletach Wydziału Teologicznego UJ (jako kleryk zakonspirowanego Seminarium Archidiecezji Krakowskiej).
1946 r.	przyjęcie 1 listopada święceń kapłańskich z rąk kardynała Sapiehy w kaplicy Domu Biskupiego, a następnego dnia Msza św. prymicyjna odprawiona w Krypcie św. Leonarda na Wawelu. Wyjazd na studia do Rzymu.
1948 r.	obrona pracy doktorskiej i rozpoczęcie pracy duszpasterskiej w Niegowici. Ks. K. Wojtyła katechizował w szkołach w Wiatrowicach, Pierzchowie, Cichawie, Nieznanowicach, prowadził wraz z ks. Ciubą Żywy Różaniec, a także założył w parafii kółko dramatyczne.
1949 r.	przeniesienie do parafii św. Floriana w Krakowie.
1953 r.	zakończenie przewodu habilitacyjnego na Wydziale Teologicznym UJ i przedstawienie rozprawy zatytułowanej: Próba opracowania etyki chrześcijańskiej według systemu Maxa Schelera. 1 grudnia kolokwium habilitacyjne, po którym Rada Wydziału Teologicznego UJ podjęła decyzję o przedstawieniu ks. K. Wojtyły do zatwierdzenia przez Ministra Szkolnictwa Wyższego jako docenta etyki i teologii moralnej.
1954 r.	wykłady z katolickiej nauki społecznej dla kleryków seminariów duchownych krakowskiego, śląskiego i częstochowskiego po zlikwidowaniu Wydziału Teologicznego na UJ.
1956 r.	mianowanie zastępcą profesora przy Katedrze Etyki KUL.
1958 r.	nominacja na biskupa sufragana krakowskiego przez Papieża Piusa XII po śmierci biskupa Stanisława Rosponda. 28 września odbyła się konsekracja biskupia w Katedrze Wawelskiej. Nowy biskup przyjął jako dewizę słowa św. Ludwika Marii Grignion de Montforta — Totus Tuus (Cały Twój).
1962 r.	aktywny udział w I sesji Soboru Watykańskiego II (wypowiedzi na temat I rozdziału schematu o źródłach Objawienia, o środkach przekazu społecznego oraz o Kościele).
1963 r.	udział w II sesji Soboru Watykańskiego II, w grudniu pielgrzymka do Ziemi Świętej oraz mianowanie przez Pawła VI metropolitą krakowskim.
1964 r.	8 marca ingres nowo mianowanego arcybiskupa krakowskiego do Katedry Wawelskiej. Aktywny udział w III sesji Soboru Watykańskiego II (m.in. wypowiedzi na temat projektów niektórych dokumentów soborowych oraz powołanie w skład zespołu przygotowującego Konstytucję duszpasterską o Kościele w świecie współczesnym).
1965 r.	wystąpienia na IV sesji Soboru Watykańskiego II.
1967 r.	powołanie do Kolegium Kardynalskiego i przyjęcie nominacji w Watykanie 26 czerwca.
1969 r.	powołanie na stanowisko zastępcy przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski.
1971 r.	powołanie do Rady Sekretariatu Synodu Biskupów podczas Synodu w Rzymie.
1973 r.	podróż na Filipiny, do Australii, Gwinei i Nowej Zelandii oraz udział w Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym w Melbourne. W czerwcu wizyta w centrali Ruchu Światło—Życie w Krościenku, poświęcenie na Kopiej Górce figury Niepokalanej i powierzenie Ruchu Niepokalanej Matce Kościoła.
1975 r.	powołanie przez Konferencję Plenarną Episkopatu Polski na stanowiska przewodniczącego Komisji ds. Apostolstwa Świeckich, przewodniczącego Komisji ds. Nauki Katolickiej, członka Komisji ds. Instytucji Polskich w Rzymie oraz członka Komisji ds. Duszpasterstwa Ogólnego.
1976 r.	podróż do Stanów Zjednoczonych i Kanady oraz udział w Międzynarodowym Kongresie Eucharystycznym w Filadelfii.
1978 r.	udział w pogrzebie papieża Pawła VI, który zmarł 6 sierpnia, i w konklawe, podczas którego papieżem został wybrany patriarcha Wenecji kard. Albino Luciani. Nowy papież, który przybrał imię Jana Pawła I, zmarł w nocy z 28 na 29 września. 14 października rozpoczęło się kolejne w tym roku konklawe. 16 października, podczas siódmego głosowania, około godz. 17.15, metropolita krakowski kardynał Karol Wojtyła został wybrany papieżem. Przybrał imię Jana Pawła II. O godz. 18.45 kard. Pericle Felici ogłosił wybór nowego papieża. Jan Paweł II udzielił pierwszego błogosławieństwa „Urbi et Orbi”. 22 października na Placu Świętego Piotra odbyła się uroczysta inauguracja pontyfikatu, a następnego dnia pierwsza audiencja dla 4000 Polaków w auli Pawła VI. 12 listopada Jan Paweł II uroczyście objął katedrę Rzymu — Bazylikę św. Jana na Lateranie. 3 grudnia, odwiedzając pierwszą rzymską parafię San Francesco Saverio w dzielnicy Garbatella, zapoczątkował wizytacje parafii rzymskich.
1979 r.	pierwsza podróż apostolska do Meksyku i na San Domingo (od 25 stycznia do 1 lutego). W ciągu swego pontyfikatu Jan Paweł II odbył już 91 pielgrzymek do wielu krajów na wszystkich kontynentach. Ogłoszenie 4 marca pierwszej encykliki, zatytułowanej Redemptor hominis (Odkupiciel człowieka). Do tej pory Jan Paweł II wydał 13 encyklik: Redemptor Hominis (Odkupiciel człowieka, 1979) Dives in Misericordia (O Bożym miłosierdziu, 1980) Laborem Exercens (O pracy ludzkiej, 1981) Slavorum Apostoli (Apostołowie Słowian, 1985) Dominum et Vivificantem (O Duchu Świętym, 1986) Redemptoris Mater (Matka Odkupiciela, 1987) Sollicitudo Rei Socialis (Społeczna troska Kościoła, 1987) Redemptoris Missio (O działalności misyjnej Kościoła, 1990) Centesimus Annus (W 100. rocznicę encykliki „Rerum novarum”, 1991) Veritatis Splendor (Blask prawdy, 1993) Evangelium Vitae (Ewangelia życia, 1995) Ut Unum Sint (Aby byli jedno, 1995) Fides et ratio (Wiara i rozum, 1998) Od 2 do 10 czerwca pierwsza podróż apostolska do Polski. Ojczyznę Papież odwiedził jeszcze siedmiokrotnie (w 1983 r., w 1987 r., w 1991 r. dwa razy, w 1995 r., w 1997 r. i w 1999 r.), goszcząc we wszystkich polskich diecezjach. Rozpoczęcie oficjalnego dialogu teologicznego katolicko-prawosławnego ogłoszeniem 30 listopada wspólnie z patriarchą ekumenicznym Konstantynopola Dimitriosem I decyzji o ustanowieniu Komisji Mieszanej Katolicko-Prawosławnej do Dialogu Teologicznego. W pierwszym roku swego pontyfikatu Jan Paweł II przyjął na audiencji m.in. Prymasa Polski kard. S. Wyszyńskiego, Sekretarza Generalnego ONZ, prawosławną delegację Patriarchatu Konstantynopola oraz Matkę Teresę z Kalkuty.
1981 r.	zamach na życie Ojca Świętego 13 maja podczas środowej audiencji ogólnej.
1983 r.	ogłoszenie konstytucji apostolskiej Sacrae Disciplinae Leges, promulgującej nowy Kodeks Prawa Kanonicznego. Przyznanie przez Katolicki Uniwersytet Lubelski i Uniwersytet Jagielloński w Krakowie doktoratów honoris causa.
1985 r.	uroczyste obchody Międzynarodowego Roku Młodzieży i spotkanie z ponad 300 tys. młodych z całego świata. Ustanowienie Międzynarodowego Dnia Młodzieży, obchodzonego odtąd każdego roku w Niedzielę Palmową. Nadzwyczajny Synod Biskupów, w 20. rocznicę zakończenia Soboru Watykańskiego II.
1986 r.	wizyta w Asyżu z okazji Światowego Dnia Modlitwy o Pokój, obchodzonego z udziałem przedstawicieli 13 religii świata.
1992 r.	oficjalna prezentacja Katechizmu Kościoła Katolickiego.
1993 r.	obchody I Światowego Dnia Chorego 11 lutego w Lourdes. Odtąd jest on obchodzony co roku.
1996 r.	obchody Złotego Jubileuszu Kapłaństwa i opublikowanie książki „Dar i tajemnica”, którą Jan Paweł II napisał z okazji 50. rocznicy swoich święceń kapłańskich.
1998 r.	podróż apostolska na Kubę od 21 do 26 stycznia. Świętowanie 20. rocznicy pontyfikatu z udziałem licznych rzesz pielgrzymów z Polski, przedstawicieli polskiego Episkopatu i władz państwowych.
1999 r.	inauguracja obchodów Jubileuszu 2000 lat chrześcijaństwa otwarciem Drzwi Świętych w Bazylice św. Piotra w noc Bożego Narodzenia.
2000 r.	pielgrzymka do źródeł wiary w Roku Wielkiego Jubileuszu Chrześcijaństwa, czyli do Egiptu, Jordanii i Ziemi Świętej.