Zarys wiary: Traktować świat na serio

Kwestia z "Zarysu wiary", katechizmu wydanego przez Związek Katechetów Niemieckich w 1980 r.

TRAKTOWAĆ ŚWIAT NA SERIO

Często zarzuca się chrześcijanom, że gardzą światem, że nawet nie starają się go zrozumieć, ponieważ myślami są już „w niebie”. Faktu, że tacy chrześcijanie istnieją, nie można uogólniać. Nie ma bowiem nikogo, kto ujmowałby świat poważniej niż chrześcijanin. Wierzy on, że Bóg stworzył świat i powierzył go człowiekowi, wierzy w dobrą przyszłość świata. Dzięki temu jest też w stanie widzieć rzeczy takimi, jakie one są naprawdę, także w ich niedoskonałości - nie musi uciekać się do marzeń, aby móc sprostać życiu.

Chrześcijanin nie pozwala, by przedmioty nim zawładnęły. One go nie ograniczają. Wiara w Boga czyni go wrażliwym i odpornym na pychę świata, na ubóstwianie ludzi i rzeczy, na bogactwa i pieniądze, na zaślepienie dążeniem do sukcesu. Potrafi on ocenić ludzi i sytuację. Dzięki temu może rzeczywiście nieść miłość bliźnim. Ta miłość pomaga żyć wszystkim ludziom. Postępować w ten sposób może tylko ten, kto sam chce żyć i wie, na czym polega godne i wartościowe życie.

Aby rozstrzygnąć, co jest prawdą lub fałszem, dobrem lub złem, człowiek potrzebuje doświadczenia. Musi przewidzieć rezultaty swych czynów. Świadomość skutków pozwala mu wybrać właściwą drogę. Tak więc miłość bliźniego nie polega tylko na dobrej woli. Wymaga ona także doświadczenia, wiedzy i poczucia obowiązku.

Dla tego, kto nauczył się właściwie postępować, czynienie dobra staje się nawykiem. Nawyki te czynią go przydatnym do włączenia się w „odnowę oblicza ziemi” (Ps 104, 30).

Modlitwa o pomoc Bożą w dźwiganiu odpowiedzialności za świat:
Panie, okaż nam świat takim, jakim jest on naprawdę,
wskaż zadania, które na nas czekają.
Powiedz, w czym mamy Tobie pomóc.

Pelicyta Betz

Świat: Wszystko, co stworzył Bóg. Zostało o Nim powiedziane: &#8222A Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre” (Rdz l, 31). „Tak bowiem Bóg umiłował świat, ze Syna swego Jednorodzonego dał” (J 3, 16). W Ewangelii św. Jana występuje słowo „świat” także w znaczeniu ujemnym - świat oznacza niewiarę, oddalenie od Boga, królestwo szatana (J 17, 14). Królestwo Boże nie ma z tym światem nic wspólnego (J 18, 36). O tym świecie powiada Jezus, że On go zwyciężył (J 16, 33) i że władca tego świata już został osądzony (J 16, 11).

Cnoty główne: Zasadnicze postawy, które już w starożytności przedchrześcijańskiej wymieniane były jako konieczne dla „zaradności życiowej”; roztropność (urzeczywistniać dobro zgodnie z istniejącym stanem rzeczy), sprawiedliwość (przyznawanie każdemu tego, co jest mu należne), męstwo (także wśród trudności służenie dobru), umiar (umiejętność opanowania żądzy posiadania i używania).

Godność ludzka: Należny każdemu człowiekowi szacunek. Wartości podstawowe: Wartości wypływające z godności ludzkiej - prawo do życia, sprawiedliwość, miłość, prawda, wolność, pokój.

Prawo naturalne: Prawo tkwiące w naturze człowieka i w porządku stworzenia, niezależne od czasu, miejsca i ludzkiego prawodawstwa. W teologii moralnej zwane „prawem naturalnym”, które samo z siebie przyświeca każdemu człowiekowi, a które człowiek łatwo może poznać.

Prawa człowieka:: Niezaprzeczalne i nienaruszalne prawo człowieka do życia, wolności, pracy i wypoczynku. Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych uchwaliło je w r. 1948 w Deklaracji Praw Człowieka. Zasadnicze jej postulaty włączone zostały do konstytucji wielu państw. Zadaniem Kościoła i chrześcijan jest dążenie do urzeczywistnienia tych praw.

Pokora:: Dzisiaj często nie rozumiana, mimo to ważna cnota chrześcijańska (właściwie: odwaga służenia). Wywodzi się nie ze świadomości hierarchii społecznej, lecz z poczucia zarówno własnej wartości, jak i własnej niedoskonałości. Pokora bierze swój początek ze spotkania z Bogiem i sprawdza się w stosunku do ludzi (Mt 11, 29). Jest czymś innym niż skromność (albo wprost bojaźliwość) l nie ma nic wspólnego z uniżonością i z poczuciem niższości.

[<<Poprzednia kwestia] [Następna kwestia>>]

opr. mg/lb

« ‹ 1 › »

oceń artykuł