Ogień miłości Boga Trójcy
Fragment książki "Pragnę! Od Małej Teresy do Matki Teresy" (Wydawnictwo Księży Marianów 2005)
Jacques Gauthier
Pragnę! Od Małej Teresy do Matki Teresy
Wydawnictwo Księży Marianów, Warszawa, Kwiecień 2005
ISBN 83-7119-477-3
Ogień miłości Boga Trójcy
Dobra Nowina miłości Boga objawionej w Jezusie nie jest jedynie czymś samym w sobie. Uczeń jest powołany do szerzenia jej po całej ziemi. Wielkim pragnieniem Serca Jezusa jest to, aby rozniecić wszędzie ogień: „Przyszedłem ogień rzucić na ziemię i jakże pragnę, ażeby już zapłonął” (Łk 12,49). Duch Święty przypomina o tym pierwszym uczniom, dając im swój ogień, aby został zaniesiony aż po krańce ziemi: „Ukazały się im też jakby języki ognia, które się rozdzielały, i na każdym z nich spoczął [jeden]” (Dz 2,3). To już nie Mojżesz, rozpłomieniony przy krzaku ognistym przez „Tego, który jest”, ale przyjaciele Baranka, upojeni Duchem, gdyż zostali objęci gorejącym uściskiem Ojca, Syna i Ducha.
Ogień rozpalony najpierw na krzyżu, który wybuchnął z pustego grobu i rozjarzył się przy Zesłaniu Ducha Świętego, jest przekazywany przez człowieka człowiekowi, z pokolenia na pokolenie. „Nie zapala się lampy i nie umieszcza pod korcem” (Mt 5,15). Paweł z Tarsu zostanie porażony nim na drodze do Damaszku. Ogień ten przerodzi się w wielki pożar wraz z rzeszą męczenników i Ojców Kościoła, z orszakiem pustelników i mnichów, z zastępem zakonodawców i mistyków, z rzeszą ojców i matek rodzin, którzy czynią z domowego ogniska zarzewie miłości dla świata. Chrześcijańska nadzieja rozprzestrzeni się jak wielki ogień wśród całego stworzenia, rozświetlając groty i domostwa, miasta i wsie, pustynie i lasy; oświecając dzieci i władców, poetów i muzyków, filozofów i uczonych, biednych i bogatych.
Dwie pełne ognia niewiasty, które zmarły w odstępie stu lat — Mała Teresa i Matka Teresa — postanowiły wziąć na siebie pragnienie Jezusa i ugasić Jego pragnienie miłości. Teresa z Lisieux, patronka misji, opiewa w jednym ze swoich wierszy tę wolę niesienia Bożego ognia jak najdalej, co też czyni dzisiaj przez peregrynację swoich relikwii po całym świecie:
Święty niebios Płomieniu, starczy z Ciebie atom,
Byś swej mocy udzielił wszystkim Bożym światom!
W dusz, serc mroczne odmęty
Chcę nieść Twój ogień święty,
Pamiętaj Panie!
(wiersz Najukochańszy Jezu, pamiętasz!..., Pisma, 2, s. 20).
