Matka dwóch dzieł

Bóg wybiera osoby proste i pokorne, by zawstydzić to, co wielkie w oczach ludzi (por. 1 Kor 1, 25). Tak było w życiu wielu świętych i taka jest historia Pauliny Jaricot, która nie miała wybujałych aspiracji i nie dążyła do spektakularnych sukcesów, lecz pragnęła jak najlepiej przysłużyć się sprawie ewangelizacji świata, by wszyscy ludzie mogli doświadczyć miłości Chrystusa i osiągnąć zbawienie. Z tego pragnienia skromnej francuskiej kobiety zrodziły się dwa wielkie dzieła, które owocują po dziś dzień: Papieskie Dzieło Rozkrzewiania Wiary (PDRW) i Żywy Różaniec (ŻR).

Wdowi grosz

Stowarzyszenie Rozkrzewiania Wiary (później znane jako PDRW) zostaje powołane do istnienia 3 maja 1822 r. Paulina nie uczestniczy w spotkaniu założycielskim ani nie zasiada w zarządzie, ale nowo powstałe dzieło jest oparte na metodach i nazwie, którymi Paulina posługuje się od kilku lat, organizując zbiórki w Lyonie. Sługa Boża nie chce, by było to kółko wzajemnej adoracji zamożnych dobroczyńców, lecz pragnie zaangażować również osoby z niższych warstw społecznych. Nie interesują jej wielkie transakcje, za którymi często kryje się hipokryzja, lecz wdowi grosz ofiarowany z prostoty serca. 

Ten pomysł okazuje się kluczem do sukcesu. Ubodzy czują się zauważeni, potrzebni, chcą jak Chrystus swoim ubóstwem ubogacać innych (por. 2 Kor 8, 9). Skromne datki stają się pokaźnymi sumami zaspokajającymi wiele potrzeb osób najuboższych w różnych zakątkach ziemi. Inicjatywa Pauliny przetrwała dwa wieki i wciąż się rozwija we wszystkich krajach świata, przynosząc błogosławione owoce. PDRW jest w ręku papieża i biskupów narzędziem, które pomaga ożywiać ducha misyjnego w Kościele. Kościół bowiem w całości jest misyjny, wszyscy wierni są powołani do tego, by się zaangażować w sprawę misji, każdy na miarę swoich możliwości i w sposób zgodny ze swoim życiowym powołaniem. 

Konkretna pomoc

PDRW dociera więc do szkół, by wśród najmłodszych propagować ideę pomocy rówieśnikom z krajów, w których Osoba Chrystusa wciąż pozostaje nieznana. Organizowane są parafialne festyny, spotkania formacyjne dla katechetów, a także kongresy misyjne i sympozja o tematyce misjologicznej. Szczególnym czasem wzmożonego zaangażowania jest coroczny Tydzień Misyjny, podczas którego są organizowane specjalne nabożeństwa oraz zbiórki darów dla misji. Dzięki ofiarności rzeszy wiernych można budować nowe Kościoły na terenach misyjnych oraz wspierać ich działalność. 

Środki finansowe zbierane w ramach powszechnego funduszu solidarności pozwalają również na formowanie nowych kapłanów przez tworzenie i utrzymywanie seminariów duchownych. Fundusz solidarności, by funkcjonować, potrzebuje ofiar nie tylko osób zamożnych, lecz także najuboższych. Każda ofiara ma znaczenie i przekłada się na konkretną pomoc. W Polsce organem prasowym PDRW jest miesięcznik „Misje Dzisiaj”.

Każdego na to stać

Paulina Jaricot dała również początek dziełu ŻR. Powstało ono cztery lata po powołaniu PDRW i równie szybko stało się bardzo popularne. W ŻR można, podobnie jak w PDRW, dostrzec charakterystyczny rys duchowości przyszłej błogosławionej, czyli prostotę i realizm. Paulina zdawała sobie sprawę z tego, że jest sprawą niezwykle trudną namówienie zabieganych i zapracowanych osób do bardzo wymagającej modlitwy, jaką jest różaniec święty. Każdego jednak stać na to, by poświęcić chwilę czasu na odmówienie jego części. Pomysł, który wydawał się bardzo prosty, okazał się genialny i w bardzo krótkim czasie rozpowszechnił się na wszystkich kontynentach. 

W Polsce ŻR zrzesza około dwa miliony osób, które codziennie odmawiają dziesiątek różańca. To w przeważającej mierze osoby świeckie, które wspierają swoją modlitwą i ofiarą posługę papieża i biskupów oraz swoim codziennym życiem dają świadectwo przynależności do tego zaszczytnego grona. W 2012 r. Komisja Episkopatu Polski zatwierdziła Statut Stowarzyszenia Żywy Różaniec. 

Nie tylko grupa modlitewna

Szczególnie ważny dla ŻR jest październik, miesiąc tradycyjnie poświęcony w Kościele modlitwie różańcowej. Od kilku lat w pierwszy weekend czerwca na Jasnej Górze odbywa się Ogólnopolska Pielgrzymka Żywego Różańca, w której uczestniczy kilkanaście do kilkudziesięciu tysięcy osób z całej Polski. W 2017 r. został zorganizowany w Częstochowie I Ogólnopolski Kongres Różańcowy, 3–4 czerwca tego roku odbędzie się II Kongres. Żywy Różaniec jest więc nie tylko grupą modlitewną, lecz także przestrzenią rozwoju intelektualnego oraz tworzenia wspólnotowych więzi. 

W opinii wielu biskupów i duszpasterzy koła ŻR są często najlepiej zorganizowanymi i zaangażowanymi grupami działającymi w parafii i stanowią realne wsparcie dla kapłanów oraz całej wspólnoty wiernych. W wielu miejscach członkowie ŻR wspierają się nawzajem w różnych momentach życia, a po śmierci jednego z nich uczestniczą w pogrzebie oraz zamawiają intencje Mszy Świętych za zmarłych członków wspólnoty. W 1909 r. bł. ks. Ignacy Kłopotowski założył pismo formacyjne dla ŻR „Kółko Różańcowe”, które jest dziś wydawane jako miesięcznik „Różaniec”. 

Dwa wielkie dzieła Pauliny Jaricot, która 22 maja br. zostanie ogłoszona błogosławioną, trwają mimo zmieniających się uwarunkowań historycznych i społecznych, oddziałując na rzesze osób zamieszkujących wszystkie kontynenty. Pokora nowej błogosławionej oraz jej otwartość na światło Ducha Świętego pozostawiły trwały ślad w życiu Kościoła i wciąż stanowią inspirację dla wyznawców Chrystusa.