Przemówienie do przedstawicieli Papieskich Dzieł Misyjnych, 8.05.2006
Od 4 do 12 maja w Ciampino pod Rzymem odbywało się doroczne zwyczajne zgromadzenie ogólne Papieskich Dzieł Misyjnych, w którym uczestniczyli delegaci ze 120 krajów. Tematem obrad było głoszenie Ewangelii w społeczeństwie wielokulturowym. W przemówieniu inauguracyjnym abp Henryk Hoser, przewodniczący Papieskich Dzieł Misyjnych, stwierdził, że wielokulturowość naszych społeczeństw jest szczególnym wyzwaniem dla misji. 8 maja uczestnicy zgromadzenia zostali przyjęci przez Benedykta XVI, który podkreślił, że ewangelizacja jest pilnym zadaniem wszystkich Kościołów i wszystkich wierzących.
Księże Kardynale, czcigodni Bracia w biskupstwie i kapłaństwie, drodzy Dyrektorzy Krajowi Papieskich Dzieł Misyjnych!
Pozdrawiam serdecznie każdego z was, a w szczególności ks. kard. Crescenzia Sepego, któremu dziękuję za słowa wypowiedziane w waszym imieniu, oraz abpa Henryka Hosera, przewodniczącego Papieskich Dzieł Misyjnych. Witam was na tym spotkaniu, które odbywa się z okazji dorocznego zwyczajnego zgromadzenia ogólnego waszej rady wyższej. Wasza obecność świadczy o misyjnym zaangażowaniu Kościoła na różnych kontynentach, a «papieski» charakter waszej instytucji wskazuje na szczególną więź łączącą was ze Stolicą Piotrową. Wiem, że pracowaliście intensywnie nad uaktualnieniem waszego statutu, który został już ostatecznie zredagowany i zatwierdzony. Mam nadzieję, że przyczyni się on do stworzenia jeszcze szerszych perspektyw prowadzonej przez was działalności, mającej na celu ożywienie działalności misyjnej i pomoc Kościołowi.
Refleksja, jakiej poświęcone jest wasze zgromadzenie ogólne, dotyczyć będzie misyjnego posłannictwa powierzonego przez Jezusa Jego uczniom, które stanowi pilne zadanie pastoralne dla wszystkich Kościołów lokalnych, pomnych również na słowa Soboru Watykańskiego II, że działalność misyjna ma istotne znaczenie dla wspólnoty chrześcijańskiej (por. Ad gentes, 2). Poświęcając się posłudze ewangelizacji, Papieskie Dzieła Misyjne, już od momentu swego powstania w XIX w., zdawały sobie sprawę, że działalność misyjna polega w istocie na przekazywaniu braciom miłości Boga, która objawiła się w planie zbawienia. Poznanie i przyjęcie tej zbawczej Miłości jest w życiu sprawą podstawowej wagi — jak napisałem w Encyklice Deus caritas est — z którą wiążą się decydujące pytania o to, kim jest Bóg i kim jesteśmy my (por. n. 2). Poprzez czyny konkretnej i wielkodusznej miłości Dzieła Rozkrzewiania Wiary, św. Piotra Apostoła i Dziecięctwa Misyjnego wspomagały głoszenie Dobrej Nowiny, a także przyczyniły się do założenia i umocnienia Kościołów na nowych terytoriach; Unia Misyjna Kleru pomogła zwiększyć wrażliwość kapłanów i zakonników na ewangelizację. Wszystko to rozbudziło w ludzie chrześcijańskim wiarę i miłość, a zarazem wielki entuzjazm misyjny.
Drodzy przyjaciele z Papieskich Dzieł Misyjnych, również dzięki programom misyjnym, które realizujecie w parafiach i diecezjach, modlitwa za misje i konkretna pomoc są dziś postrzegane jako integralny element życia każdego chrześcijanina. Tak jak w Kościele pierwotnym wysyłano do Jerozolimy «kolekty», zbierane w Macedonii i Achai z przeznaczeniem dla tamtejszych chrześcijan (por. Rz 15, 25-27), podobnie i dziś w duchu odpowiedzialnego dzielenia się i komunii wierni ze wszystkich wspólnot kościelnych wspierają kraje leżące na obszarach misyjnych, odpowiadając na ich potrzeby, co stanowi wymowny znak katolickości Kościoła. Wasz statut, podkreślając, że misje, dzieło Boga w dziejach, «nie są jedynie środkiem, lecz wydarzeniem, które wszystkich zobowiązuje do służby Ewangelii i Duchowi» (art. 1), zachęca was do zabiegania o to, by w chrześcijanach wzrastała świadomość tego, że zadanie misyjne wprowadza ich w dynamikę duchową chrztu, gromadząc ich wokół Chrystusa, aby uczestniczyli w Jego misji (por. tamże).
Z tego intensywnego ruchu misyjnego, obejmującego wspólnoty kościelne i poszczególnych wiernych, zrodziła się w ostatnich latach obiecująca współpraca misyjna. Wy jesteście jej doniosłym świadectwem, ponieważ wnosicie wkład w szerzenie wszędzie owego powszechnego ducha misyjnego, który wyróżniał Dzieła Misyjne w chwili ich powstania i stanowi źródło siły do dalszego rozwoju. Pełnijcie dalej tę cenną służbę wspólnotom kościelnym, wspierając ich wzajemną współpracę. Tym większa będzie zgodność celów i pożądana jedność działalności ewangelizacyjnej, im bardziej punktem odniesienia wszelkiego działania będzie Bóg, który jest miłością, i przebite Serce Chrystusa, w którym miłość ta przejawia się w najwyższym stopniu (por. Deus caritas est, 12). W ten sposób wszelka wasza działalność, drodzy przyjaciele, nie będzie jedynie świadectwem organizacyjnej skuteczności, nie będzie związana z korzyściami jakiejkolwiek natury, lecz zawsze będzie ukazywaniem Bożej miłości. Fakt, że pochodzicie z różnych diecezji, jeszcze wyraźniej ukazuje, że Papieskie Dzieła Misyjne, «choć są dziełami Papieża, stanowią zarazem dzieło całego episkopatu i całego Ludu Bożego» (Cooperatio missionalis, 4).
Drodzy dyrektorzy krajowi, wam w sposób szczególny dziękuję za wszystko, co czynicie, by zaspokoić potrzeby związane z ewangelizacją. Niech wasze zaangażowanie będzie dla wszystkich, którzy korzystają z waszej pomocy, bodźcem do przyjęcia nieocenionego daru zbawienia i otwarcia serc na Chrystusa, jedynego Odkupiciela. W tym duchu, prosząc o matczyną pomoc Maryję, Królową Apostołów, udzielam wam, tu obecnym, i waszym Kościołom partykularnym specjalnego Błogosławieństwa Apostolskiego.
opr. mg/mg
Copyright © by L'Osservatore Romano (8/2006) and Polish Bishops Conference