Biskupi w służbie ewangelizacji

Przyjmując was z głęboką miłością pragniemy przypomnieć słowa, jakie znaleźliście w brewiarzu, a które bardzo nas uderzyły. Słowa te, wypowiedział Paweł VI podczas wizyty na Filipinach, a dotyczą one Chrystusa: Muszę dawać świadectwo Jego imieniu: Jezus jest Chrystusem, synem Boga żywego [...] jest Królem nowego świata: jest Sekretem historii, jest Kluczem naszego przeznaczenia (Homilia na XIII niedzielę w ciągu roku).

Ze swej strony mamy nadzieję, że będziemy mogli was wspierać, pomagać wam i służyć zachętą w wypełnianiu waszej wielkiej misji biskupiej: głoszenia Jezusa Chrystusa i ewangelizowania ludu.

Wśród praw przysługujących wiernym, jednym z najważniejszych jest prawo do słuchania słowa Bożego w całej pełni i czystości, zgodnie ze wszystkimi jego wymogami i silą. Wielkim problemem jest dziś pełna ewangelizacja wszystkich ochrzczonych. W wypełnianiu tego zadania główna odpowiedzialność spoczywa na biskupach. Nasze przepowiadanie musi jasno głosić zbawienie w Jezusie Chrystusie. Wraz z Piotrem musimy powiedzieć Chrystusowi wobec naszego ludu: Ty masz słowa życia wiecznego (J 6, 68).

Dla nas ewangelizacja implikuje jasne i bezpośrednie nauczanie o imieniu Jezusa, o Jego tożsamości, o Jego słowach. Jego Królestwie i obietnicy. Jego obietnicą naczelną jest zaś życie wieczne. Jezus naprawdę posiada słowa, które prowadzą nas do życia wiecznego.

Niedawno, podczas audiencji ogólnej, mówiliśmy do wiernych o życiu wiecznym. Jesteśmy przekonani, że powinniśmy kłaść na to nacisk aby nowina nasza była pełna i aby wzorować nasze nauczanie na nauczaniu Jezusa. Od czasów Ewangelii wzorując się na Panu, który przeszedł dobrze czyniąc (Dz 10,38), Kościół jest w sposób nieodwołalny powołany do wnoszenia swego wkładu w dzieło niesienia ulgi w nędzy i zaspokajaniu potrzeb materialnych. Jednak jego duszpasterskie miłosierdzie nie byłoby pełne gdyby nie wychodziło również na przeciw "potrzebom wyższego rzędu". To właśnie uczynił Paweł VI na Filipinach.

W chwili, gdy zdecydował się mówić o biednych, o sprawiedliwości, pokoju, prawach człowieka, o wyzwoleniu społecznym i gospodarczym, w chwili gdy również zaangażował Kościół w rzeczywistą walkę z nędzą, nie mógł nie mówić o "potrzebach wyższego rzędu", o pełni życia w Królestwie niebieskim.

Bardziej niż kiedykolwiek przedtem, musimy pomagać naszemu ludowi aby zdawał sobie sprawę jak bardzo potrzebuje Jezusa Chrystusa, Syna Bożego i Syna Maryi. On jest Zbawicielem, kluczem ich przeznaczenia i przeznaczenia całej ludzkości.

Drodzy bracia, jesteśmy wam duchowo bliscy we wszystkich waszych wysiłkach na rzecz ewangelizacji, w kształceniu katechetów, popieraniu apostolatu biblijnego, pomocy i zachęcie niesionej wszystkim waszym kapłanom w wypełnianiu ich wielkiej misji w służbie słowa Bożego, działaniu na rzecz waszych wiernych aby zrozumieli swe obowiązki sprawiedliwości i miłości chrześcijańskiej i aby je wypełniali. Bardzo wysoko to wszystko cenimy, juko że czynicie to dla Królestwa Bożego. Przede wszystkim zaś w pełni potwierdzamy umocnienie powołania misyjnego i mamy nadzieję, że będzie ono żywo kwitło pośród waszej młodzieży.

Zdajemy sobie z tego sprawę: wielkim powołaniem Filipin jest bycie światłem Chrystusa na Dalekim Wschodzie, głoszenie Jego prawdy, sprawiedliwości i zbawienia poprzez słowo i przykład dawany swym sąsiadom, ludom Azji. Wiemy, że dysponujecie w tym celu ważnym narzędziem. Radiem Veritas. Mamy nadzieję, że Filipiny użyją tego wspaniałego narzędzia tak, jak wszystkich innych, aby wraz z całym Kościołem głosić, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym i Zbawicielem świata.

Pozdrawiamy wszystkie wasze Kościoły lokalne, przede wszystkim księży i zakonników. Zachęcamy ich do wciąż rosnącej świętości życia, która jest warunkiem nadprzyrodzonej skuteczności ich apostolstwa. Kochamy i błogosławimy rodziny w waszych diecezjach oraz wszystkich świeckich. Zwracamy się do chorych i ułomnych aby starali się zrozumieć ważną rolę, jaka im przypada w planie Bożym i aby zdali sobie sprawę w jak wielkim stopniu ewangelizacja zależy właśnie od nich.

Wam wszystkim, bracia, udzielamy naszego szczególnego błogosławieństwa apostolskiego prosząc dla was o radość i siłę w Jezusie Chrystusie.

Źródło: La responsabilità dell évangelizzazione. "L`Osservatore Romano" nr 224 z 29 IX 1978 r.; Jan Paweł I - Nauczanie Społeczne 26 VIII - 28 IX 1978 - Ośrodek dokumentacji i studiów społecznych 1980, str. 74 - 75.

opr. kkk/kkk/mg