Mężczyzna i kobieta w centrum historii

Poślubię cię sobie na wieki
Oz 2,21

Objawienie się Boga człowiekowi jest przede wszystkim opowieścią o miłości Boga do ludzi. Można ją streścić w zdaniu: "Bóg miłuje swój lud". Opisując miłość Boga do człowieka, Pismo Święte posługuje się językiem ludzkiej miłości, odwołującym się do obrazów z życia małżeńskiego i rodzinnego.

Mężczyzna i kobieta, ich małżeństwo i rodzina stają się symbolem, który wyjaśnia historię zbawienia.

Rzeczywistość Boga jest trudna do zrozumienia i opisania. Dlatego, aby móc przybliżyć świat nadprzyrodzony, obecny w życiu ludzkim, sięgamy po symbol (po grecku sym-ballein - "łączyć, zbierać razem"). Umożliwia on połączenie dwóch rzeczywistości różnych od siebie, z których jedna jest bezpośrednio dostępna (miłość męża i żony), a druga wymaga odkrycia (miłość Boga do człowieka).

Symbol nie jest zwykłym znakiem, tak jak znak drogowy, który nas informuje o istniejącej rzeczywistości. Symbol nie tylko wskazuje na inną rzeczywistość, ale pozwala w niej uczestniczyć. Na przykład krzyż może być znakiem wskazującym, że osoba go nosząca jest chrześcijaninem, ale może też być symbolem, czyli uczestniczyć w nawiązaniu przez człowieka kontaktu z Bogiem. Znak krzyża będzie symbolem tylko dla tej osoby, która przy jego pomocy umie nawiązać relację z Chrystusem Zmartwychwstałym.

Symbol ma zawsze podwójny sens - pierwotny, rozpoznany bezpośrednio, np. obejmujący się mężczyzna i kobieta są odczytywani jako kochająca się para, i sens drugi, ukryty, związany z tym pierwszym, ale mający znacznie głębszy przekaz, np. obecność miłości Boga w miłości mężczyzny i kobiety. Gdy znamy klucz interpretacyjny odsłaniający głębsze warstwy symbolu, możemy także uczestniczyć w ukrytej treści, która staje się dla nas bliska i zrozumiała. Człowiek, który zna kody, potrafi odczytać przekaz ukryty w symbolu i karmić się duchowo jego treścią.

Wejście w treść symbolu chrześcijańskiego pozwala wyjść poza siebie i nawiązać więź z Bogiem, a równocześnie wejść w siebie, odkryć swoją głębszą tożsamość, głębszy sens swojego życia.

Symbol zawiera w sobie rzeczywistość umiejscowioną w czasie i przestrzeni, a zarazem pozaczasową i pozaprzestrzenną; równocześnie materialną i duchową: np. ciało ludzkie jest rzeczywistością rozpoznawalną zmysłami, która jednocześnie nosi w sobie duchowy świat pozamaterialny. W ciele ludzkim można dostrzec nie tylko świat przyrody, ale również zobaczyć w nim świątynię Ducha Świętego. Ciało Jezusa Chrystusa jest ciałem człowieka, ale równocześnie jest ciałem samego Boga, który jest w nim ukryty. W symbolu rzeczywistość materialna i zmysłowa wskazuje na rzeczywistość duchową i nadprzyrodzoną. To, co przemijające, prowadzi do tego, co jest nieprzemijające.

Symbolem, który pozwala rozpocząć drogę inicjacji w tajemnicę obecności Boga w życiu człowieka, jest "Mężczyzna i Kobieta".

Miłosna relacja mężczyzny i kobiety, męża i żony odsłania coraz głębszą rzeczywistość. Może być interpretowana na nowych, szerszych poziomach znaczeń. Taki przekaz można odnaleźć w kolejnych odsłonach tego samego symbolu:

Adam - Ewa, Bóg - Lud wybrany, Jezus - Maryja, Syn - Matka, Chrystus Oblubieniec - Kościół Oblubienica, Bóg - zbawiona Ludzkość.

Wokół symbolu mężczyzny i kobiety tworzy się przekaz zawierający całą historię zbawienia. Idea zaślubin pozwala zrozumieć plan Boga wobec ludzkości. Zaślubiny - ślub, zawarcie małżeństwa to w swej istocie zjednoczenie się mężczyzny i kobiety, powiedzenie sobie "tak", "kocham cię; pragnę żyć z tobą na dobre i na złe; będę ci wierny/a". Akt zgody na wspólne życie, świadoma i dobrowolna decyzja zawarcia małżeństwa, jest wymagany także w relacji człowieka z Bogiem. Każdy człowiek jest wezwany do powiedzenia Bogu swojego "tak", "kocham Cię, Panie Jezu; pragnę żyć z Tobą na dobre i na złe, będę Ci wierny/a". Bóg ze swojej strony potwierdza odpowiedź człowieka na Jego miłość pieczęcią chrztu, w którym przyjmuje go do wspólnoty ze sobą. Zaślubiny Boga z człowiekiem zostają zawarte. W ten sposób jednoczymy się z Bogiem, tak jak żona jednoczy się ze swoim mężem. Wypowiadając Bogu "tak", równocześnie wchodzimy do Jego Kościoła, czyli zaczynamy mieszkać z Bogiem we wspólnym domu.

Historia zaślubin Boga z człowiekiem zaczyna się od Adama i Ewy - pierwszych ludzi zjednoczonych z Bogiem. Prowadzi przez zaślubiny Boga z Maryją, poprzez Jej "tak" wypowiedziane Bogu, następnie przez zaślubiny Boga z człowiekiem w osobie Jezusa Chrystusa. Realizuje się dalej zaślubinami Chrystusa z Kościołem, potem każdego człowieka z Chrystusem, w tym małżonków ze sobą i z Bogiem, a kończy się zaślubinami Boga z całą ludzkością na uczcie weselnej w niebie. W jednym symbolu mężczyzny i kobiety zaślubionych sobie zawarty jest początek i koniec, Alfa i Omega historii człowieka.

Jest to fragment książki:

Ksawery Knotz OFMCap, Zaślubiny w Bogu kobiety i mężczyzny

Wydawnictwo: Edycja Świętego Pawła
ISBN: 9788377974230
Książka jest >>TUTAJ<<

opr. aś/aś