Praca i odpoczynek nie wykluczają się, a wręcz przeciwnie, wzajemnie potrzebują. Na kartach Biblii spotykamy wezwanie zarówno do pracy, jak i do odpoczynku, którego najpełniejszą formą jest świętowanie. Wzorcem w tym zakresie jest sam Bóg. On stwarza świat, a po dokonanym dziele odpoczywa. Odpoczynek szabatu to udział w radości Stwórcy z dzieła stworzenia. Skoro Bóg odpoczywa, to także my, stworzeni na Jego obraz i podobieństwo, mamy naśladować Boga odpoczywając.

Zgodnie z objawieniem i naszym doświadczeniem, praca i odpoczynek służą człowiekowi. Pan Jezus widząc zmęczonych Apostołów, mówi do nich: „Pójdźcie wy sami osobno na miejsce pustynne i wypocznijcie nieco”. Odpoczynek nie jest celem samym w sobie. Powinien uwzględniać potrzeby ciała i duszy stanowiące integralną całość.

Dobry odpoczynek sprawia, że po jego zakończeniu z nowym zapałem przystępujemy do realizacji obowiązków. Nie ma dla wszystkich ludzi jednej wspólnej odpowiedzi na pytanie jak odpoczywać. Ponieważ jest to uzależnione od upodobań, stylu życia i pracy, uwarunkowań rodzinnych, wieku, zdrowia, kondycji fizycznej, a także zasobności.

Warto zaznaczyć, że Jezus chce być blisko nas w każdym miejscu i czasie. W centrum świętowania – choćby jutrzejszej niedzieli – powinien być udział we Mszy świętej. A przeżywanie zimowych ferii, to okazja do pogłębienia więzi także z Chrystusem i Kościołem.