Współczesny człowiek ma coraz większe trudności z czekaniem. Wszystko chcemy natychmiast. A życie coraz szybciej pędzi i realizację oczekiwań oddala. Nawet udogodnienia służące bardziej efektywnemu wykorzystaniu czasu sprawiają, że mamy go paradoksalnie coraz mniej. Szybsze samochody, powszechnie dostępna komunikacja telefoniczna i internetowa, a sami przeżywamy deficyt czasu i powierzchowność rodzinnych i przyjacielskich relacji.

Każde pokolenie odczytuje znaki, które są zapowiedzią ponownego przyjścia Chrystusa na ziemię. Będzie ono różniło się od pierwszego przyjścia. Pierwsze zapowiedziane w Starym Testamencie nastąpiło w sposób dyskretny i dostępny dla wąskiego grona osób. Drugie poprzedzą znaki powszechnie dostrzegalne.

Pojawiają się samozwańczy „prorocy” podający datę „końca świata”. Nie mamy dawać im wiary. Nie czekamy więc na koniec świata, lecz na spotkanie z Panem i ostateczny tryumf dobra nad złem, miłości nad nienawiścią, prawdy nad kłamstwem, życia nad śmiercią.