Aureola nad obciętą głową
Z odrętwienia wyrwał go męski śpiew, dziwnie kontrastujący z ponurym miejscem, w którym się znajdował. Chwiejnym krokiem podszedł do okna i uczepił się krat. U dołu, eskortowani przez strażników, ze świecami w rękach, szli na straszną śmierć kartuzi. Znał ich, spędził w ich klasztorze cztery lata. „Wielbi dusza moja Pana...” – pełna chwały pieśń obijała się echem o posępne mury londyńskiej Tower. Tomasz More zacisnął palce na żelaznych prętach. Wiedział: teraz kolej na niego.
Nowości w serwisie
- Episkopat Hiszpanii apeluje o przyspieszone wybory
- Andrzej Duda odpowiada Tuskowi: trzymajcie się z daleka od kart do głosowania!
- Pierwsza komunia w Dolinie Niniwy. 450 irackich dzieci przystąpiło do sakramentu
- Co najmniej 430 osób zginęło. Izrael zamierza kontynuować naloty
- Papież do parlamentarzystów: prawo naturalne obowiązuje wszystkich
- Szok! „Wyborcza” pisze o księżach przeciwstawiających się Hitlerowi
- Ćwierć miliona młodych na spotkaniach ewangelizacyjnych w 2024 r. W tym roku w planach Rzym i Kokotek
- Zmarło niemowlę odebrane matce. Kobieta trafiła do więzienia za niezapłacone mandaty
- Dziesiątki tysięcy identycznych protestów. Adam Bodnar chce opiniować każdy z nich
- Nalot prokuratury na klasztor dominikanów był bezprawny
