Dekrety o kard. Newmanie i Prymasie Węgier Mindszentym

Pierwszy dotyczy uznania cudu przypisywanego wstawiennictwu angielskiego konwertyty, co stanowi niezbędny warunek do zaliczenia go w poczet świętych. Kard. Newman żył w latach 1801-1890. Jest jednym najwybitniejszych teologów XIX w. Był duchownym anglikańskim i profesorem uniwersytetu w Oksfordzie. Stał na czele anglokatolicyzmu i ruchu oksfordzkiego. W wieku 44 lat przyjął wiarę katolicką. Dwa lata później przyjął święcenia kapłańskie i przystąpił do Oratorium św. Filipa Neri. Na rok przed śmiercią został mianowany kardynałem. 

Inną znaną postacią, której dotyczą ogłoszone dziś dekrety, jest kard. József Mindszenty. Stolica Apostolska uznała heroiczność cnót niezłomnego Prymasa Węgier. Żył on w latach 1892-1975. Podczas II wojny światowej był więziony przez Gestapo. Po wojnie w 1948 już jako prymas został aresztowany i skazany na dożywocie. Pius XII ekskomunikował odpowiedzialnych za uwięzienie kard. Mindszenty’ego, a na placu św. Piotra odbyła się wielotysięczna manifestacja poparcia dla uwięzionego i torturowanego prymasa. Kard. Mindszenty odzyskał wolność dopiero w 1956 r. podczas rewolucji węgierskiej. Po inwazji radzieckiej schronił się w ambasadzie amerykańskiej w Budapeszcie, gdzie przebywał przez 15 lat. Nie godził się na jakiekolwiek ustępstwa względem komunistycznego reżimu. W 1971 r. dzięki staraniom watykańskiej dyplomacji Węgry zgodziły się na jego przejazd do Rzymu. Kard. Mindszenty osiedlił się jednak w Wiedniu, aby być jak najbliżej swej ojczyzny. W 1974 r. Paweł VI zwolnił go z urzędu arcybiskupa Ostrzyhomia i Prymasa Węgier. Został pochowany w austriackim sanktuarium maryjnym Mariazell.

W ogłoszonych dziś dekretach uznany też został cud za wstawiennictwem bł. Marii Teresy Chiramel Mankidiyan, hinduskiej stygmatyczki i założycielki Zgromadzenia Sióstr św. Rodziny. Żyła ona na przełomie XIX i XX w. w Indiach.

Stolica Apostolska uznała też męczeństwo ekwadorskiego jezuity o. Emilia Moscoso, który zginął podczas liberalnej rewolucji pod koniec XIX w.

Pozostałe dekrety dotyczą heroiczności cnót czterech kandydatów na ołtarze. Są to włoski duszpasterz rodzin ks. Giovanni Battista Zuaboni, hiszpański jezuita i wychowawca kapłanów o. Emanuele García Nieto, oraz dwie zakonnice, Włoszka s. Serafina Formai i Kolumbijka s. Maria Berenice Duque Hencker, założycielki zgromadzeń zakonnych.

Źródło: www.vaticannews.va