Wiersz o zbawieniu, które przyszło przez krzyż
Rozpięte członki gwoździem przebite
niewiele życia w nich pozostało
zbolałe rany gorączką płoną
okrutna boleść ogarnia ciało
Pod krzyżem gawiedź nienasycona
żądzą cierpienia w amoku złości
jakże jej pojąć że śmierć ofiarna
wyrazem czystej Bożej miłości
Gdy On dla naszych win Odkupieniem
znosząc okrutne męki katusze
tak bardzo ukochał swe grzeszne dzieci
że oddał za nie ciało i duszę
Nim iskra życia na zawsze zgasła
zanim dzwon serca zamilknął w ciszy
ostatnim oddechem spłynęło z krzyża
Zbawienie o którym świat miał usłyszeć
R.Sobik 16.04.2019 r.
opr. ac/ac