Kiedy Jezus Chrystus rozpoczynał publiczne nauczanie, widząc, że szedł za nim wielki tłum, wyszedł na górę, usiadł i zaczął nauczać, wygłaszając mowę, którą słusznie uważa się za podstawowy kodeks całej Jego doktryny.
W Duchu Świętym Bóg daje nam siebie jako Przyjaciel, Współpracownik, Uświęciciel. Co to oznacza? Z właściwą sobie przenikliwością ks. Dolindo Ruotolo opisuje działanie Ducha Świętego w nas – Jego dary, owoce i błogosławieństwa. Posługując się licznymi obrazami i porównaniami, wprowadza nas w tajemnicę Trzeciej Osoby Boskiej.
Błogosławieństwa. Ich natura i podstawowe pojęcia. Klasyfikacja rosnąca – cnoty, dary, błogosławieństwa. Harmonia nagrody błogosławieństw
Kiedy Jezus Chrystus rozpoczynał publiczne nauczanie, widząc, że szedł za nim wielki tłum, wyszedł na górę, usiadł i zaczął nauczać, wygłaszając mowę, którą słusznie uważa się za podstawowy kodeks całej Jego doktryny. Powiedział wtedy: Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię. Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni jesteście, gdy [ludzie] wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami.
To nauczanie w ośmiu, nazwijmy je, artykułach, z których każdy zaczyna się słowem: Błogosławieni, jest nazywane Ośmioma Błogosławieństwami.
Nie są one zwykłymi deklaracjami, lecz ukazaniem ośmiu aktywnych stanów doskonałości, które działają w duszy i stanowią ostateczne ukoronowanie Bożego działania w nas (por. Mt 5, 1–12). Te stany są również owocami Ducha Świętego, lecz owocami o tak doskonałej dojrzałości, że pozwalają nam zasmakować niebiańskiego szczęścia już na tym padole łez i pośród najtrudniejszych doświadczeń życia. Błogosławieństwa przedstawiają zatem heroizm cnót oraz najwyższe działanie darów Ducha Świętego w nas, i można je uważać, jak twierdzą teologowie, za „dary Ducha Świętego w akcji”.
Każdy owoc Ducha Świętego wymaga i oczekuje rezygnacji uczynionej z miłości, i dlatego daje duszy odczuwalny smak radości; każde błogosławieństwo wymaga heroizmu całkowitej rezygnacji z siebie, a pod tym warunkiem czyni duszę błogosławioną w jej pełnej wolności i pełnym zjednoczeniu z Bogiem oraz przygotowuje ją do wiecznego szczęścia. Aby dokonać tej rezygnacji i zasmakować takiej wolności z miłości do Boga, dusza potrzebuje szczególnego wylania darów Ducha Świętego. A zatem dary tak mają się do błogosławieństw, jak przyczyna do skutku, źródło do rzeki, drzewo do kwiatu i owocu, zdolności w teorii i zdolności w praktyce.
***
Wśród cnót moralnych, darów i błogosławieństw występuje klasyfikacja rosnąca.
Na przykład cnota skłania człowieka do używania zaszczytów i bogactw w sposób umiarkowany; dar sprawia, że nimi gardzi, czyniąc go bardziej wolnym i nieprzywiązanym do ziemskich dóbr; błogosławieństwo pozwala mu je zostawić w zupełnym oderwaniu, które może być wewnętrzne i może nawet prowadzić do dobrowolnego ubóstwa: Błogosławieni ubodzy w duchu.
Cnota łagodzi i hamuje porywy gniewu; dar czyni duszę skłonną do współczucia i wybaczania; błogosławieństwo osadza ją w niczym niezmąconej łagodności, która przyciąga wszystkie serca: Błogosławieni cisi.
Cnota daje nam znosić trudy życia przez podjęcie wysiłku ich akceptacji; dar łączy nas z boską wolą przez miłosne oddanie się; błogosławieństwo pozwala doceniać cierpienia jako źródło wiecznych łask i świadectwo miłości do Boga, sprawiając nawet, że się ich szuka, odczuwając wewnętrzny smak i pragnienie: Błogosławieni, którzy płaczą.
Cnota każe nam praktykować sprawiedliwość, oddając innym to, co się im należy; dar daje nam hojność w spełnianiu tego obowiązku; błogosławieństwo każe nam bardziej pragnąć korzyści cudzej niż własnej, uwalniając nas od wyrachowania: Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości.
Cnota każe nam praktykować miłosierdzie wobec bliźniego przez okazywanie mu współczucia, ponieważ pokazuje w nim obraz Boga; dar pozwala nam zapominać o sobie i pocieszać innych, aby podobać się Bogu; błogosławieństwo obdarza nas matczyną czułością wobec wszystkich – wierzących i niewierzących, bliskich i dalekich, sprawiedliwych i grzeszników, przyjaciół i nieprzyjaciół, oraz otwiera duszę na miłosierdzie, które naśladuje miłosierdzie Jezusa, wybaczając i kochając: Błogosławieni miłosierni.
Cnota każe nam praktykować czystość, walcząc; dar każe nam jej pragnąć i praktykować ją, kochając; błogosławieństwo pozwala nam oddać się Bogu całym sobą, w rezygnacji z dozwolonych przyjemności życia, oraz jednoczy tylko z Nim, całym sercem, myślami, zamiarami, pragnieniami i czynami: Błogosławieni czystego serca.
Cnota każe nam zachowywać pokój ze wszystkimi, znosząc cudze słabości; dar pozwala nam go zachowywać i nim obdarzać, okazując przy tym miłość i słodycz; błogosławieństwo czyni nas tymi, którzy go wprowadzają w rodzinach i na świecie, pragnąc zjednoczenia wszystkich w miłości jako dzieci Boże: Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój.
Cnota pozwala nam znosić cierpliwie przeciwności; dar pozwala nam je tolerować, hojnie wybaczając i wprowadzając pokój; błogosławieństwo każe nam pragnąć męczeństwa: Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości.
To właśnie z powodu tego heroicznego pragnienia męczeństwa oraz heroicznej wytrwałości w znoszeniu prześladowań i krzywd, wyrządzanych przez wrogów, Jezus dodaje do tego błogosławieństwa: Błogosławieni jesteście, gdy [ludzie] wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie. Tak bowiem prześladowali proroków, którzy byli przed wami.
Jest to fragment książki: ks. Dolindo Ruotolo, "Przybądź Duchu Święty!", Wydawnictwo M. Książka znajduje się tutaj>>
opr. ac/ac