Powrót magii

Spis treści i wstęp do wydania polskiego

Powrót magii

Massimo Introvigne

POWRÓT MAGII

Redakcja naukowa KS. DR ALEKSANDER POSACKI SJ
Redakcja: Jadwiga Zięba
NIHIL OBSTAT: Prowincja Polski Południowej Towarzystwa Jezusowego, ks. Krzysztof Dyrek SJ, prowincjał. Kraków, 21 września 2004 r., l.dz. 407/04.
ISBN: 83-7318-327-2

Copyright © Wydawnictwo WAM 2005



SPIS TREŚCI
WSTĘP5
Wprowadzenie do wydania polskiego 5
Interpretacja magii: zjawiskowa czy ontologiczna?7
Inicjacja jako wybór duchowej drogi9
Magia jako „manipulacja sacrum” i idolatria12
Magia jako „złe myślenie” lub „zła religia”15
Magia wobec zakusów pseudonauki18
Antychrześcijański i antykościelny charakter ruchów okultystycznych 21
Część pierwsza
Co to jest magia?
Rozdział pierwszy
W kraju wyzwań31
Wyzwanie antropologiczne35
Wyzwanie historyczne39
Wyzwanie socjologiczne41
Wyzwanie teologiczne 45
Rozdział drugi
Lustro48
Antyokultyzm 51
Kontrokultyzm57
Rozdział trzeci
Szerszeń 62
Nowe 63
Ruchy70
Magiczne 72
Rozdział czwarty
Las75
Wychodząc z lasu76
Wspinając się na drzewo 83
Oddalając się od lasu87
Rozdział piąty
Teatr 92
Scena92
Aktorzy99
Scenariusz105
Część druga
Postacie i Krajobrazy
Rozdział pierwszy
„Arcana arcanorum”: cień Cagliostra 111
Pierwsza kwarantanna: Od rytuału didaskalicznego do teurgii 114
Druga kwarantanna: Zdobycie nieśmiertelności 126
Rozdział drugi
Źródła gnostyckie Powrotu magii 136
Problem terminologii 138
Gnostycyzm i problem duszy141
Rozdział trzeci
Miasto cudów. Turyn, miasto magii? 149
Alicja w mieście cudów151
Poprzez zwierciadło 173
Rozdział czwarty
Alberto Bevilacqua: literatura w służbie magii180
nowy „prorok”?180
fabuła182
ideologia184
niektóre wnioski192
Część trzecia
Konkluzja
Relatywizm i myślenie magiczne 197
Relatywizm 197
Myślenie magiczne 199
Apologie myślenia magicznego 201
Krytyka relatywistyczna myślenia magicznego205
O nierelatywistyczną krytykę myślenia magicznego212
Bibliografia 221

Wprowadzenie
do wydania polskiego

Massimo Introvigne to autor znany w Polsce, ale nie bezpośrednio ze swoich publikacji. Wynika to może z faktu, że ten wybitny włoski socjolog religii przyznaje się do poglądów tradycjonalistycznych, a nawet do wiary chrześcijańskiej w wydaniu katolickim. Stara się on jednak oddzielić w swoich badaniach własne przekonania światopoglądowe od racjonalnych hipotez socjologicznych i kulturowych. Są one oryginalne i inspirujące oraz przedstawione językiem sugestywnym i barwnym literacko. M. Introvigne nie jest jednak postmodernistą: odróżnia fakt od fikcji. Więcej, nadzwyczaj liczne publikacje Introvig- ne iskrzą się właśnie uderzającą wprost mnogością wiarygodnych faktów oraz udokumentowanych informacji. Naukowy obiektywizm i uczciwość intelektualna to uderzający rys tych publikacji, przetłumaczonych już na wiele języków.

Introvigne jest autorem uznanym także w Watykanie. Wielu autorów kościelnych powołuje się na niego (m.in. kard. F. Arinze, w jednym z dokumentów kościelnych na temat sekt i nowych ruchów religijnych i abp G. Casale, w liście duszpasterskim)1.  Jest założycielem i dyrektorem CESNURu (Centrum Studiów nad Nowymi Religiami), instytucji badawczej o dużej renomie w Europie. Jest on też redaktorem licznych prac indywidualnych i zbiorowych innych wybitnych autorów, specjalistów w temacie sekt, nowych ruchów religijnych, tajnych towarzystw, ezoteryzmu, okultyzmu, w tym także magii.

Aby przybliżyć tak ważny (żeby nie powiedzieć — modny) dziś temat magii, prezentujemy polskiemu Czytelnikowi jedną z nowszych i ważniejszych pozycji, tak znaczącego i wiarygodnego badacza wymienionych zjawisk jak M. Introvigne. Jest to pierwsza duża pozycja tego Autora w języku polskim. Chodzi właśnie o Powrót magii, pracy jakby streszczającej lapidarnie poglądy Autora, wyrażone już w wielu innych książkach czy artykułach. Jest to rodzaj zwięzłego kompendium twórczości M. Introvigne w aspekcie magii i ezoteryzmu, tematów które traktuje on poważnie i głęboko.

Erudycja włoskiego badacza pozwala zarysować mu szeroką i wielowymiarową perspektywę tych tematów w sposób polifoniczny — przekonywujący i często fascynujący. Powtarza on przy tym własną tezę, jako ważne odkrycie (choć przestrzega przez złą jej interpretacją): magię szerzą „nowe ruchy magiczne”, niesłusznie nazywane religijnymi2. Mogą być one także niebezpieczne. W jaki sposób? W pracy włoskiego naukowca pt.: [Kapelusz maga] jest przedstawiony pełny obraz tej rzeczywistości. Autor wylicza tam ponad dwieście grup różniących się od siebie pod względem socjologicznym, doktrynalnym czy liczebnym3. 

To udokumentowane i wiarygodne odkrycie jest szczególnie ważne dla chrześcijan. Ma ono znaczenie dla refleksji filozoficzno-teologicznej w ocenie zjawiska współczesnych prądów intelektualnych, ruchów duchowych, nowych ruchów religijnych, sekt, w tym szczególnie ruchów magicznych, okultystycznych czy ezoterycznych. Zwróćmy więc uwagę na niektóre aspekty tematu magii, okultyzmu czy ezoteryzmu ważne dla chrześcijanina (nie tylko katolika). Są to pytania i problemy ważne dla chrześcijańskiego sumienia. Są one więc także istotne z duszpasterskiego punktu widzenia i bardzo „na czasie”.

 

opr. aw/aw

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

reklama

reklama

reklama

reklama