Spis treści i wstęp do wydania polskiego
Copyright © Wydawnictwo WAM 2005
| SPIS TREŚCI | |
| WSTĘP | 5 |
| Wprowadzenie do wydania polskiego | 5 |
| Interpretacja magii: zjawiskowa czy ontologiczna? | 7 |
| Inicjacja jako wybór duchowej drogi | 9 |
| Magia jako „manipulacja sacrum” i idolatria | 12 |
| Magia jako „złe myślenie” lub „zła religia” | 15 |
| Magia wobec zakusów pseudonauki | 18 |
| Antychrześcijański i antykościelny charakter ruchów okultystycznych | 21 |
| Część pierwsza | |
| Co to jest magia? | |
| Rozdział pierwszy | |
| W kraju wyzwań | 31 |
| Wyzwanie antropologiczne | 35 |
| Wyzwanie historyczne | 39 |
| Wyzwanie socjologiczne | 41 |
| Wyzwanie teologiczne | 45 |
| Rozdział drugi | |
| Lustro | 48 |
| Antyokultyzm | 51 |
| Kontrokultyzm | 57 |
| Rozdział trzeci | |
| Szerszeń | 62 |
| Nowe | 63 |
| Ruchy | 70 |
| Magiczne | 72 |
| Rozdział czwarty | |
| Las | 75 |
| Wychodząc z lasu | 76 |
| Wspinając się na drzewo | 83 |
| Oddalając się od lasu | 87 |
| Rozdział piąty | |
| Teatr | 92 |
| Scena | 92 |
| Aktorzy | 99 |
| Scenariusz | 105 |
| Część druga | |
| Postacie i Krajobrazy | |
| Rozdział pierwszy | |
| „Arcana arcanorum”: cień Cagliostra | 111 |
| Pierwsza kwarantanna: Od rytuału didaskalicznego do teurgii | 114 |
| Druga kwarantanna: Zdobycie nieśmiertelności | 126 |
| Rozdział drugi | |
| Źródła gnostyckie Powrotu magii | 136 |
| Problem terminologii | 138 |
| Gnostycyzm i problem duszy | 141 |
| Rozdział trzeci | |
| Miasto cudów. Turyn, miasto magii? | 149 |
| Alicja w mieście cudów | 151 |
| Poprzez zwierciadło | 173 |
| Rozdział czwarty | |
| Alberto Bevilacqua: literatura w służbie magii | 180 |
| nowy „prorok”? | 180 |
| fabuła | 182 |
| ideologia | 184 |
| niektóre wnioski | 192 |
| Część trzecia | |
| Konkluzja | |
| Relatywizm i myślenie magiczne | 197 |
| Relatywizm | 197 |
| Myślenie magiczne | 199 |
| Apologie myślenia magicznego | 201 |
| Krytyka relatywistyczna myślenia magicznego | 205 |
| O nierelatywistyczną krytykę myślenia magicznego | 212 |
| Bibliografia | 221 |
Massimo Introvigne to autor znany w Polsce, ale nie bezpośrednio ze swoich publikacji. Wynika to może z faktu, że ten wybitny włoski socjolog religii przyznaje się do poglądów tradycjonalistycznych, a nawet do wiary chrześcijańskiej w wydaniu katolickim. Stara się on jednak oddzielić w swoich badaniach własne przekonania światopoglądowe od racjonalnych hipotez socjologicznych i kulturowych. Są one oryginalne i inspirujące oraz przedstawione językiem sugestywnym i barwnym literacko. M. Introvigne nie jest jednak postmodernistą: odróżnia fakt od fikcji. Więcej, nadzwyczaj liczne publikacje Introvig- ne iskrzą się właśnie uderzającą wprost mnogością wiarygodnych faktów oraz udokumentowanych informacji. Naukowy obiektywizm i uczciwość intelektualna to uderzający rys tych publikacji, przetłumaczonych już na wiele języków.
Introvigne jest autorem uznanym także w Watykanie. Wielu autorów kościelnych powołuje się na niego (m.in. kard. F. Arinze, w jednym z dokumentów kościelnych na temat sekt i nowych ruchów religijnych i abp G. Casale, w liście duszpasterskim)1. Jest założycielem i dyrektorem CESNURu (Centrum Studiów nad Nowymi Religiami), instytucji badawczej o dużej renomie w Europie. Jest on też redaktorem licznych prac indywidualnych i zbiorowych innych wybitnych autorów, specjalistów w temacie sekt, nowych ruchów religijnych, tajnych towarzystw, ezoteryzmu, okultyzmu, w tym także magii.
Aby przybliżyć tak ważny (żeby nie powiedzieć — modny) dziś temat magii, prezentujemy polskiemu Czytelnikowi jedną z nowszych i ważniejszych pozycji, tak znaczącego i wiarygodnego badacza wymienionych zjawisk jak M. Introvigne. Jest to pierwsza duża pozycja tego Autora w języku polskim. Chodzi właśnie o Powrót magii, pracy jakby streszczającej lapidarnie poglądy Autora, wyrażone już w wielu innych książkach czy artykułach. Jest to rodzaj zwięzłego kompendium twórczości M. Introvigne w aspekcie magii i ezoteryzmu, tematów które traktuje on poważnie i głęboko.
Erudycja włoskiego badacza pozwala zarysować mu szeroką i wielowymiarową perspektywę tych tematów w sposób polifoniczny — przekonywujący i często fascynujący. Powtarza on przy tym własną tezę, jako ważne odkrycie (choć przestrzega przez złą jej interpretacją): magię szerzą „nowe ruchy magiczne”, niesłusznie nazywane religijnymi2. Mogą być one także niebezpieczne. W jaki sposób? W pracy włoskiego naukowca pt.: [Kapelusz maga] jest przedstawiony pełny obraz tej rzeczywistości. Autor wylicza tam ponad dwieście grup różniących się od siebie pod względem socjologicznym, doktrynalnym czy liczebnym3.
To udokumentowane i wiarygodne odkrycie jest szczególnie ważne dla chrześcijan. Ma ono znaczenie dla refleksji filozoficzno-teologicznej w ocenie zjawiska współczesnych prądów intelektualnych, ruchów duchowych, nowych ruchów religijnych, sekt, w tym szczególnie ruchów magicznych, okultystycznych czy ezoterycznych. Zwróćmy więc uwagę na niektóre aspekty tematu magii, okultyzmu czy ezoteryzmu ważne dla chrześcijanina (nie tylko katolika). Są to pytania i problemy ważne dla chrześcijańskiego sumienia. Są one więc także istotne z duszpasterskiego punktu widzenia i bardzo „na czasie”.
opr. aw/aw