Ojcowie Integracji Europejskiej

Konrad Adenauer (1876-1976) polityk niemiecki, urodzony w Kolonii, pochodził z rodziny prawniczej. Studiował prawo i ekonomię we Freiburgu, Monachium i Bonn. Należał do grona znaczących polityków Republiki Weimarskiej. Jako polityk chadecki był przeciwnikiem narodowego socjalizmu. Podczas okupacji niejednokrotnie zatrzymywany i więziony. W 1945 roku nadburmistrz Kolonii i autor procesu reformacyjnego w Unii Chrześcijańsko-Demokratycznej, a od 1949 roku Kanclerz Republiki Federalnej Niemiec. Inicjator pierwszych kontaktów z USA i krajami Europy Zachodniej. Podczas "zimnej wojny" doprowadził do suwerenności RFN w 1945 roku oraz wstąpienia do NATO. Sygnował Traktaty Paryskie tworzące Europejską Wspólnotę Węgla i Stali.

Alcide De Gasperi (1881-1954) polityk włoski. 1914-1918 poseł do parlamentu wiedeńskiego, a w 1921 roku deputowany do parlamentu włoskiego, współzałożyciel Włoskiej Partii Ludowej, która utożsamiała tradycje chrześcijańskiej demokracji. Kiedy Mussolini przejmuje władzę we Włoszech w 1921 roku staje się jego przeciwnikiem. Skazany na cztery lata więzienia w 1927 roku. Zostaje uwolniony dzięki osobistej interwencji arcybiskupa Trydentu i podejmuje pracę w Watykanie jako bibliotekarz. Aktywny działacz ruchu oporu podczas II wojny światowej. Założyciel nielegalnej w ówczesnych czasach Partii Chrześcijańsko-Demokratycznej. Kiedy Mussolini traci władzę w 1941 roku zostaje ministrem bez teki w rządzie Ivanoe Bonomiego. Premier wielu rządów powstających w latach 1945-1947, a po odrzuceniu w referendum monarchii we Włoszech na krótko objął funkcję głowy państwa. Podobnie jak Adenauer wprowadził Niemcy do NATO, tak też było w przypadku De Gesperiego co do Włoch. Również doprowadził do sygnowania przez Włochy Traktatów Paryskich.

Robert Schuman (1886-1963) urodzony w Luxemburgu, a po włączeniu Lotaryngii do Francji obywatel francuski. Przywódca Republikańskiego Ruchu Ludowego. Pomiędzy 1919 a 1940 oraz 1945 a 1962 deputowany i minister finansów. Również premier Francji w latach 1947-1948 a także minister spraw zagranicznych. Zwolennik powołania Europejskiej Wspólnoty Obronnej. Twórca planu Schumana, który pozwolił na powstanie Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali. Przewodniczący Parlamentu Europejskiego w latach 1958-1960.

Niniejsza strona opracowana została w oparciu o broszurę Centrum Informacji Europejskiej "Kościoły w Unii Europejskiej" praca zbiorowa pod red. M. Bonikowskiej, A. Szczygło, A. Zwolan, © by Centrum Informacji Europejskiej

JU/PO/mg