Temat: Odwieczne Słowo Boga
Prolog Ewangelii św. Jana, nad którym pochylamy się dziś po raz kolejny zwraca nam dziś uwagę na odwieczny zamysł Boga względem człowieka oraz na Boży plan wcielenia. Kiedy podchodzimy aby adorować Boże Dziecię leżące w Betlejemskim żłóbku, jawną staje się dla nas tajemnica, którą na sposób ludzki próbował oddać Poeta w znanej nam kolędzie. „Bóg się rodzi, moc truchleje, Pan niebiosów obnażony”. Noc, w której Bóg wydany na świat objawia się ubogim pastuszkom pokazuje, że tajemnica nieba, której nie mogli ogarnąć patriarchowie i prorocy zostaje w Chrystusie przetłumaczona język ludzki.
Św. Jan próbuje nam przybliżyć to, o czym słyszeliśmy w dzisiejszym drugim czytaniu. Gdybyśmy tylko w miejsce gdzie Ewangelista używa wyrazu „Słowo” podstawili „Jezus Chrystus”, a tam gdzie mowa jest o Światłości „Bóg”, otrzymalibyśmy piękną lekcję na temat tego jak Bóg stał się jednym z nas. Wszak Jezus Chrystus jest Drugą Osobą Boską. Istnieje od zawsze, zanim świat powstał. W Nim został stworzony cały wszechświat.
Pismo święte uświadamia nas, że ostatecznie cały świat zostanie poddany Jezusowi. Na Jego Imię zegnie się każde kolano istot niebieskich, ziemskich i podziemnych i każdy język wyzna, że Jezus jest Panem.
SŁOWO BOŻE W PRAKTYCE
Boże Narodzenie my ludzie często odrywamy od całości naszej wiary. Łatwo przychodzi nam pochylanie się nad betlejemską szopką. Bolejemy nad losem Józefa i Maryi, którym odmówiono noclegu w Betlejem. Trudniej zrozumieć nam, że Bóg tak bardzo ukochał niewdzięcznego człowieka, że stając się jednym z nas pozwolił odrzucić się i wzgardzić sobą, aby nam oszczędzić tragicznego losu potępienia.
PYTANIE DLA ODWAŻNYCH
Czy pamiętam że Jezus jest Drugą Osobą Boską?