„Popatrzcie nam moje ręce i bok”. Już na zawsze Ciało Jezusa naznaczone jest stygmatami. Jak mówi prorok Izajasz Bóg wypisał nasze imiona na swoich dłoniach. Dziś dzięki objawieniom jakie miała św. S. Faustyna także i my możemy wpatrywać się w Jezusowe ślady męki i śmierci. Rany Jezusa nigdy się nie zagoją, chociaż już nie wypływa z nich krew i woda, to jednak pozostają znakami Jego odwiecznej i bezgranicznej miłości do każdego z nas.

Miłość jest przecież potężniejsza niż śmierć. Ona przemienia śmiertelne rany w źródła tryskające blaskiem. Na pustyni Mojżesz otworzył swoją laską skałę, z której natychmiast wypłynęła woda dla ugaszenia pragnienia narodu Izraelskiego. Otwarta skała, która była ratunkiem przed śmiercią dla tamtych ludzi jest jednocześnie figurą Chrystusa, którego serce zostało otwarte włócznią rzymskiego żołnierza.

Na obrazie, który Jezus nakazał namalować s. Faustynie widzimy wychodzące z tego serca promienie barwy czerwonej i białej. Oznaczają one łaski, które miłosierny Jezus rozlewa na wszystkich ludzi.

Dziś na kilka dni przed świętem Bożego Miłosierdzia zapraszam każdego z nas do kontemplacji obrazu Jezusa Miłosiernego. Utkwijmy nasz wzrok na Jego ustach, które wypowiadają słowa "Pokój wam” oraz “Nie lękajcie się”. Przyjrzyjmy się Jego świętym ranom na stopach i dłoniach, a szczególnie ranie w Jego boku, z którego wytryskują zdroje miłosierdzia Bożego dla nas i świata całego.