Piszą dla Opoki
-
Gdy wracają stare uprzedzenia. Eurodeputowana uwiarygadnia prostacki antyklerykalizm
Jeśli ktoś po wielu latach obcowania z instytucjami demokratycznymi i europejskimi demonstruje prostackie uprzedzenia antykatolickie, to zasadne staje się pytanie w jakim stopniu jest to wynik wyborów, których dana osoba dokonywała w latach PRL-u. Danuta Hübner w żaden sposób nie zdystansowała się od swojego wpisu. Można więc uważać, że swoich poglądów w kwestii spowiedzi dzieci nie zmienia. -
Kiedy brak kapłana…
Poruszające świadectwo zapisał w swoich wspomnieniach długoletni zesłaniec syberyjski, abp Zygmunt Szczęsny Feliński. Otóż któregoś dnia zapukał do niego polski zesłaniec, od ponad 40 lat przebywający na Syberii, który „tydzień szedł po śniegu, po mrozie piechotą, żeby się jeszcze wyspowiadać przed śmiercią” – pisze felietonista Opoki o. Jacek Salij OP. -
Co czynić należy? Odpowiedź Ratzingera. Nie ma ważniejszej misji niż głoszenie
„Potrzebujemy czegoś w rodzaju wysp, gdzie żyje wiara w Boga, trwa wewnętrzna prostota chrześcijaństwa i stąd może ono promieniować w świat” – mówił przed laty kard. Ratzinger. To wskazanie jest coraz bardziej aktualne. Tworzenie wysp nie oznacza ucieczki za świata, budowania oblężonych twierdz; chodzi o mądrą troskę o własną tożsamość – zwraca uwagę o. Dariusz Kowalczyk SJ. -
Deklaracja „Dignitas infinita”: ludzkiej godności nie wolno redukować w żaden sposób!
Mimo rosnącego znaczenia pojęcia godności człowieka w kulturze współczesnej, nadal w dzisiejszym świecie mamy do czynienia z jej rażącymi naruszeniami. Ukazanie, jak godność człowieka rozumie Kościół jest dziś szczególnie ważne. Deklaracja „Dignitas infinita" temu właśnie służy – a jej pogłębioną analizę przedstawia o. prof. Jarosław Kupczak OP. -
„Pokazucha” po brukselsku. Policja rozwiązująca konferencję to nowa jakość
Już praktyka wywierania pozaformalnych nacisków na firmy organizujące spotkania lub też wynajmujące sale wydawała się bardzo niepokojącym zjawiskiem faktycznego delegalizowania legalnych przecież partii. Ale najście policji i rozwiązanie pokojowego spotkania? – alarmuje felietonista Opoki Piotr Semka. -
Czy to nie przesada chrzest Mieszka I nazywać chrztem Polski?
Mieszko był pierwszym władcą naszego kraju, który został chrześcijaninem. I wolno się domyślać, że razem z nim przyjęło chrzest szereg ważnych wtedy dla naszego kraju osobistości. Owszem, tamto wydarzenie z 14 kwietnia 966 roku zapoczątkowało stopniową chrystianizację kraju. Ale przecież – ja tego nie twierdzę, ja tylko stawiam problem – nie Polska została wtedy ochrzczona, tylko jej władca – pisze o. Jacek Salij OP. -
Wybór Mieszka, nasz wybór. Czy Polska może pozostać Polską odwracając się od Chrystusa?
Chrzest zasadniczo przyjmuje się z powodu wiary. Oczywiście decyzja polskiego księcia nie dotyczyła tylko jego życia, była decyzją dotyczącą społeczności, której przewodził. Dlaczego jednak mamy z góry wykluczać udział jego osobistej wiary w decyzji dotyczącej Polski? – pisze felietonista Opoki ks. Tomasz Jaklewicz.
