Żyć z poczuciem winy

Jak obchodzić się z własnymi ograniczeniami i z samym sobą? (fragmenty)

Żyć z poczuciem winy

Maria Riebl

Żyć z poczuciem winy

ISBN: 978-83-7580-151-4
wyd.: Wydawnictwo Salwator 2010

Wybrane fragmenty
Odkryć poczucie winy
Wina i poczucie winy to nie to samo
Gdyby dobra wróżka...
Zdrowa równowaga
Kompensacja przez wyrażenie szacunku i podziękowania
Wszystko z umiarem
Ponieść odpowiedzialność i naprawić szkody
Czy zawsze potrzebny jest winny?

Odkryć poczucie winy

Jak wygląda kwestia mojego poczucia winy?

Wyobraź sobie, że otrzymałeś — tak jak ja ostatnio — anonimową wiadomość SMS następującej treści: „Jak udaje Ci się zrobić źle tak wiele rzeczy w jeden tylko dzień?”.

Jaka byłaby Twoja pierwsza spontaniczna reakcja?

Zaskoczenie, zbadanie sumienia?

Złość i dochodzenie, kto mógłby się za tym kryć?

Brak reakcji na tę sytuację i przejście nad nią do porządku dziennego?

Śmiech, ponieważ jest to po prostu zabawne?

Czy zareagujesz strachem, wściekłością czy też śmiechem, to już samo spontaniczne odsunięcie od siebie sprawy pokazuje, że temat ten w jakiś sposób Ciebie dotyczy. Jeśli chcesz dokładniej sprawdzić swój stosunek do poczucia winy, wykonaj poniższy test:

Test 1:

Czy potrafisz w uprzejmy sposób wybrnąć z sytuacji, w której coś Ci się nie powiodło?

Czy potrzebujesz — również w opinii innych — dużo czasu, zanim uświadomisz sobie swoje niewłaściwe zachowanie? Czy trzeba wskazywać Ci je bezpośrednio, żebyś dostrzegł, że zrobiłeś coś źle?

Czy wolisz szukać winy w innych — w partnerze, dzieciach, kolegach, lekarzach — zamiast przestać ich krytykować i skupić się na sobie?

Czy masz problem z przepraszaniem?

Czy sądzisz, że nigdy nie popełniasz błędów lub że zdarza Ci się to rzadko?

Jeżeli istotnie wyrządziłeś jakąś szkodę albo zraniłeś kogoś, to jak szybko wróciłeś do starego porządku (bukiet kwiatów bądź pocałunek i o wszystkim należy zapomnieć!)?

Czy możliwie szybko przechodzisz nad czymś do porządku dziennego (według motta: „Nie mówmy już o tym!”), a później puszczasz to w niepamięć?

Test 2:

Czy jeśli coś nie powiedzie się w Twoim otoczeniu, to zaraz zastanawiasz się nad tym, czy zrobiłeś coś źle?

Czy spontanicznie podejmujesz rolę małej dziewczynki lub małego chłopca, który coś zbroił?

Czy jesteś raczej zbyt uległy niż zbyt wymagający, zwłaszcza w stosunku do pewnych ludzi?

Czy bardziej zajmujesz się swoimi błędami, zamiast cieszyć się ze swych zalet i udanych działań?

Czy częściej usprawiedliwiasz się, niż żądasz od innych wyjaśnień lub ich obwiniasz? Czy słowo „przepraszam” należy do często, a nawet automatycznie używanego przez Ciebie słownictwa?

Czy wolisz, aby ktoś inny pozostawał Ci coś winien, niż żebyś sam był wobec niego zobowiązany?

Czy wolisz czekać na innych, zamiast kazać im czekać?

Czy przeżycia i wydarzenia, które są według Ciebie niezbyt szczęśliwe, na długo pozostają Ci w pamięci?

Czy zdanie: „Gdybym tylko (nie) ...!” jest Ci znajome bardziej, niż byś tego pragnął?

Czy wyrzuty sumienia zakłócają Ci sen?

Czy Twoje poczucie winy jest adekwatne do danej przyczyny? Czy istnieje sposób, by się go pozbyć? A może ciągnie się ono za Tobą przez kilka, a często nawet kilkadziesiąt lat?

Uwagi do testu 1:

Jeśli lepiej odnajdujesz się w pytaniach z testu 1 niż z testu 2, być może cechuje Cię zdrowa pewność siebie. Ewidentnie żyje Ci się lepiej niż ludziom identyfikującym się z testem 2, ale masz skłonność do trzymania się z daleka od tego, co mogłoby Cię obciążać — także od problemu winy. Możliwe, że wewnętrznie jesteś bardziej niepewny, niż sądzisz i okazujesz na zewnątrz. Celem niniejszej książki jest przyczynienie się do skupienia Twojej uwagi na problemie bycia winnym, a tym samym do wywołania zdrowego poczucia winy. Odkryjesz lęki i inne motywy, które skłaniają Cię do pomijania i ignorowania swoich czułych punktów. Uporanie się z tym tematem pomoże Ci bardziej świadomie potraktować problem winy i wrażliwych obszarów życiowych. A później lepiej zrozumiesz także ludzi, dla których reprezentatywny jest test 2.

Uwagi do testu 2:

Jeżeli lepiej odnajdujesz się w teście 2 niż w teście 1, jesteś wrażliwy, delikatny, bardzo taktowny względem innych i łatwo Cię zranić. Jednak przy okazji sam trochę źle na tym wychodzisz. Czujesz się bardziej niepewnie niż ludzie z pierwszego typu testu, ale dostrzegasz także ich „otwarte miejsca”. Przypuszczalnie masz skłonność do niezdrowego poczucia winy. Książka ta może pomóc Ci odnaleźć sposoby uwolnienia się od niego.

Jeszcze jedna wskazówka: po lekturze niniejszej pozycji ponownie wykonaj ten test — najlepiej w pewnym odstępie czasu, a później porównaj wyniki.

 

opr. aw/aw

« 1 »
oceń artykuł Pobieranie..

reklama

reklama

reklama

reklama