Kompensacja przez wyrażenie szacunku i podziękowania

Maria Riebl Żyć z poczuciem winy ISBN: 978-83-7580-151-4 wyd.: Wydawnictwo Salwator 2010

Wybrane fragmenty Odkryć poczucie winy Wina i poczucie winy to nie to samo Gdyby dobra wróżka... Zdrowa równowaga Kompensacja przez wyrażenie szacunku i podziękowania Wszystko z umiarem Ponieść odpowiedzialność i naprawić szkody Czy zawsze potrzebny jest winny?

Kompensacja przez wyrażenie szacunku i podziękowania

Odpowiednie podejście do sytuacji granicznych naszej życiowej sytuacji zaczyna się od ich dostrzeżenia i nauczenia się, jak świadomie z nimi żyć. Jednakże nie oznacza to wcale, że należy po prostu się z nimi pogodzić. W tekście pewnego współczesnego przeboju znajdują się słowa:

To nie Twoja wina, że świat jest, jaki jest. Twoją winą byłoby jedynie, gdyby taki pozostał.

I aby tak się nie stało, mogę postarać się o stworzenie równowagi tam, gdzie swoimi ograniczeniami obciążam innych. Proces ten zaczyna się od uznania, szacunku i wdzięczności. Wywierające wielkie wrażenie pisma zawierające indiańską mądrość stanowią świadectwo tego, jak ludzie obchodzą się z przyrodą, której — zmuszeni koniecznością! — coś odbierają:

Ludzie zabierają coś przyrodzie, ale czynią to z głębokim szacunkiem. Wykorzystywanie przyrody i innych ludzi nie jest rzeczą oczywistą. Wprawdzie nie mogę wciąż przepraszać za to, że potrzebuję przestrzeni czy pożywienia lub że zjadam rośliny i zwierzęta. Niemniej w pewnym momencie właściwe może być świadome podziękowanie roślinie bądź zwierzęciu, które są moim pokarmem, albo rodzicom czy innym ludziom za trud, którego podjęli się dla mnie. Podziękowanie wyraża szacunek i tworzy równowagę. (Nie mam tu na myśli na przykład dozgonnego zobowiązania do wdzięczności, możliwe, że przekraczającego śmierć. Rodzice, którzy wymagają od dzieci wdzięczności, pomijają fakt, iż to przecież oni powołali je do życia.)

Postawa nacechowana wdzięcznością rodzi się z następującego nastawienia: to, co mam — na przykład zadowalającą sytuację życiową czy zdrowe nogi — wcale nie jest oczywiste. Przyjmuję to jako dar. I jestem wdzięczny za to życiu, losowi lub Bogu.

opr. aw/aw