Zbliżam się do Ciebie z wiarą i nadzieją

* * *

Zbliżam się w pokorze i niskości swej,

wielbię Twój majestat, skryty w Hostii tej.

Tobie dziś w ofierze serce daję swe.

O utwierdzaj w wierze, Jezu, dzieci Twe.

Mylą się, o Boże, w Tobie wzrok i smak;

kto się im poddaje, temu wiary brak.

Ja jedynie wierzyć Twej nauce chcę,

że w postaci chleba utaiłeś się.

Bóstwo swe na krzyżu skryłeś wobec nas,

tu ukryte z Bóstwem człowieczeństwo wraz;

lecz w Oboje wierząc, wiem, że dojdę tam,

gdzieś przygarnął łotra: do Twych niebios bram.

Jak niewierny Tomasz Twych nie szukam ran,

lecz wyznaję z wiarą, żeś mój Bóg i Pan.

Pomóż wierze mojej, Jezu, łaską swą,

ożyw mą nadzieję, rozpal miłość mą.

Ty, coś upamiętnił śmierci Bożej czas,

Chlebie żywy, życiem swym darzący nas,

spraw, bym do swej duszy życie z Ciebie brał,

bym nad wszelką słodycz Ciebie poznać chciał.

Ty, co jak pelikan Krwią swą karmisz lud,

przywróć mi niewinność, oddal grzechów brud.

Oczyść mię krwią swoją, która wszystkich nas

jedną kroplą może obmyć z win i zmaz.

Pod zasłoną teraz, Jezu, widzę Cię.

Niech pragnienie serca kiedyś spełni się,

bym oblicze Twoje tam oglądać mógł,

gdzie wybranym miejsce przygotował Bóg.

św. Tomasz z Akwinu

Chleb dla życia świata

W rozmowie o „chlebie życia” Jezus powiedział: „Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale dopiero Ojciec mój daje wam prawdziwy chleb z nieba” (J 6,32). Jezus jest w pełni świadomy, że dar, o którym mówi, pochodzi od Ojca. Nie uważa siebie za inicjatora tego daru ani za źródło rozrastającej się miłości, lecz dziękuje Ojcu za to, że dał Mu zdolność przekazania daru. „Dziękuję Ci, Ojcze, gdyż przez ten chleb, który mam w dłoniach, sam stanę się chlebem za życie świata. Dziękuję Ci, że dałeś mi Ciało, które mogę przemienić w pokarm duchowy, że dałeś mi Krew, którą mogę rozlać i przemienić w duchowy napój, że dałeś mi serce pełne miłości, aby dokonać tej ofiary, którą pragnę gorąco wypełnić. Dziękuję Ci, ponieważ może stać się Nowym Przymierzem między Tobą i wszystkimi moimi braćmi i siostrami”.

Eucharystia jest przede wszystkim darem Ojca, który chce dać swoim dzieciom wspaniały pokarm i obdarzyć je potężną siłą swej miłości. Zanim Eucharystia, sakrament Nowego Przymierza, stała się hojnym darem Chrystusa, była wspaniałym darem Ojca Niebieskiego. W Eucharystii Ojciec Niebieski napełnia serce Jezusa potęgą swojej miłości, by serce Jezusa przekazało nam tę samą moc. Jezus hojnie nam ją przekazuje.

Albert Vanhoye