Być obecnym przed Panem

Być obecnym przed Panem

Jezus jest obecny w Eucharystii jako bezwarunkowy dar z siebie samego, niezależnie od jakości naszej wiary.

Oznacza to, że nie powinien On być obecny sam tylko; także my winniśmy być obecni przed Panem, który do nas mówi, i przekraczając samych siebie, pozwolić się wchłonąć przez Jego wolę i Jego pragnienia. Ileż to razy byliśmy fizycznie obecni na Eucharystii, podczas gdy nasz umysł był zaprzątnięty różnymi fantazjami i osobistymi niepokojami. Nieczęsto możemy powiedzieć: „Oto jestem, Panie!”, w pełni akceptując Jego wolę.

W Eucharystii Pan obecny jest w nas, cały jest pochłonięty tym, czym się stajemy. Także my powinniśmy być obecni dla Niego i dla innych, zachwyceni tym, czym jest On i czym wszyscy możemy się stać.

I choć nasze pole działania w kontakcie z innymi, w wyczuciu ich zamiarów, w otwarciu na ich punkt widzenia, w wejściu w ich tok myślenia, jest ograniczone — trzeba być eucharystycznie obecnym, by móc powiedzieć na koniec dnia: „Panie, oto jestem!”. Dopiero w tego typu obecności możemy przyjąć Jego słowo, przeżywać je i urzeczywistniać.

André Joos

Oświeć moje oczy

Panie, Boże mój, przyjdź do Twojego sługi z Twym życzliwym błogosławieństwem i słodyczą, ażebym mógł godnie i pobożnie przystąpić do Twojego cudownego sakramentu.

Rozpal me serce pragnieniem Ciebie, wyrwij mnie z ociężałości i gnuśności. Przybądź do mnie ze swoim Zbawieniem, abym mógł w duchu kosztować Twej słodyczy, która w Twym sakramencie kryje się jak w gorejącym źródle.

Oświeć także moje oczy, żebym mógł przeniknąć tak wielką tajemnicę; umocnij moją wiarę, żeby się nigdy nie zachwiała.

Bo Twoje działanie nie na ludzką siłę, a Twoje święte ustanowienie nie jest dziełem człowieka.

Bo sam z siebie nikt nie jest zdolny pojąć ani zrozumieć tego, co jest nieprzeniknione nawet dla aniołów.

Cóż więc ja, niegodny grzesznik, ziemia i proch, mógłbym zrozumieć i pojąć z tak wzniosłej świętej tajemnicy?

Panie, w prostocie mego serca, z mocną, szczerą wiarą i na Twoje polecenie, przystępuję do Ciebie z czcią i ufnością, wierząc głęboko, że jesteś tu obecny w tym sakramencie, Ty, Bóg i Człowiek. Chcesz więc, żebym Cię przyjął i zjednoczył się z Tobą w miłości?

Tomasz à Kempis