Siedem wtajemniczeń - wstęp

Ks. Mieczysław Maliński

SIEDEM TWOICH WTAJEMNICZEŃ

© Wydawnictwo WAM, 1997
Redakcja: Anna Piecuch
ISBN 83-7097-964-5

SPIS TREŚCI

Narodziny słowa

Słowo jest tajemnicą, której do końca nie jesteśmy w stanie zgłębić. Niezależnie od tego czy to jest nasza paplanina codzienna, czy wielkie słowo głoszone z katedr profesorskich, ze scen teatralnych czy zbiorów poezji. Zamiast „tajemnica" możemy powiedzieć „misterium", bo to nie jest jakaś rzeczywistość stojąca zewnątrz nas ale tajemnica, w której tkwimy, która się dzieje w nas, w której wciąż uczestniczymy.

Myśmy je stworzyli, myśmy je wynaleźli. Gdzieś, kiedyś, u początku człowiek powiedział pierwsze słowo. Może ono było podobne do szczekania psa, wrzasku sroki, wycia wilka, miauczenia kota. Najprawdopodobniej było nim słowo „mama" i „tata". W ten sposób człowiek po raz pierwszy zawarł w jednym wyrazie ogrom rzeczywistości, którą stanowi matka.

Matka która mnie porodziła, której jestem częścią, kość z kości, krew z krwi, łącznie z genami, które mi przekazała. Ale nie tylko. Wychowywała i kształtowała mnie już w okresie płodowym. A potem w pełni prowadziła mnie, gdy znalazłem się w jej ramionach. Jeszcze jako istota która nie rozpoznaje, nie rozumie, a przecież już czuje, odbiera ten nowy świat - obcy, wrogi. Świat, którego elementem jedynym, istotą pewną i przyjazną, oparciem moim i gwarancją, ostoją i nadzieją jest mama.

Tak można by długo opisywać, ukazywać, jakie treści są zawarte w tym jednym słowie. I chociażbyśmy jeszcze dużo powiedzieli, wymienili, uszczegółowili, to przecież jesteśmy świadomi, że te opisy nie wyczerpią, że to wszystko jest za mało, że to jest jeszcze nie tak. Bo nie potrafią oddać chociażby uczucia, ciepła, radości, przywiązania, serdeczności, pokoju, zaangażowania, bezinteresowności, które niesie słowo „mama".

Ale przecież to dotyczy wszystkich innych słów. Wszystkie one są nabrzmiałe treściami, choć na co dzień operujemy słowami prawie bezmyślnie, żonglujemy nimi często niefrasobliwie, rzucamy je jak pieniążki na blat, a niewiele treści z nich bierzemy.

opr. ab/ab