Jezus nazywa dzisiaj swoich uczniów solą ziemi i światłem świata. Skoro chcemy do tego elitarnego grona należeć, powinniśmy nauczyć się czegoś od soli i światła. Towarzyszą nam one codziennie. Mają rolę służebną. Nie koncentrują na sobie uwagi. Do takiej postawy wobec świata również jesteśmy zaproszeni.

Sól nadaje potrawom smak. Pozwala na przedłużenie ich świeżość. Spełnia swoją rolę rozpuszczając się i głęboko jednocząc z produktami, do których zostaje dodana. W ten sposób wewnętrznie je przemienia.

Światło umożliwia przebieg biologicznych i chemicznych procesów obniżających zawartość dwutlenku węgla w atmosferze i dostarczając niezbędny dla życia roślin, zwierząt i ludzi tlen. Rozprasza ciemności. Ma w sobie ta ogromną siłę, że nawet małego płomyka nie mogą zagasić wszystkie ciemności świata. 

Jezus w Ewangelii wzywa nas do troski o jakość soli i przekazuje instrukcję obsługi światła, aby ich zastosowanie nie rozminęło się z sensem istnienia. Jako chrześcijanie mamy być w świecie jak sól, która nadaje światu smaku i zachowuje ewangeliczną świeżość oraz jak światło, które pobudza życie i wskazuje drogę do Boga.