Od różańca do jasełek: Przychodzi Zbawiciel

Od różańca do jasełek

Scenariusze katechez, nabożeństw i przedstawień na ważne dni w liturgii Kościoła

Redakcja: Elżbieta Kondrak i Bogusław Nosek

© Copyright by Wydawnictwo JEDNOŚĆ, Kielce 2007
ISBN 978-83-7442-560-5
www.jednosc.com.pl

Wstęp

„Od różańca do jasełek" to kolejny zbiór w cyklu scenariuszy katechez, nabożeństw i przedstawień na ważne dni w liturgii Kościoła. Zawarte w nim materiały odpowiadają czasowo pierwszemu semestrowi szkolnemu. Otwierają go rozważania tajemnic różańcowych i przedstawienie dotyczące tej modlitwy. Po nich znajdują się teksty poświęcone uroczystości Wszystkich Świętych i okresowi Adwentu oraz oddające cześć Niepokalanej. Najwięcej różnorodnych propozycji związanych jest z tematyką Bożego Narodzenia. Temu okresowi przyporządkowane są rozmaite formy jasełek dla dzieci w różnym wieku oraz dla młodzieży. Zbiór zamykają bardzo przydatne w pracy z dziećmi wierszowane życzenia na Nowy Rok. Wszystkie te propozycje mają na celu ubogacenie katechezy szkolnej i parafialnej, angażując w ich przygotowanie i przeprowadzenie także całe rodziny.

Spis treści
Z Maryją kochamy Jezusa. Odmawiamy różaniec	6
Rozważania różańcowe	17
Opowieść o różańcu (przedstawienie dla młodzieży)	25
Listopadowa zaduma nad przemijaniem	45
Bal Świętych - montaż słowno-muzyczny	54
Kochamy naszego Króla - Pana Jezusa	59
Czekamy na Jezusa - Dobrego Pasterza	65
Oczekujemy na przyjście Zbawiciela - Adwent	73
Adwent- czas czuwania i przygotowania serc na przyjście Pana .	82
Misterium o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny.	92
Ja jestem Niepokalane Poczęcie - przedstawienie o objawieniach Matki Bożej w Gietrzwałdzie	99
Powitajmy Boże Dziecię - jasełka	111
Przychodzi Boże Dziecię - jasełka	115
„Wigilijna noc" - inscenizacja.	121
Podróż do Betlejem -jasełka .	124
„Przychodzi Zbawiciel" - inscenizacja bożonarodzeniowa	134
Boże odwiedziny - jasełka	141
Jasełka o jedności	151
Noworoczne życzenia	162

„Przychodzi Zbawiciel" - inscenizacja bożonarodzeniowa

Autor Bernadeta Dadacz

Osoby: Maryja, Józef, Elżbieta, Anioł Gabriel, Pasterze, Trzej Królowie, Dzieci, Chór Aniołów, Chór, Narrator I, Narrator II, Głos.

Scena I

Maryja siedzi zajęta robótką.

Narrator I: „Niebiosa, rosę spuście nam z góry Sprawiedliwego wylejcie chmury" -W śpiewie ludu tęsknota, oczekiwanie. Kiedy Zbawiciela ześlesz nam, Panie? Kiedy się spełnią Twych słów obietnice I przyjdzie Syn Twój, by wieczne ofiarować nam życie?

Głos: Ześlij Zbawcę na ziemię, zmiłuj się, Boże.

Wszyscy prosimy o to w pokorze.

Narrator II: Bóg się zlitował, bo lud z wiarą prosił, Z wielką pokorą modły zanosił. W Nazarecie Panna czysta, skromna, święta, Codzienną pracą i modlitwą jest zajęta. Wtem przed Nią staje postać - cała w bieli - Boży posłaniec, zwiastun nadziei.

Wchodzi Anioł Gabriel, staje przed Maryją, kłania się.

Gabriel: Witaj Maryjo, bądź pozdrowiona

Łaską Najwyższego Tyś opromieniona.

Ty z wszystkich niewiast zostałaś wybrana -

Na Matkę Zbawiciela - Jezusa Pana.

Maryja: Jak pragnie Bóg - tak niech się stanie.

Maryja wstaje i kieruje wzrok do góry.

Maryja: Jam Służebnicą Twoją jest, Panie.

Śpiew. O Mario, czemu pobladłaś,

Tyś można, jak inna żadna, bo poczniesz Króla nad króle, a nazwą Go Emmanuel. Nie trwóż się Mario - Lilijo, Dzieciątko Święte powijesz. Siankiem Mu żłóbek wyścielesz, nim błyśnie gwiazda w Betlejem. Radować wszyscy się będą, muzyką chwalić, kolędą, bić będą niskie pokłony, przed Twoim Jednorodzonym, Jednorodzonym.

Scena II

Maryja kieruje się w stronę Elżbiety.

Narrator I: Wybrała się Maryja do krewnej - Elżbiety. Idzie z pośpiechem, choć to niełatwa droga.

Narrator II: Maryja - pierwsze w świecie Tabernakulum -niesie w sercu samego Boga.

Narrator I: Elżbieta, gdy tylko Maryję ujrzała,

Z okrzykiem radości naprzeciw wychodzi:

Elżbieta (wybiega z stronę Maryi, obejmuję Ją): A skądże mi to, że Matka Mojego Pana do mnie przychodzi? Błogosławiona jesteś, Panno jedyna -świat długo czekał na Bożego Syna, a Ty Matką Jego zostałaś wybrana i z wiarą przyjęłaś słowa Zwiastowania. Ludzie Cię po wieki będą błogosławić, i Twojego Syna, bo idzie świat zbawić.

Narrator II: Maryja nic nie mówi - z wielkiego wzruszenia Śpiewa radosne Magnificat - hymn uwielbienia.

Śpiew: Magnificat, Magnificat,

Magnificat anima mea Dominum. Magnificat, Magnificat, Magnificat anima mea.

Scena III

Narrator I: Spis ludności, nie ma rady - zapisać się trzeba -z Maryją do Betlejem święty Józef zmierza.

Narrator II: Już wieczór blisko, do drzwi Józef puka, schronienia, noclegu dla Maryi szuka.

Józef: Kto zaprosi do domu, kto ugościć może?

Maria taka słaba - dopomóż nam, Boże!

Narrator I: Nikt ich do domu nie zaprosił, poszli do stajenki -tu nadszedł czas rozwiązania dla Świętej Panienki.

Wchodzą Aniołowie - wnoszą Dzieciątko i otaczają żfobek.

Śpiew: Gdy się Chrystus rodzi

I na świat przychodzi, Ciemna noc w jasności Promienistej brodzi. Aniołowie się radują, Pod niebiosa wyśpiewują: Gloria, gloria, gloria in excelsis Deo.

Narrator I: W „Domu Chleba" narodził się Zbawiciel,

Bo po hebrajsku Betlejem znaczy „Dom Chleba". W „Domu Chleba" narodził się Ten, który Chlebem Życia się stanie, Abyśmy mogli żyć dla nieba.

Śpiew: Wśród nocnej ciszy głos się rozchodzi:

Wstańcie pasterze. Bóg się wam rodzi! Czym prędzej się wybierajcie,

do Betlejem pospieszajcie przywitać Pana, przywitać Pana.

Pasterze podchodzą do żłobka.

Poszli, znaleźli Dzieciątko w żłobie

z wszystkimi znaki danymi sobie.

Jako Bogu cześć Mu dali,

a witając zawołali

z wielkiej radości, z wielkiej radości.

Ach, witaj Zbawco, z dawna żądany,

wiele tysięcy lat wyglądany.

Na Ciebie króle, prorocy czekali,

a Tyś tej nocy

nam się objawił, nam się objawił.

Pasterz I: Nam ludziom prostym, zwykłym pasterzom,

którzy Boga miłują i w Niego wierzą, Anioł oznajmił wieści niebywałe: „Samemu Bogu oddacie dziś chwałę! Idźcie do Betlejem, a tam znajdziecie Maryję Pannę i Jezusa - Dziecię".

Pasterz II: Wieści takie serca nasze mocno zadziwiły,

a śpiewy aniołów tutaj prowadziły, gdzie na sianku w żłobie leży Jezus malusieńki, kołyszą Go do snu anielskie piosenki:

Śpiew (chór aniołów): Cicha noc, święta noc, Pokój niesie ludziom wszem. A u żłóbka Matka Święta, czuwa sama uśmiechnięta, nad Dzieciątka snem, nad Dzieciątka snem.

Cicha noc, święta noc, pastuszkowie od swych trzód biegną wielce zadziwieni, za anielskim głosem pieni,

gdzie się spełnił cud, gdzie się spełnił cud.

Cicha noc, święta noc, narodzony Boży Syn, Pan Wielkiego Majestatu, niesie dziś całemu światu, odkupienie win, odkupienie win.

Pasterz III: Witamy Cię Jezu - Tobie się kłaniamy, nasze małe dary przed Tobą składamy:

Pasterz IV: W podarunku śmietanę i mleko przynosimy; przyjmij też kawałek chleba, miodu odrobinę.

Pasterz III: Dalibyśmy więcej, lecz bogactw nie mamy -za to z głębi serca pięknie zaśpiewamy:

Śpiew: Z narodzenia Pana dzień dziś wesoły,

wyśpiewują chwałę Bogu żywioły.

Radość ludzi wszędzie słynie,

Anioł budzi przy dolinie pasterzy,

co paśli pod borem woły.

Wypada wśród nocy ogień z obłoku,

dumają pasterze z takich widoków.

Każdy pyta, co się dzieje?

Czy nie świta, czy nie dnieje?

Skąd ta łuna bije, tak miła oku?

Józef: Jezus z takich darów bardzo się raduje,

gdy je sercem szczerym człowiek ofiaruje.

Dając Dzieciąteczku, co mieliście najlepszego,

uznaliście w Nim przeto Boga prawdziwego.

Jezusowi potrzeba takiej właśnie wiary,

trzeba, by Mu ufać i kochać bez miary.

Śpiew: Przybieżeli do Betlejem pasterze,

grając skocznie Dzieciąteczku na lirze;

Chwała na wysokości, chwała na wysokości,

a pokój na ziemi.

Oddawali swe ukłony w pokorze,

Tobie z serca ochotnego, o Boże. Chwała...

Anioł Pański sam ogłosił te dziwy,

których oni nie widzieli jak żywi. Chwała...

Narrator I: Na niebie gwiazda zabłysła i jasno lśni,

wskazując drogę Mędrcom, aby za nią szli.

Narrator II: Z dalekiego Wschodu długo wędrowali,

po drodze Heroda o Dziecię pytali.

Narrator I: Kacprze, Melchiorze, Baltazarze,

co Jezusowi przynieśliście w darze?

Król I: Gwiazdy na niebie, co nas prowadziły,

o Tym Dziecięciu tak wiele mówiły:

Boga w Nim i Zbawcę z wiarą wyznajemy,

i jako Królowi pokłon oddać chcemy.

Król II: Kadzidło - Bogu, Królowi - złoto,

a mirrę pachnącą przynosimy po to,

aby świat cały przyjął objawienie,

że w tym Dzieciątku jest jego zbawienie.

Król III (zwraca się do widowni): Nazywają nas Mędrcami - rady posłuchajcie:

Zostawcie wszystko i Boga szukajcie.

Na niebie gwiazd wiele,

poprowadzą każdego,

kto pragnie odnaleźć Boga prawdziwego.

Śpiew: O gwiazdo Betlejemska, zaświeć na niebie mym:

Tak szukam Cię wśród nocy, tęsknię za światłem Twym.

Zaprowadź do stajenki, leży tam Boży Syn,

Bóg-Człowiek z Panny świętej, dany na okup win.

O nie masz Co już w szopce, nie masz Co w żłóbku tam!

Więc gdzie pójdziemy Chryste? Gdzie się ukryłeś nam?

Pójdziemy przed ołtarze wzniecić miłości żar

I hołd Ci niski oddać: to jest nasz wszystek dar.

Ja nie wiem, o mój Panie, któryś miał w żłobie tron,

Czy dusza moja biedna milsza Ci jest niż on.

Ulituj się nade mną, błagać Cię kornie śmiem,

Gdyś stajnią nie pogardził, nie gardź i sercem mym.

Do żłóbka podchodzą dzieci - niosą chleb.

Dziecko I: W naszych sercach miej mieszkanie,

Dobry Jezu - niech się stanie

najpiękniejszy w świecie cud -

Bóg swym Ciałem karmi lud.

Dziecko II: A my sercem Co przyjmiemy.

Kochać! Kochać Co będziemy!

Śpiew: Przygotuję Ci serce, o Chryste,

przygotuję Ci serce niewinne.

Takie jasne, radosne i czyste,

przygotuję Ci serce, o Chryste.

Przygotuję Ci serce ofiarne,

precz odrzucę, co kusi i wabi.

Przygotuję nadzieją i wiarą,

przygotuję Ci serce ofiarą.

Przyozdobię Ci serce miłością,

taką wielką, co wszystko zwycięża.

Abyś wstąpił do niego z radością,

przygotuję Ci serce miłością.

opr. mg/mg