Zachodzi ścisła korelacja pomiędzy zmartwychwstaniem Chrystusa a naszym powstaniem z martwych. „Jeśli Chrystus nie zmartwychwstał – naucza św. Paweł – daremna jest nasza wiara” (1Kor 15,15). Jezus umarł i zmartwychwstał w tym jednym celu, aby zgładzić nasz grzech i unicestwić śmierć, a konsekwencją zadania śmierci śmierci jest otwarcie dla nas możliwości zmartwychwstania i życia wiecznego.

„Jak w Adamie wszyscy umierają – mówi dalej św. Paweł - tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia” (1Kor 15,22-23). Należeć do Chrystusa znaczy wierzyć, że jest On Synem Bożym i mieć z Nim prawdziwą i głęboką więź. Przynależność do Chrystusa moglibyśmy wyrazić jeszcze za pomocą zwrotu „utożsamić się z Chrystusem” – czyli tak ściśle się z Nim związać, że wszystko w Nim przyjmujemy za swoje. (To tajemnica duchowej przemiany – stania się alter Christi).

Życie zaczyna się wraz z przyjęciem Chrystusa. Dopóki nie podejmę decyzji o całkowitym poddaniu się Chrystusowi moje życie zmierza niechybnie do śmierci, ale jeśli tylko poddam się Chrystusowi nie zmierzam już do śmierci, ale do życia i to życia wiecznego w królestwie Bożym. Czy oddałem już swoje życie całkowicie i bez zastrzeżeń Jezusowi? Czy w codzienności kieruję się wolą Boga a nie własną?