10
kwietnia
poniedziałek
Poniedziałek Wielkanocny
Rok liturgiczny: A/I
Pierwsze czytanie:
Dz 2, 14. 22-32
Psalm responsoryjny:
Ps 16
Werset przed Ewangelią:
Ps 118 (117), 24
Ewangelia:
Mt 28, 8-15

Patroni:

  • św. Terencjusz, Africanus, Maksym, Pompejusz, Aleksander, Teodor i XL towarz. ,
  • św. Apoloniusz,
  • św. Palladiusz,
  • św. Beda Młodszy,
  • św. Makary,
  • św. Fulbert,
  • bł. Antoni Neyrot,
  • bł. Marek Fantuzzí z Bolonii,
  • św. Michał de Sanctis,
  • św. Magdalena z Kanossy,
  • bł. Piotr Bonifacy Żukowski

Pierwsze czytanie

Dz 2, 14. 22-32
W dniu Pięćdziesiątnicy stanął Piotr razem z Jedenastoma i przemówił donośnym głosem:

«Mężowie Judejczycy i wszyscy mieszkańcy Jeruzalem, przyjmijcie do wiadomości i posłuchajcie uważnie mych słów! Jezusa Nazarejczyka, Męża, którego posłannictwo Bóg potwierdził wam niezwykłymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez Niego dokonał wśród was, o czym sami wiecie, tego Męża, który z woli, postanowienia i przewidzenia Boga został wydany, przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście. Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci, gdyż niemożliwe było, aby ona panowała nad Nim, bo Dawid mówi o Nim:

„Miałem Pana zawsze przed oczami, gdyż stoi po mojej prawicy, abym się nie zachwiał. Dlatego ucieszyło się moje serce i rozradował się mój język, także i moje ciało spoczywać będzie w nadziei, że nie zostawisz duszy mojej w Otchłani ani nie dasz Świętemu Twemu ulec rozkładowi. Dałeś mi poznać drogi życia i napełnisz mnie radością przed obliczem Twoim”.

Bracia, wolno powiedzieć do was otwarcie, że patriarcha Dawid umarł i został pochowany w grobie, który znajduje się u nas aż po dzień dzisiejszy. Więc jako prorok, który wiedział, że Bóg przysiągł mu uroczyście, iż jego Potomek zasiądzie na jego tronie, widział przyszłość i przepowiedział zmartwychwstanie Mesjasza, że ani nie pozostanie w Otchłani, ani ciało Jego nie ulegnie rozkładowi.

Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami».

Psalm responsoryjny

Ps 16
Psalm (Ps 16 (15), 1b-2a i 5. 7-8. 9-10. 11 (R.: por. 1b))

Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem
Albo: Alleluja

Zachowaj mnie, Boże, bo chronię się do Ciebie, *
mówię do Pana: «Ty jesteś Panem moim».
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem, *
to On mój los zabezpiecza.

Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem
Albo: Alleluja

Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek, *
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy, *
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.

Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem
Albo: Alleluja

Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje, *
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie,
bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz *
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.

Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem
Albo: Alleluja

Ty ścieżkę życia mi ukażesz, *
pełnię radości przy Tobie
i wieczne szczęście *
po Twojej prawicy.

Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem
Albo: Alleluja

Można odmawiać sekwencję: Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary

Werset przed Ewangelią (Alleluja)

Ps 118 (117), 24
Alleluja, alleluja, alleluja

Oto dzień, który Pan uczynił,
radujmy się nim i weselmy.

Alleluja, alleluja, alleluja

Ewangelia

Mt 28, 8-15
Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Gdy anioł przemówił do niewiast, one pośpiesznie oddaliły się od grobu, z bojaźnią i wielką radością, i pobiegły oznajmić to Jego uczniom.

A oto Jezus stanął przed nimi, mówiąc: «Witajcie!» One podeszły do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon. A Jezus rzekł do nich: «Nie bójcie się! Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech udadzą się do Galilei, tam Mnie zobaczą».

Gdy one były w drodze, niektórzy ze straży przyszli do miasta i powiadomili arcykapłanów o wszystkim, co zaszło. Ci zebrali się ze starszymi, a po naradzie dali żołnierzom sporo pieniędzy i rzekli: «Rozpowiadajcie tak: Jego uczniowie przyszli w nocy i wykradli Go, gdy spaliśmy. A gdyby to doszło do uszu namiestnika, my z nim pomówimy i wybawimy was z kłopotu».

Ci więc wzięli pieniądze i uczynili, jak ich pouczono. I tak rozniosła się ta pogłoska między Żydami, i trwa aż do dnia dzisiejszego.

[W kościołach, które obchodzą uroczystość „Emaus”, można odczytać Ewangelię Łk 24, 13-35 ze środy w oktawie Wielkanocy]

Jeżeli chcesz, aby codzienne czytania były dostępne na Twojej stronie, umieść w niej następujący kod:

Wybierz dzień:

Bracia Boga

ks. Arkadiusz Nocoń ks. Arkadiusz Nocoń

Bracia Boga   unsplash.com

Nie bójcie się”! Jezus wie, że nasze życie utkane jest z lęków. Tych codziennych, o rodzinę, o zdrowie, o pracę. I tych, wielkich, metafizycznych związanych z naszą śmiercią i z tym, co potem? To do nas więc, którzy boimy się zmarszczek, siwych włosów, przyśpieszonego oddechu na schodach, niechybnych znaków upływającego życia, przychodzi dzisiaj Jezus, jak do owych kobiet w Ewangelii, i mówi nam: „Nie bój się”. To jedne z najczęstszych Jego słów po zmartwychwstaniu, a w całym Piśmie Świętym, jak ktoś obliczył, użyto ich aż 365 razy, dokładnie tyle, ile mamy dni w roku. To tak, jakby każdego dnia Jezusa chciał nam powiedzieć: „Nie bój się, znam twój lęk, nie zapomniałem o tobie”.

Idźcie i oznajmijcie”! Nieprawdopodobnie „dynamiczne” będą Ewangelie czytane przez nas w tych dniach, dniach po Zmartwychwstaniu, gdzie raz po raz Jezus będzie mówił do swoich uczniów: Idźcie, oznajmijcie, głoście! Głosić co? Jego! Chrześcijaństwo nie jest ideologią ani teorią, ale spotkaniem, doświadczeniem żywego, zmartwychwstałego Jezusa. Jak mamy Go głosić? Ktoś słusznie zauważył: nie opowiadaj ludziom o Jezusie, ale żyj tak, aby oni sami Cię o Niego pytali.

Moim braciom”. Po zmartwychwstaniu Jezusa „interesują” tylko ci, którzy z Nim byli, którzy z Nim chodzili. Nie idzie więc do Piłata, Heroda, arcykapłanów czy starszych, choć wiele miałby im do powiedzenia (delikatnie mówiąc), idzie do swoich. Im też nie wyrzuca ucieczki, opuszczenia, zdrady, choć pewnie bardzo się tego bali. Przeciwnie, nazywa ich braćmi! Jak nigdy wcześniej! Gdy ich powoływał nazywał ich uczniami, podczas Ostatniej Wieczerzy, gdy „oznajmił im wszystko, co usłyszał od Ojca” (por. J 15, 15) nazwał ich przyjaciółmi, a po Zmartwychwstaniu, gdy odkupił ich swoją męką i śmiercią, nazwał ich braćmi!

Jesteśmy siostrami i braćmi Boga, czyż może być dla nas piękniejsza nowina?