W oktawie wielkanocnej czytamy opisy ewangeliczne o spotkaniach  Zmartwychwstałego Pana ze swoimi uczniami. Autorzy tekstów zwracają uwagę na różnorodność reakcji ze strony tych, którym dane było spotkać Zwycięzcę śmierci. Jednocześnie ukazują jak trudno było im uwierzyć w zmartwychwstanie Jezusa mimo tego, że wielokrotnie Chrystus o nim mówił i je zapowiadał.

W dzisiejszym fragmencie Ewangelii uczniowie z Emaus opowiadają o swoim spotkaniu ze Zmartwychwstałym podkreślając fakt, że rozpoznali Go dopiero przy łamaniu chleba. W trakcie opowiadania „On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: Pokój wam!” (Łk 24,36).

Ewangelista zaznacza, że uczniowie byli zatrwożeni i zalęknieni (por. Łk 24,37). Nie może umknąć naszej uwadze ten szczegół: Jezus obdarza pokojem i ufnością tych, którzy są przestraszeni. Można tu pokusić się o stwierdzenie o ogólniejszym charakterze: Bóg interweniuje, aby nam pomóc, w tę dziedzinę naszego życia, w której wykazujemy największe braki i która jest źródłem naszego niepokoju i braku ufności.

„Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach?” (Łk 24,38). Jezus próbuje zachęcić swoich uczniów i nas wszystkich do spojrzenia w głąb naszych serc i umysłów, abyśmy znaleźli rzeczywiste przyczyny naszego lęku i niepokoju, które niekiedy nas paraliżują także w innych dziedzinach naszego życia. Może chodzić o przyczyny wewnętrzne albo te pochodzące z zewnątrz. Dzisiaj np. boimy się, aby inwazja rosyjska na Ukrainę nie spowodowała rozszerzenia się konfliktu także na nasz kraj.

„Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie Mnie i przekonajcie się’ (Łk 24,39). W owym wyrażeniu: „To Ja jestem” dostrzegamy stwierdzenie bóstwa Jezusa. On jest prawdziwie naszym Panem i jedynie On jest w stanie wyzwolić nas z różnego rodzaju lęków, jakie nam towarzyszą i obdarzyć nas prawdziwym pokojem. Wielu świętych, poczynając od zalęknionych swego czasu apostołów, ukazało później odwagę i ufność Jezusowi w ekstremalnie trudnych sytuacjach. Dzisiaj również nie brakuje nam takich prawdziwych świadków wiary. Wystarczy wspomnieć chrześcijankę pakistańską Asię Bibi, która spędziła w więzieniu prawie 10 lat niesłusznie oskarżona o bluźnierstwo przeciwko Mahometowi. Sama wyznała: „Nie przeżyłabym tylu lat w więzieniu, gdyby nie moja wiara. W przyszłości chciałabym się stać głosem tych wszystkich, którzy w mojej ojczyźnie wciąż cierpią z powodu niesprawiedliwej ustawy o bluźnierstwie”.

Niech słowa Jezusa „Pokój wam!” będą także dla nas źródłem mocy, ufności i entuzjazmu w podejmowaniu codziennych wyzwań i realizacji zadań wynikających z naszego powołania.

„Pokój wam!” (Łk 24,36)